بقيه در ستون مقابل

این نامه ای بود از خود «زندگی» که می گفت: «من هر لحظه و هر ثانیه دوباره متولد می شوم.  نامی به من بده!» دوستانم، زن و مردی که چون بیشتر جوان های آن سرزمین در رنجی دایم و در آرزوی آزادی و آرامش به سر می برند، اکنون که صاحب دخترکی شده بودند، به شادمانی به استقبالش رفته بودند، و  می خواستند که من «نامی ایرانی» برای کودکشان پیشنهاد دهم. آنها، در واقع، در میانه ی بزرگترین بدبختی ها و مصیبت هایی که به تمام و کمال در آن سرزمین جریان دارد، خوش بینانه به فردایی می اندیشند که این کودک در سرزمینی از آن همه ی ایرانيان و بی تسلط حکومتی غیر ایرانی زندگی خواهد کرد. >>>

دلایل له و علیه سقوط نظام جمهوری اسلامی

مجید محمدی

آنها که سقوط حکومت را می خواهند دلایل بسیار روشنی دارند: ناکارایی، کارنامه‌‌ی بسیار سیاه در نقض حقوق بشر، خصیصه‌ی استبدادی، تجربه شدن اصلاح ناپذیزی، بن بست‌ها و تناقض‌های متعدد در نظام حقوقی، و تبعیض و امتیازات نهادینه در آن. آنها که بقای آن را می خواهند يا هنوز تنها راه اجرای احکام دینی را که به اعتقاد آنها لازم الاجراست بقای این حکومت می دانند، یا از امتیازات سیاسی و اقتصادی برخوردارند، یا هنوز به اصلاح آن امیدوارند، یا به واسطه‌ی محدود بودن مجراهای اطلاع رسانی از فسادها و جنایات آن بی اطلاع هستند. اما گروهی نیز هستند که علی رغم مخالفت با حکومت موجود خواهان سقوط رژیم نیستند و دلایل آنها ذیلا توضیح داده خواهد شد.>>>

جنبش سبز در برابر يک آزمون تاريخی

مهرداد مشايخی

جنبش سبز هنوز خود را در‌‌گير جدی مسالهء سياست خارجی بطور عام و مداخلهء نظامی نکرده است. در بيانيه‌های رهبران آن نيز هنوز اشارهء مستقيمی به سياستی متفاوت از جمهوری اسلامی نشده است. هفته‌ها و ماه‌ها، با شتاب جلو می‌روند و ما هنوز از توافق عمومی بر سر آحاد يک «گفتمان بديل» در برابر استدلال‌های ايدئولوژيک جمهوری اسلامی غافل مانده‌ايم. اين کار از عهده چند روشنفکر خارج است و محتاج يک «ديالوگ ملی»، زير نظر جنبش سبز، برای دستيابی به چنين مهمی است. جنبش سبز می‌تواند بحث در اين باره را هر چه زودتر از طريق رسانه‌های اينترنتی و محفل‌ها و شبکه‌های درونی و اطلاعيه‌های «رهبری» خود سازماندهی کند. عامل زمان در جهت مخالف ما در حر کت است؛ می‌بايد هر چه زودتر آغاز کنيم. به ويژه بايد توجه داشت که اگر، به هر دليلی، جرقهء اوليه مداخلهء نظامی زده شود ادامهء بازی از کنترل جنبش سبز به در خواهد رفت و در ايران، به دست بلوک قدرت خواهد افتاد.>>>

اکنون وقت نافرمانی و اعتصاب سراسری است

گفتگو با محسن سازگارا

گفتگوگر: عرفان محمدی

اینطور ها هم که ضد انقلاب می گوید نیست که جمهوری اسلامی شکوهمند ما، هیچ بو و خاصیت و بهره ای نداشته باشد. لطفا ً عصبانی نشوید، لکن فدوی از یک چیز حکومت اسلامی خیلی خوشش می آید و آن هم اینست که همه چیز در جمهوری شکوهمند اسلامی ما بقول عوام "یونیک" و منحصر به فرد است و در قوطی هیچ عطاری، حتا عطار نیشابوری هم پیدا نمی شود!.. نمونه اگر بخواهید، از قضا فراوان است و دم دست. فی المثل، در هیچ جای دنیا به زندان نمی گویند دانشگاه!>>>

