پیرامون رنگ سبز و جنبش (2)

امین حصوری

به رغم محدودیت های تحقیقات میدانی و آماری، به لحاظ زمینه ها و واقعیت های اجتماعی موجود فهم این موضوع دشوار نیست که بخش قابل توجهی از جوانان شرکت کننده در این جنبش کسانی هستند که بیگانه و دلزده از ارزش های ایدئولوژیک حاکم و با خشمی ناشی از احساس بی آینده گی در یک نظام ناکارآمد و منحط و به غایت مستبد و سرکوبگر، تنها با سودای یک دموکراسی بی قید وشرط و یا یک جمهوری بی پسوند، خطر سهیم شدن در اعتراضات خیابانی را به جان می خرند(خواه طرح مبهمی از این ایده در ذهن داشته باشند و خواه طرحی مشخص)؛ هر چند این لایه های درونی جنبش به دلیل نامتشکل بودن و تعلق داشتن به حوزه ی ممنوعه ی باورهای سیاسی، تریبونی رسمی برای انعکاس صداهای خود ندارند.  >>>

برداشت من از واژهء

سکولاریسم و تحول کنونی آن

شهرام فریدونی

عده ای می گویند که سکولاریسم جدایی دین از سیاست / حکومت است، و یا سکولاریسم جدایی مذهب از سیاست / حکومت است و... اما ما در روزگار کنونی کاری به سابقه و معانی قديمی اين واژه در فرهنگ اروپائی نداريم، چرا که اکنون با مفهوم «سکولاریسم نو» روبروئيم که در وهلهء اول و به درستی بین دین و مذهب فرق قائل می شود و در مرحلهء بعدی هم هوشمندانه خود را به مذهب و دین محصور نمی کند. سکولاریسم نو مذهب را نيز نوعی ایدئولوژی می داند و بطور کلی خواهان جلوگیری تمام دست اندازی ها و مداخلات فراقانونی و تبعیض آمیز تمام ایدئولوژیی ها (خواه از نوع مارکسیستی آن باشد، یا از جنس ناب محمدی آن) در امور زندگی جامعه و افراد آن است. >>>

منظور از سكولاريزم

و دولت سکولار چيست؟

عباس تموچين

منظور از سكولاريزم جدائى دين از حكومت و يا دولت نيست بلكه دقيقاً تحت كنترل در آمدن دين توسط قانون است. يعنى يك نظام سكولار، كه ماخذ قانونگذاري اش تجربهء بشرى و اين جهانى است، براى كليهء امور واقع در روابط متقابل دولت با دولت، دولت با مردم و مردم بامردم و مردم با غير مردم و دولت با غير مردم «قانون مي گذارد» و دين هم هر جا كه بخواهد وارد يكى از روابط فوق شود بايد مشمول قوانين نظام سكولار شده و از امكانات و محدوديت هاى آن برخوردار گردد. بدين ترتيب تا زماني كه رابطهء دين از يكطرف به يك شخص معين و از طرف ديگر به معبود او مربوط مي شود و شخص تلاشى براى كشاندن آن به حوزه عمومى نكرده است، قوانين نظام سكولار دخالتى و نظارتى بر آن ندارد...  >>>

»سند تحول فرهنگی

آموزش عالی کشور»

