مواظب باشید کسی تولید نکند. همه‌ی واحدهای تولیدی به زیرزمین بروند. همه‌ی فاعلان تولیدی پنهان شوند. زنان، این فاعل‌ترین فاعلان را بپوشانید. حتی چهره‌ی آنها را. تشویق شان کنید مدرسه و دانشگاه و کارخانه را ترک کنند و به خانه بروند. همه باید تظاهر به تولید کنند، اما مواظب باشید کسی تولید نکند. چادر حجاب برتر است. برای حراست کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی دوره‌های کنترل تولید بگذارید. برای زنان خانه‌دار دوره بگذارید. تولیدی به جز استخراج نفت نباید در صحنه دیده شود. هر تولید دیگری، پول نفت ما را هدر می‌دهد. هیچ تولیدی نباید توجیه اقتصادی پیدا کند.>>>

بی گفتگو، زنان کشور ما، بخش عمدهء این جنبش را در برگرفته و سنگرهای نخستین آن را پر نموده و خواهند نمود. هنوز و همچنان در آینده، جُستار «جایگاه زن در جامعه و شیوهء برخورد به آن»، نقش بنیادین، محوری و برانگیزاننده در مبارزه طبقاتی بزرگی که هر روز بر گستردگی آن افزوده می شود، داشته، صف آرایی آشکارتر نیروهای اجتماعی ـ سیاسی را در پی خواهد داشت. همگام با چنین دگرگونی سترگی، جامعهء ما نیازمند فرهنگ و ادبیاتی پیشرو، سرزنده و یورش برنده به قلب نیروهای واپسگراست.>>>

پیاده از کنارت گذشتم، گفتی: "چندی خوشگله؟"
سواره از کنارت گذشتم، گفتی: "برو پشت ماشین لباسشویی بنشین!"
در صف نان، نوبتم را گرفتی چون صدایت بلندتر بود
در صف فروشگاه نوبتم را گرفتی چون قدت بلندتر بود
زیر باران منتظر تاکسی بودم، مرا هل دادی و خودت سوار شدی
در تاکسی خودت را به خواب زدی تا سر هر پیچ وزنت را روی من بیندازی
در اتوبوس خودت را به خواب زدی تا مجبور نشوی جایت را به من تعارف کنی
در سینما نیکی کریمی، موقع زایمان، فریاد کشید و تو بلند گفتی:"زهرمار!"
در خیابان دعوایت شد و تمام ناسزاهایت، فحش خواهر و مادر بود
در پارک، به خاطر بودن تو نتوانستم پاهایم را دراز کنم
نتوانستم به استادیوم بیایم، چون تو شعارهای آب نکشیده می دادی
من باید پوشیده باشم تا تو دینت را حفظ کنی
مرا ارشاد می کنند تا تو ارشاد شوی!
تو ازدواج نكردي و به من گفتي زن گرفتن حماقت است
من ازدواج نكردم و به من گفتي ترشيده
عاشق که شدی مرا به زنجیر انحصار طلبی کشیدی
عاشق که شدم گفتی مادرت باید مرا بپسندد
من باید لباس هایت را بشویم و اتو بزنم تا به تو بگویند خوش تیپ
من باید غذا بپزم و به بچه ها برسم تا به تو بگویند آقای دکتر
وقتی گفتم پوشک بچه را عوض کن، گفتی بچه مال مادر است
وقتی خواستی طلاقم بدهی، گفتی بچه مال پدر است.