چرا آقای کروبی شگفت زده شده است؟

کوروش از تهران

آقای کروبی باز مجددا تکرار کرده اند حوادث بعد از انتخابات سال پيش «انحراف» از آرمان های جمهوری اسلامی بوده و شکنجه ها و سرکوب های پس از انتخابات اموری بی سابقه در جمهوری اسلامی است.  من گرچه برخی مواضع اخیر آقای کروبی را شجاعانه(به ویژه داوری منصفانه اش دربارهء نظام پهلوی) ارزیابی می کنم ولی اینکه کشتار و بی عدالتی و شکنجه اموری بی سابقه و انحرافی در جمهوری اسلامی است را قبول ندارم از همان پشت بام مدرسه علوی کاملا واضح بود که خمینی قصد برقراری عدالت حتی اسلامی را هم ندارد چه که خمینی می توانست با گماردن قضات عادل و حتی برخی روحانیون خوشنام دستگاه قضایی نسبتا عادلانه ای برپا کند، اما خمینی با انتصاب صادق خلخالی نشان داد به دنبال سرکوب و خونریزی است، مشکل اصلی تمام طرفداران عدالت و آزادی با خمینی و جمهوری اسلامی به نظر من یک معضل «پیشینی» است، اصولاً مهم نیست تمام کسانی که به دستور خمینی کشته شده اند بی گناه بوده اند یا گناهکار بحث اساسی این است چرا در هیچ موردی در دادگاه های جمهوری اسلامی «تشریفات دادرسی» رعایت نشده؟ چرا در تاریخ ننگین جمهوری اسلامی حتی یک دادگاه با حضور«هیات منصفه واقعی» برگزار نشده؟ چرا در دادگاه های جمهوری اسلامی هیچ گاه اجازه دفاع به متهم و یا وکیلش داده نشد؟ آقای کروبی از کدام انحراف صحبت می کند از روز اول بنای خمینی و همفکرانش کشتار و حذف مخالفین بوده، در کدام تاریخ خمینی فرمان عدالت و عفو و آشتی داده؟ خمینی در اواخر عمر ننگینش حتی عنوان کرد از اینکه کم کشتار کرده ناراحت است و باید بیش از اینها می کشته. جمهوری اسلامی در دوران خمینی مگر یک جمهوری دمکراتیک بوده که حالا خاتمی و کروبی ابراز شگفتی می کنند. کدام شگفتی؟ مگر دادگاه ها در دورهء خمینی دادگاه عدل بوده، لاجوردی جلاد اوین را یاد برده ایم؟ دههء خونین شصت از یادها می رود؟ قانون عقب افتادهء مجازات اسلامی و حدود و قصاص در دوران مدرن باید بر ما حاکم باشد؟ آیا دادگاه های ناعادلانه و قضات جنایتکار و دادگستری سرکوبگر یادگار محمد حسین بهشتی نیست؟ آیا برای مثال اعدام نیک پی و هویدا و نادر جهان بانی و فرخ رو پارسا بر اساس عدالت و ضوابط قضایی بود؟ آیا فرصت دفاع به نیروهای چپ در بیدادگاه های اسلامی داده شد؟ پس از گذشت سی سال شیخ حسین نوری همدانی رسماً از «حذف» دگر اندیشان و سکولارها سخن می گوید. آقای کروبی اگر هنوز دچار آلزایمر سیاسی نشده باشد می تواند به گورستان خاوران سری بزند شاید یادش بیاید دوران امام راحلش چگونه بوده و کهریزک و قاضی مرتضوی و قاضی مقیسه و قاضی حداد دستاورد طبیعی حکومت اسلامی خمینی هستند نه بلاهای آسمانی. شاید اگر آقای کروبی راجع به شکنجه ها و تجاوزها در دههء شصت از بازماندگان آن حوادث سوال کنند از شکنجه ها و کشتارهای اين دو ساله ابراز شگفتی نکنند. من واقعاً اعتقاد دارم یا باید عدالت پیاده شود یا باید آسمان را به زمین دوخت.

آرشيو

آرشيو