اقتصاد ایران دچار «مرض هلندی» است

گزارشی از پانته‌آ بهرامی

دکتر رضا قریشی، در مورد علل عدم پرداخت بدهی‏ های دولت می‌گوید: اقتصاد ایران مشکلی دارد که به اسم «مرض هلندی» معروف است. به این ترتیب که به طور معمول در حوزه‏ء اقتصاد ارزش افزوده تولید می‏شود. بخشی از این ارزش افزوده را دولت برمی‏ دارد و در مقابل خدماتی از قبیل امنیت، ارتباطات و شاید مثلا حمل‏ ونقل ارائه می‏ کند. مرض هلندی زمانی پیش می‏ آید که دولت به یک منبع طبیعی – در مورد ایران نفت − دست پیدا می‏ کند. این منبع اول دولت را از بخش خصوصی بی‏ نیاز می‏ کند و در نتیجه امکان این که به آن بخش توجه کند، کم می‏ شود و اگر درآمد دولت از این منبع خیلی بالا بگیرد، رابطه برعکس می‏ شود؛ یعنی بخش اقتصادی وابسته به دولت می‏ شود. این حالت در اقتصاد «مرض هلندی» نامیده می‏ شود. >>>

98 به 2، 2 به 98!

بمناسبت سالگرد همه پرسی 12 فروردين

شهباز نخعی

پنجشنبه این هفته، 12 فروردین، سی و یکمین سالروز برگزاری نخستین انتخابات جمهوری اسلامی، یعنی همه پرسی گزینش نظام سیاسی است.  اگر نموداری از برگزاری انواع انتخابات در حکومت آخوندی ترسیم شود، دیده می شود که از نظر میزان دستکاری، تقلّب یا آنچه که امروز "مهندسی انتخابات" نامیده می شود این نمودار سیر بالا رونده دارد به این معنا که همه پرسی 12 فروردین 1358 در پایین ترین نقطه نمودار و انتخابات ریاست جمهوری دهم در 22 خرداد 1388 در بالاترین نقطه آن قرار دارند.  >>>

کاهنان سکولار

محمد جواد اکبرین ـ سايت جرس

کاهنان سکولار چیزی کم از کاهنان دیندار ندارند. اینان مدعی اند که تنها راه رستگاری از اسلام فقه محور سنتی آن هم با قرائت ایشان می گذرد و دگراندیشان، محارب اند و سزاوار اعدام یا زندان یا آوارگی. آنان امّا تنها راه رستگاری را التزام و احترام به یک روایت صحیح و اصیل از مدرنیته دموکراتیک می دانند ـ که البته نزد آنهاست - و مدعیان سازگاری دموکراسی و دینداری، سزاوار دریافت نشان "دینکاری" اند تا مبادا از پایگاه دین، سخنی در باب سیاست بگویند و از قضا هر دو حلقه کاهنان، دشمنان تمام قامتِ تکثّر و "رواداری" اند. >>>

روان‌شناسی اجتماعی جنبش سبز

مسعود نقره‌ کار

جنبش سبز يک جنبش فرا مذهبی ست. جوانان، زنان، روشنفکران سياسی و فرهنگی، نوانديشان دينی، و بخش هايی ديگر از مردم ايران طی سی و يک سال تجربه ی اسبتداد دينی و مذهبی، ترديدی برای شان باقی نمانده است که اسلام سياسی، به ويژه مذهب تشيع، در آميزش با حکومت (و سياست) دستاوردی جز تبعيض و جنون و جنايت بر جای نخواهد گذاشت.  به همين خاطر بخش اعظم افراد و گروه های شکل دهنده ی اين جنبش، ضمن محترم شمردن حقوق مردمان دين باور، خواستار بيرون راندن دين و مذهب از حکومت هستند، حتی مسلمانان "آزاديخواه و نوانديش" نيز با قرائت ها و تعابيری متفاوت از سکولاريسم، خواستار جدايی دين (مذهب) از حکومت شده اند.  >>>

نگاهی به مقالهء «جنبش سبز و شش سوال» از آقای سازگارا

محمد ایرانی

جای تعجب است که بعد از نه ماه اسارت، شکنجه، تجاوز، و کشته شدن بهترین فرزندان این کشور هنوز می توان گفت که «در سازماندهی غیر متمرکز جنبش» ... «مبارزه عليه استبداد دینی» ...  اهمیت بسزایی می یابد». آيا واقعاً آن «سی سال ناکارآمدی و...» فقط وجود بدلیل استبداد دینی بوده؟ و آيا «حکومت دینی آزادی طلب!» قادر است که جلوی استبداد را بگیرد؟ و آیا هدف از نام گذاری نه ماه گذشته بعنوان «مرحلهء اول جنبش که خواستار ریاست جمهوری آقای موسوی است» بر بنياد اعتقاد به مغفول ماندن برخی از اصول همين قانون اساسی نيست که اگر از عالم غفلت به در آمده و فعال شوند مسائل را حل خواهند کرد؟  >>>

تأملی در پیام نوروزی میر حسین موسوی

پارسانیک جو

در این که اصلاح طلبان حکومتی برای چند صباحی توانستند مفهوم و مصداق مشارکت سیاسی را به شرکت در انتخاباتی نمایشی و کنترل شده تقلیل دهندْ شکی نیست. اما به هیچ وجه نمی توان تمامی ایرانیانی که این سوی دنیا را به صحنه ی اعتراض علیه کلیت نظام تبدیل کردند، یک کاسه به سبزهای دنباله رو اصلاح طلبان حکومتی نسبت داد. مهم تر آن که همان جمعیت رأی دهنده و سردهنده ی شعار رأی من کجاست؟ بسیار زود حباب توهم اش ترکید و فهمید در این حکومت حتا مشارکت صوری خودی ها نیز دیگر سرابی بیش نیست. >>>

خشونت را می‌توان به بند کشيد

گفت‌وگوی با خسرو ناقد و رحمان افشاری

گفتگوگر: فرشاد قربانپور

واقعيت اين است كه پوپر نه ‌تنها در ايران، بلكه در اروپا و آمريكا نيز؛ هم از طرف جريان‌های راست و هم از سوی جريان‌های چپ، مورد اتهام بود و برچسب‌هايی گاه متضادی به او می‌زدند. ماركسيست‌ها او را «نئوليبرال» و ليبرال‌های اقتصادی او را «سوسياليست» می‌خواندند. برخی وی را «ضد مذهب» می‌خوانند و كسانی هم هستند كه پوپر را اصلاً فيلسوف نمی‌دانند. اما همهء اين برچسب‌ها، كم‌ و بيش، غرض سياسی دارند و چندان به انديشه و آرای پوپر ربطی ندارند. خود او در جوانی كمونيست بود. سپس رويكردی انتقادی پيدا كرد و از ماركسيسم روبرتافت و به يكی از منتقدان جدی آن تبديل شد. چندی به‌عنوان سوسياليست معتدل شناخته ‌شد و سرانجام او را ليبرال معتدل خواندند.>>>

يک کار درست و قابل تحسين

سازمان ملل، حركت جديدی را برای كمك به كودكان فقير و گرسنهء جهان شروع كرده است، بدين صورت که سايتی را به آدرس زير ايجاد کرده

http://thehungersit e.com

شما اگر به اين آدرس رفته و روی دكمهء زرد رنگ بالاي صفحه کليک کنيد، شرکت هائی که با سازمان ملل قرارداد دارند به ازای هر كليك ما هزينهء غذای يك كودك گرسنه را در جهان به سازمان ملل می پردازند.

لطفاً از اين کار دريغ نکنيد.

داستان نهضت آزادی و استبداد

به روايت عبدالعلی بازرگان

حاکمیت ایران طی سی سال گذشته با سلب حقوق قانونی نهضت، پیوسته دامنه فعالیت‌های آن را کاهش داده و به خیال خود متوقف ساخته است. غافل از آنکه معیار نهائی زنده بودن یک فرد یا سازمان، زنده بودن اهداف و آرمان‌هایش می‌باشد. امروز اندیشه آزادی خواهانه نهضت آزادی ایران بیش از پیش مورد تأیید مردم ایران واقع شده است و میلیون‌ها ایرانی؛ زن و مرد، پیر و جوان، مصّرانه خواهان آزادی‌های اساسی و حکومت مبتنی بر مردم سالاری و ارزش‌های اخلاقی و انسانی‌اند و از طریق شبکه گسترده ارتباطات و جنبش راه سبز آرمان‌های مذکور را دنبال می‌کنند.  >>>