چند گام آنسوتر ماشینی در خط کنارمن تو ترافیک گیر کرده. وانت بار است با دو ردیف جا برای سر نشین. در ردیف پشت سه زن نشسته اند که همگی حجاب اسلامی دارند. زنان خیلی جوان هستند و روسری هاشان پر است از پولک دوزی و منجوق دوزی که زیر آفتاب بعد از ظهر برق می زند. بنظر می رسد عرب هستند. به گوشۀ وانت، کنار راننده پرچم آلمان وصل کرده اند. پسر بچه ای پنج شش ساله که کنار زن های روسری بسر ایستاده از میان پنجرۀ باز یک پرچم دیگر آلمان را در هوا تاب می دهد و با صدای زیقش "دویچلند" "دویچلند" فریاد می زند. خدا خدا می کنم زود تر راه باز شود و فریاد بچه گوشم را کر نکند. اما بزودی از آرزویم که حالا مستجاب شده پشیمان می شوم . یک بی.ام.و ی کروکی بجای وانت کنار دستم جای می گیرد. راننده پرچمش را تاب می دهد و بوق ماشین را به صدا در می آورد. مرد جوانی با ژستی تمام رسمی و با افتخار در شیپور های گاوی می دمد. عجب نفسی دارد.>>>

دلم می خواست به آقای مهاجرانی دسترسی داشتم و از ایشان می پرسیدم من با داشتن اعتقاداتی که شرح خواهم داد آیا: یک سبزم؟ هوادار سبزم، مدعی جنبش سبز می توانم باشم؟ از جنبش سبز میتوانم حمایت کنم؟ با سبزها می توانم همدردی کنم؟ با سبزها می توانم محشور شوم؟ در راهپیمایی های آنها میتوانم شرکت کنم؟ در نشریات آنها می توانم مقالاتم را بنویسم؟ با آنها می توانم احساس دوستی داشته باشم؟ می توانم خود را از آنان و آنان را از خود به حساب آورم؟ یا با این خطی که شما کشیدید و خودی و ناخودی را مشخص کردید، باز من و امثال من شدیم "نخودی" و باز این جنبش هم مثل انقلاب اصیل ایرانی در سی و یک سال پیش جنبهء انحصاری پیدا کرد؟>>>

فردوسی، منتقد نه ناسیونالیست

فرهیختگی و انتقادگرائی فردوسی از تنگ‌اندیشی و یكدست ‌نگری ناسیونالیستی كاملا سوا است. نگرش انتقادی فردوسی بعد اخلاقی دارد و از تجربه‌ی عملی او در شناخت شاهان در روزگار خود او مایه می‌گیرد. مدح فردوسی از شاه محمود را تنها باید جزئی از فورمالیسم و نیاز جبری در زندگی هنرمند در شرایط استبدادی دانست. همچنان كه در مورد مورخ معاصر او ابوالفضل بیهقی چنین است. در تاریخ بیهقی می‌بینیم با چه ظرافت و بندبازی و در پوشش تعارفات مرسوم چگونه مفاسد و ارواح كوچك و زبون شاهان غزنوی را در تاریخ خود ثبت می‌كند. این فرهنگ منتقد، این روش انتقاد در شاهنامه و كتاب بیهقی است كه آن‌ها را شیرین و ماندنی می‌كند. و بویژه شاهنامه را شناسنامه‌ی ملی ایرانیان می‌كند ـ شناسنامه‌‌ی ملی همه‌ی ایرانیان. چپ‌ها، راست‌ها، میانی‌ها و دیگران و محوری تاریخی برای وفاق ملی در فرهنگ و سیاست و دین.>>>

من مدعی جنبش سبز هستم!

الاهه بقراط

«من» با نظام جمهوری اسلامی مخالف بوده و هستم. من در همان جوانی آنقدر شعور و همچنین غریزه زنانه داشتم که با «مرحوم امام خمینی» مخالف باشم. من با دخالت «نهاد روحانیت» در حکومت مخالف بوده و هستم. من نه سی سال، بلکه درست به عمر روز و ساعت و ثانیه جمهوری اسلامی با آن مخالفت کرده‌ام و حتی از درون گور، با همین نوشته‌ها، به این مخالفت ادامه می‌دهم تا این نظام و هر نظام مشابه، جای خود را به یک ساختار دمکراتیک و متکی بر حقوق بشر بدهد. من در همه این مخالفت‌هاست که اتفاقا مدعی جنبش سبز هستم! این «منم» که بیشماریم...>>>