در ميانۀ بازي ِ «شيخ بيار / محمود ببر»، مبارزه را از ياد نبريم

ايراندخت دل آگاه

برگ هاي درختان خيابان ما هم بلرزند، او نمي جنبد. پليس نزديك مي شود. مي پرسد چرا ايستاده است. لب از لب وا نمي كند. نگاه سرد و بي اعتناي اش به دور دستي نزديك پيوند خورده است. در چند متري اش آن تمثال بزرگ پرمعنا خودنمايي مي كند. نگاه اش در چشمان ِ چشم به راه او گم شده است. كوله پشتي بر دوش دارد. «لباس شخصي» هاي كارت دار كوله اش را وارسي مي كنند و پس آنگاه جيب هايش را. حرف كه نمي زند، تكان هم نمي خورد، مانده اند كه چه كنند و چه بگويند به او. دوربين خبرنگارها مي پايدشان. نمي شود به جرم «ايستادن» در يك ميدان، دستبند زد و راهي قرارگاه پليس كرد. عكس و فيلم اگر پخش شود، دنيا چه خواهد گفت؟◄

رامبوی کاظم پاشا

دانیل اشتاین فورت

برگردان: گلناز غبرایی

تا سه هفته پیش به نظر نمی رسید که کسی قادر به ایستادن در مقابل او باشد. در برابر حرص ساخت و سازش، در برابر فهم سیاسی خودخواهانه اش، در برابر نظرات شدیداً سنتی اش در رابطه با تریبت مردم. اما اتفاقی افتاد که به خودپسندی نخست وزیر ضربه سنگینی وارد آورد. پارکی سمبول و بهانهء خیزش جوانان شد. کار به جایی کشید که دیگر استانبول 2013 را با پاریس 1968 مقایسه می کنند. نسل جوان ِ «پارک گیزی» از اطاعت کردن سر باز زده، خواستار جامعه ی باز است...◄

اوباما از من خواست قدرت را واگذار کنم

حسني مبارک

به گزارش خبرگزاري رويترز از قاهره، روزنامه الوطن به نقل از حسني مبارک که درباره قيام مردمي در مصر سخن مي گفت نوشت: «در حالي که تظاهرات در ميدان التحرير ادامه داشت رئيس جمهور آمريکا باراک اوباما دو يا سه بار با من تماس گرفت ولي من پاسخ ندادم... در نهايت پاسخ دادم و او از من پرسيد اکنون موضعت چيست؟ و قبل از آن که پاسخ دهم گفت نظر من اين است که کشور را به گروهي از سياستمداران از جمله محمد البرادعي تحويل دهيد. من از او پرسيدم آيا تو چنين حرفي مي زني؟ و او گفت بله».◄

اپوزوسیونِ بی عَمل، مردم را به آغوش خامنه ای هُل داد!

سيروس پارسا

عدم وجود یک اپوزوسیون منسجم و قدرتمند سبب شد که مردم به سمت صندوق های رای رفته و خواسته های شان را از راه رای دادن پیگیری کنند. چون نیک بنگریم نمی توانیم به مردم خرده بگیریم، نمی توانیم انگشت اتهام و ملامت را به سوی مردمانی دراز کنیم که از فرط ناامیدی و بی آیندگی و همچنین به خاطر داشتن رویای آزادی و روزهای خوب، در انتخابات شرکت کردند تا بلکه شاید برای آخرین بار، شانس خود را در راستای تغییر و اصلاح رژیم از درون، امتحان کنند.◄

هوشنگ کردستانی

گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلری، می گفت دروغ هر چه بزرگتر باشد، باورش آسان تر می شود. گردانندگان جمهوری اسلامی بر پایه همین اعتقاد، اگر در انتخابات گذشته بر شمار شرکت کنندگان پنجاه درصد اضافه می کردند همانطور که احمدی نژاد اعتراف کرد، این بار برای آنکه دروغ شان بیشتر باور شود شمار شرکت کنندگان را تا دو برابر و تا سی و شش میلیون بالا بردند. پیرامون این دروغ پردازی، آنقدر به رجزخوانی و خودستایی پرداختند که امر بر خودشان هم مشتبه شد. چون از  قدیم گفته اند «دروغ وقتی تکرار بشه، دروغگو هم باورش می شه.»◄

آیا انتخابات اخیر آزاد بود؟ همراهان را چه میشود!

فرامرز دادور ـ جمشید کوثری

(اعضاء کميتهء شيکاگوی "اتحاد برای گسترش سکولار دموکراسی در ايران")

سؤال مهم در اینجا این است که اپوزیسیونِ مدعی عبور از نظام حاضر چگونه می بایست به این واقعهء تاریخی برخورد نماید. آیا می توان هر قدم موثر و حساب شده از طرف مردم را، که هنوز تا هدف اصلی که برچیدن بساط این نظام ارتجاعی بوده فاصله زیادی دارد، نه فقط یک حرکت تاکتیکی موفقیت آمیز، بلکه آن را حتی یک "پیروزی" اعلام نمود؟◄

هزل (وبلاگ حميدرضا رحيمی)

===========

ايرانسکوپ

اخبار روز

===========

گفتگو

اصغر آقا

===========

الفبا

مردانی نيوز

==========

نيلگون