ماده اجرا شد

غلامرضا خواجه‌سروی

معاون وزارت علوم

خبرگزاری فارس: غلامرضا خواجه‌سروی معاون فرهنگی اجتماعی وزارت علوم، تحقيقات، و فناوری، با اشاره به برگزاری چهل و ششمين نشست معاونين فرهنگی و دانشجويی دانشگاه‌های سراسر کشور در قم اظهار داشت: «در اين نشست مباحث خوبی پيرامون "سند تحول فرهنگی آموزش عالی کشور " مطرح شد... "سند تحول فرهنگی آموزش عالی کشور" دارای يک مانيفست است که زيربناهای اين برنامه را مشخص می‌کند، ‌تصريح کرد: حاکم کردن بينش توحيدی در همهء عرصه‌های زندگی دانشجويان، اعتلا و تعميق معرفت و بصيرت دينی مبتنی بر آموزه‌های قرآنی و معارف اهل بيت (ع) اعتلای هويت ارزشی و منزلت دانشگاهيان و احيای جايگاه علم و صيانت از کرامت دانشگاه و همچنين حفظ و ترويچ ارزش‌های انقلاب اسلامی با تکيه بر انديشه‌های دينی و سياسی امام خمينی (ره) و مقام معظم رهبری و ... از مهم‌ترين محورهای اين مانيفست هستند... اين سند در واقع همان عملياتی کردن برنامه "دانشگاه تمدن ‌ساز ايرانی اسلامی" است که در گذشته تصويب شده بود و اکنون بعد از هجده ماه بررسی و مشورت با دانشگاه‌های مختلف آماده اجرا شده است... اين سند برای ابلاغ نهايی به دانشگاه‌ها، به بررسی بيشتر نياز دارد که اميدواريم تا پايان سال اين سند را نهايی کرده و به تمام دانشگاه‌ها ابلاغ کنيم... پيش‌نويس اين سند در نشست معاونين فرهنگی و دانشجويی در اختيار دانشگاه‌های مختلف قرار گرفته تا نظرات خود را پيرامون آن ارائه کنند... بعد از بررسی ‌های انجام شده توسط معاونين فرهنگی و دانشجويی دانشگاه‌ های کشور، يک جلسه مشترک تا پايان سال جاری با آنها برگزار خواهد شد که اشکالات احتمالی "سند تحول آموزش عالی کشور" را برطرف کنيم... اين سند نهايتا تا سی فروردين ماه سال آينده به دانشگاه‌های سراسر کشور ابلاغ خواهد شد... "سند تحول فرهنگی آموزش عالی کشور" يازده محور دارد که اين محورها نيز بر اساس همان "سند دانشگاه تمدن‌ساز ايرانی اسلامی" تدوين شده‌ است...»

(آرشيو)

(آرشيو)

دغدغۀ امروز ما برمی گردد به همان پرسشی که ماندانا ماه نخست خیزش ملی ما از آقای داریوش همایون پرسید: « اندیشۀ یک خیزش پیشرو، چه اندازه باید با عموم مردم ارتباط برقرارکند، تا پیروز شود؟» آقای همایون می گویند: «هنگامی که از گشودن فضای فکری یک جامعه، از دگرگونی پارادایم سخن می گوئیم اساساً به سرامدان [elite ] نظرداریم. آنها هستند که گفتمان ها را شکل می دهند، و از آنجا به سطح های فرهنگی دیگر می رسد؛ همان سر و دم ماهی مولوی. » ما امروز مرحلۀ نخست راه را تا حد خوبی پیموده ایم. گفتمان جنبش سبز گفتمان آزادی خواهی و احترام به حقوق بشر است.>>>

ترس اصلی اینها از نیروهای سکولار است

گفتگو با مهدی خانباباتهرانی

ترس اصلی اینها از نیروهای سکولار است. چندی پیش برادر آقای خاتمی رسماً اعلام کرد که «سکولاریسم متعلق به مسیحیت بوده و فرهنگ ما تکیه بر اسلام دارد.» نظام جمهوری اسلامی فکر می کند سکولاریسم باعث از بین رفتن دین و روحانیت در ایران می‌شود و بسیار روی آن حساس است. در حالی که سکولاریسم خواهان جدایی نهاد دین و نهاد دولت است و با از میان برداشتن نهاد دین میانه‌ای ندارد. آنچه برای مثال در آلبانی با عنوان «سکولاریسم رادیکال» وجود داشت، با آنچه اندیشمندان نهضت روشنگری در اروپا در نظر داشتند، تفاوت اساسی دارد. این که هر فرد مسلمان یا معتقد به ادیان دیگر به عنوان شهروند، در جامعه حق حیات و انتخاب و مشارکت در فرایند امور دارد، چنان بدیهی است که نیازی به استدلال ندارد. شاید شعار «جمهوری ایرانی» که جسته و گریخته در تظاهرات شنیده می‌شود، نشان دهنده‌ی همین خواست جدایی نهاد دین و نهاد دولت است و نباید برداشتی ناسیونالیستی از آن داشت. >>>

