بیاد يعقوب مهرنهاد، اولین وبلاگ نویسی که اعدام شد

رضا حسین بر

اگر کسی یعقوب مهرنهاد را در خواب ببیند، خواهد دید که چشمان او در زیر خاک سخت نگران است و اگر کسی از او بپرسد که چرا نگران است، خواهد گفت: "چشمم نگران است که ملکم با دگران است."

دگرانی که اکنون بر ایران حکومت می کنند، سرزمین ایران، و مخصوصاً بلوچستان را، چنان ویران کرده اند که فقط با رفتار هلاکو خان و تیمور لنگ قابل مقایسه است.

«سر پرسی سایکس» می نوسد هلاکو خان دستور داد حدود هفت صد هزار تا یک میلیون نفر از ساکنان بغداد را از خانه هایشان بیرون آوردند و در خارج از شهر جمع کردند و همگی را بقتل رساندند. بغداد که مرکز علمی جهان در آن زمان بود، چنان ویران شد که هرگز عظمت خود را بدست نیاورد.

طبق بیشتر آمار هایی که منتشر شده، بیش از یک میلیون نفر در جنگ ایران و عراق کشته و زخمی شدند، بدون اینکه کوچکترین فایده ای به همراه داشته باشد. ‫شهر های زیادی ویران شدند. پیش از جنگ و بعد از جنگ، هزاران ایرانی اعدام گردیدند. چگونه چشمان مهرنهاد و صد ها جوان دیگر در گور نگران نباشد که ملکشان چنین ویران شده است؟

تیمور لنگ با شاهزاده های بلوچ در بلوچستان درگیر شد و تیری به پایش خورد و بطور دایم لنگ گردید. پس از چند سال که قدرت گرفته بود، دوباره هوای آن منطقه کرد و شهر زرنج، پایتخت بلوچستان، را محاصره کرد. مردم آنقدر جنگیدند که نزدیک بود او را شکست بدهند ولی بخت با او بود و عده ای خائن او را کمک کردند و او محاصره را شکست و مردم را قتل عام کرد و شهر را چنان با خاک یکسان نمود که گویی تمدن بزرگ فرخی و رستم و زال هرگز وجود نداشته است.

مهرنهاد چه گونه چشمانش نگران نباشد که برادر کوچک او، با صد ها بلوچ و ایرانی دیگر، در زندان هستند و ملکش فقیر ترین استان ایران شده است؟

او، مثل بسیاری از دلاوران دیگر، هوای سرفرازی سرزمین خود را داشت. عاقبت این آرمان خود را می دانست ولی فکر می کرد که او هم مثل صد ها جوان ایرانی دیگر وبلاگ نویسی می کند. اما این را نمی دانست که او بلوچ است و سنی است و رژیم کینهء مخصوصی نسبت به آنها دارد. او نمی توانست بپذیرد که در ایران حقوق کمتری از بقیهء ایرانیان دارد. او می گفت در ایران هزاران فعال سیاسی وجود داردف او هم یکی از آنها؛ با این تفاوت که او فقط در چار چوب قانون کار می کند.

این دلیل او درست بود، ولی رژیم خونخوار جمهوری اسلامی اینطور فکر نمی کرد. رژیم خودی و ناخودی دارد: شیعه ها خودی هستند و بعضی از شیعه ها خودی ترند. فارس ها و ترک ها اگر ذوب در ولایت بوده باشند، خودی ترند، و اگر نه، ناخودی هستند. بله در ایران، مردم بر اساس نژاد و مذهب خود درجه بندی می شوند. در این درجه بندی، بعضی نژادها و مذهب ها حق همه چیز دارند و بعضی هیچ حقی ندارند. یک مثال کافی است: رژیم مدعی است که 75 هزار دانشجو در خارج دارد. یکی از آنها بلوچ نیست. چشمان مهرنهاد چگونه نگران نشود و ریگی چگونه دست به تفنگ نبرد؟

از مهرنهادی مردم بلوچستان نه باید شگفت زده شد و نه باید تصور کرد که تحمل آنها نامحدود است. فقر را می شود تحمل کرد اما ظلم را هرگز.

اگر یعقوب را اعدام کردند، او یک نفر بود با چند همراه، و یک نفر همیشه آسیب پذیر است. ده نفر هم آسیب پذیر هستند؛ ولی هزاران نفر نه آسیب پذیرند و نه شکست پذیر و میلیون ها بلوچ در ایران زندگی می کنند. بلوچ ها این درس را خوب و با قیمت زیاد آموخته اند.

اکنون اکثریت بلوچ ها مشغول خودشناسی، هویت شناسی، بلوچ شناسی و ایران شناسی هستند تا تکلیف خود را با همه کس روشن کنند. آنها، با سایر ایرانیان، سرنوست مشترک و درد مشترک دارند ولی منافع مشترک ندارند؛ زیرا تا کنون خیری از منافع ایران به آنها نرسیده است. آنچه از ایرانی بودن به آنها رسیده، جز رنج و غم وفقر و اعدام نبوده است. اکنون بلوچ ها در درگاه تاریخ شرمنده نیستند و اگر برای بقای خود دست بهر کاری بزنند، انسان های شرافتمند، آنها را سرزنش نخواهند کرد.

زندگی آبرومندانه حق هر انسان است و بلوچ ها حق دارند، همچون مهرنهاد، پرچم مبارزه را بر دارند و بهر قیمت، حق خود را از دست حق کشان بستانند.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه