بازگشت به خانه  |   پيوند به نظر خوانندگان

يادداشت های کوتاه سيروس ملکوتی   چهارشنبه 22 ارديبهشت 1392 ـ 12 ماه ژوئن 2013

نگاهی اجمالی بر یک انشعاب

(استعفای کریم قصیم و محمد رضا روحانی از شورای ملی مقاومت)

سيروس ملکوتی

در فرهنگ های بسته سیاسی نقد و بازخوانی پدیده ها در یک وارونگی اخلاقی به حذف و نکوهش و یا ستایش و مداحی خلاصه می گردد. احزاب و سازمان های سنتی سیاسی ایرانی قادر به پذیرش گوناگونی اندیشه در درون خود نیستند زیرا اعتبار هستی خود را تنها در وحدت مطلق می جویند. در وادی چنین فرهنگی، اندیشه منتقد و رها شده از یگانگی صوری و قیود تشکیلاتی، همانند دیدگاهی مذهبی مرتد خوانده شده و با همه اشتراکات و این همانی های ممکن زبان اندیشه، تصویری بیگانه از هستی خود را در ذهنیت باورمندان به اسطورهء وحدت درون گروهی ترسیم می نماید. روی دیگر تقابلات سیاسی این فرهنگ بسته و مستبد همانا گزینهء خاموشی ست و بی اعتناعی نمودن، تنها بدین مقصود که بی ارزشی و حقارت رفتار و دادخواهی مخالف را تبدیل به یک باور جمعی نموده و هستی او را فرودست تر از ادعایش نشان دهد. این پدیده رفتاری را ما دز اشکال گوناگونش در تاریخ معاصر سیاسیمان تجربه نمودیم ، و به دلیل استبداد پذیری درونی خود هرگز قادر نگردیدیم از این همه تکرار بیاموزیم . به تصور من این رفتار درونی احزاب سنتی ایرانی بنیاد و اساس نا سرانجامی پندارهای دمکراسی خواهانه انان را در طرح شعائر سیاسیشان اشکار میسازد و امید به فردایی رها از انقیاد در استبداد را به یک ناباوری تبدیل مینماید ، حتی اگر خود بگونه ارمانی به حقانیت داده های خود باورمند باشند. اخرین نمونه از این تکرار بیدریغ را میتوان در انشعاب دو تن از بنیانگزاران و مهمترین شخصیتهای سیاسی شورای ملی مقاومت همچون کریم قصیم و محمد رضا روحانی مورد مداقعه قرار داد . همه رسانه های نوشتاری و تصویری نهاد ماندگار یعنی هر انچه به شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین باز می گردد، گزینه خاموشی را بکار بستند. در صورتی که شیوه اصولی و دمکراتیک ایجاب میکند فرصتی برای پرسش و پاسخ و نقد و بررسی چرایی های چنین حادثه ای در میان یاران ماندگار سیاسی مطرح گردیده و دلایل ماندگاری ها و رفتن ها جستجو گردد. مهم بودن این فرایند تنها در اینهمانی وعده های ازادیخواهانه و دمکراتیک با پراتیک زندگی و هستی سیاسی ما میباشد ، که این ما را اعتباری حقیقی میبخشاید . با نهایت تاسف باید بپذیریم این "ما" دمکرات و ازاده در اشکال سازمانی و گروهی خویش هنوز برپا نگردیده و من های بیشماری را در قیود فرهنگ استبداد و هراس از شکنندگی استواری صوری پندارهای جمعی به اسارت خود دراورده است.     

https://newsecul.ipower.com/

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مقاله:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.