با حمايت از اصلاحات مي‌شود به سكولاريزم رسيد

آرش حسینی پژوه

من به شخصه آرزو دارم كه در ايران دولتي لائيك و قانوني سكولار حكومت كند. من به حقوق برابر انسان‌ها اعتقاد دارم؛ نه تنها حقوق برابر زن ها با مردها كه حتي معتقدم بايد به دگرباشان جنسي هم حقوق برابر داد. به تمامي بندهاي کنوانسیون حقوق بشر معتقدم و خوب مي‌دانم كه در دل حكومت ديني نمي‌توان به احقاق حقوق تمامي انسان‌ها رسيد. اما اصلاح‌ طلبم و به اصلاح اين حكومت دل بسته‌ام؛ براي اين كه راه‌كاري عملي تر جز اصلاح را سراغ ندارم تا از آن بنويسم و از آن دفاع كنم. براي رسيدن به شعارهاي آرماني مثل جمهوري ايراني، حذف ولايت فقيه، براندازي و غيره ما نياز به ابزاري داريم كه در حال حاظر در دست‌رس ما نيست...  >>>

(همراه با چند اظهار نظر بوسيلهء خوانندگان اين مطلب)

حجت الاسلام احمدپور

که برخی از مقالاتش در سکولاريسم نو منتشر شده

 به دادگاه ویژه روحانیت قم احضار شد >>>

طبرزدى را دريابيم

عباس تموچين>>>

حشمت الله طبرزدى در زندان است. او قبلا هم زندان هاى متعددى را تجربه كرده و سال ها در بند و سلول بوده است. طبرزدى را هنگام جستجو براى يافتن يك نگاه درست به موقعيت نظام سياسى ايران و راه برون رفت از آن سال ها قبل در جبهه دموكراتيك ايران يافتم؛ اگر اسم تشکيلات وى را درست نوشته باشم. او را به خاطر واقع بينى عميقش به سياست و راهكارهاى برون رفتى كه از معضل ديكتاتورى ارائه ميداد ستودم. مردى به غايت استوار در راه سختى كه در پيش داشت. حسن ماسالى به من گفت كه او يعنى حسن سخنگوى جبهه است. از طريق او پيام هائى را براى حشمت فرستادم. آن موقع حشمت در زندان بود؛ مثل الان. و در اعتصاب غذا. به او گفتم كه ما به وجود سالم او بيشتر احتياج داريم تا نظام به وجود بيمار او. يك آدم سكولار و عاشق دموكراسى و تكثر گرا كه هيچگاه نديدم كه در برابر سختي ها كم بياورد. هيچوقت نگفت كه در چهار چوب قانون اساسى زپرتى جمهورى اسلامى و ديكتاتورى ولائى آن مي خواهد كار كند. سخت كوشيد تا انديشهء سكولاريزم و دموكراسى خواهى را با جبهه اى كردن تشکيلاتش سياستى همگانى كند. عاشق ايران و انسان و آزادى است. و هميشه از سوى عافيت طلبان عاشق قانون اساسى و ولايت فقيه به سردى از او ياد شده است. كساني كه نمي توانستند ديدگاه سومى را در عرصه سياسى ايران در كنار خود تحمل كنند، طبرزدى را كمتر تحمل مي كردند. دوست ندارم راجع به آدم ها مطلب بنويسم و اصلا آدم ستائى را مغاير آزادگى مي دانم. اما در مورد طبرزدى مي خواهم اين تابو را در خود بشكنم زيرا كه طبرزدى در كوران سياست ايران مظلومانه زيست و اينك مظلومانه در زندان است؛ براى چندمين بار. و سخن آخر اينكه طبرزدى و يارانش مي توانند ياران بسيار مناسبى براى جنبش آزاديخواهى مردم ما در راه ايجاد جامعه اى سكولار و نظامى دموكراتيك باشند. طبرزدى را دريابيم!

(آرشيو)

(آرشيو)