در نشست سالانهء حقوق بشر اتفاق افتاد

آرشيو

تفسير سوزناک صدا و سيمای حکومت اسلامی

احمد كاظم زاده ـ  نتایج دومین انتخابات پارلمانی عراق كه در هفده اسفند ماه بر گزار شد در هفتم فروردین ماه اعلام شد و با اعلام آن فصل جدیدی از مباحثات و صف آرایی ها میان بازیگران دخیل در صحنه تحولات این كشور آغاز شد. با وجود این كه پیش از برگزاری انتخابات، بررسی ها و نظرسنجی های موجود حاكی از این بود كه فهرست العراقیه به ریاست ایاد علاوی در صورت موفقیت حداكثر در رتبه سوم قرار خواهد گرفت و رتبه های اول و دوم را ائتلاف عراق یكپارچه به رهبری عمار حكیم و ائتلاف حكومت قانون به رهبری نوری المالكی احراز خواهند كرد اما در كمال ناباوری اعلام شد كه فهرست العراقیه در راس ائتلاف های پیروز قرار گرفته است. یكی از پرسش های مهم در خصوص نتایج انتخابات عراق این است كه چه عواملی موجب شد كه فهرست العراقیه در راس ائتلاف های پیروز قرار گیرد؟ آیا این نتایج واقعی است یا دستكاری شده است؟ در پاسخ به این سوال ها می توان مجموعه ای از عوامل و متغیر ها را دخیل دانست. نخست اینكه فهرست العراقیه از حمایت دولت های عربی و دولت های اشغالگر برخوردار بوده و طبعا از حمایت های گسترده مالی ، سیاسی ،و تبلیغاتی آنها بر خوردار بوده است. البته در انتخابات قبلی نیز ایاد علاوی از حمایت امریكا برخوردار بود اما در آن مقطع ائتلاف امریكا و دولت های عربی به خصوص عربستان به اندازه انتخابات اخیر نبود و در آن مقطع عربستان همچنان از شناسایی نظام سیاسی جدید عراق خود داری می كرد اما در انتخابات اخیر همه شواهد حاكی از این بود كه امریكا و عربستان به یك بده و بستان كلان در قبال مسائل منطقه دست زده اند و امریكا در ازای برخورداری از كمك های عربستان در خصوص مبارزه با تروریسم كه در اولویت سیاست های دولت اوباما قرار گرفته است ،حاضر شده است موازنه قدرت در عراق به نفع سنی ها و بعثی ها و كشور های عربی حامی آنها رقم بخورد. هر چند این معامله آخرین ادعای توجیهی امریكا در اشغال عراق یعنی برقراری حكومت دموكراتیك در این كشور را زیر سوال می برد اما از آنجا كه امریكا با توجه به چالش های ناشی از بحران اقتصادی و جنگ افغانستان خروج نیرو های رزمی خود از عراق را در دستور كار قرار داده است لذا به انجام چنین معامله ای نیاز داشت تا از این طریق عاملان ناامنی ها در عراق و در راس ان بعثی ها و حامیان عربی آنها را آرام سازد. همچنین از دیگر عوامل تاثیر گذار در نتایج انتخابات عراق می توان به خود داری نوری مالكی نخست وزیر عراق از پیوستن به ائتلاف عراق یكپارچه و اصرار بر تشكیل ائتلاف جداگانه تحت عنوان ائتلاف قانون اشاره كرد كه همین امر موجب شد حامیان عربی و غربی ائتلاف العراقیه با مهندسی انتخاباتی و به خصوص با بهره مندی از تغییر ات ایجاد شده در نظام انتخابات عراق (كه از سراسری به استانی و از بسته به باز تبدیل شد) توانستند حداكثر بهره برداری را به نفع این فهرست بعمل آورند. در واقع تغییر قانون انتخابات ، امكان مهندسی انتخابات را در اختیار حامیان فهرست العراقیه قرار داد . بی تردید در صورتی كه قانون انتخابات تغییر نمی یافت و شكاف و دو دستگی در میان شیعیان صورت نمی گرفت و ائتلاف حكومت قانون و ائتلاف عراق یكپارچه زیر یك بیرق انتخاباتی قرار می گرفتند ، قطعا شیعیان پیروز مطلق انتخابات می شدند.

 آرشيو