بنا به گزارش کاخ باکینگهام، دستگاه سلطنتى در بریتانیا در سال 2009 براى هر بریتانیایى به طور متوسط 62 پنى هزینه داشته است که 7 پنى کمتر از سال 2008 است. مخارج دستگاه سلطنتى براى مالیات دهندگان بریتانیایى 38.2 میلیون پوند در سال 2009 بوده است. (دیلى تلگراف، 5 ژوییه 2010)... پایین ترین حدس در مورد میزان ورودى و خروجى سالانهء بیت رهبرى حدود سه و نیم میلیارد دلار و بالاترین حدس حدود 18 میلیارد دلار (دومى، حدود پنج درصد بودجهء سالانه کشور) است (اینها بر اساس مجموعه‌اى از حدس و گمان محاسبه شده‌اند و اگر دستگاه رهبرى آنها را خلاف واقع مى داند ارقام اصلى را اعلام کند). بدین ترتیب دستگاه رهبرى و ولایت فقیه سالانه میان پانصد تا دو هزار و پانصد دلار براى تک تک شهروندان ایرانى هزینه ایجاد مى کند.>>>

ولايت جنايت و واكنش ها

گفتگو با کريم قصيم

این حرکت مردمی که به دنبال آزادی های فردی و اجتماعی است با معیارهای تفکر ایدئولوژیک مهاجرانی و کدیور و سروش نزدیکی ندارد و خواهان دستیابی به یک جامعه رها شدن از بند حکومت مذهبی و تفکر مقدس مآب با آب و رنگ و مدرن است. جنبش سبز تنها یک برایند از مجموعه حرکت ها، اعتراض ها و جنبش های درون جامعه ی ایران است و نمی تواند توسط افراد نامبرده برای طلاکاری گنبد زنگار گرفتهء نظام به کار آید. سبز این جنبش سرخی خون روی دست های آدم های رژیم را پاک نمی کند. سبزی آن برای دوباره رنگ رزی جامهء سیاه یک نظام نکبت سالار نیست. سبز آن سبز رویش جوانانی است که می خواهند با نثار جان خود سرانجام میوهء شیرین آزادی را بچشند.>>>

دوستان، توپ ها را رها کنيد !

ايراندخت دل آگاه

اين روزها در حالي كه ذهن مردم ايران درگير «توپ» هاي گوناگون بوده است – نمي گويم «سرشان گرم بوده» كه باز رگ هاي گردن برخي بيرون نزند – و چشم هايشان رد اين توپ ها را مي گيرد كه ببيند سرانجام كدام دروازه فرو خواهد ريخت - از توپ هاي جام جهاني فوتبال گرفته تا توپ هايي كه مير حسين و شيخ مهدي به زمين مي فرستند و شوت هايي كه خامنه اي و محمودك مي زنند و غيره- در كشور همسايه مان تركيه اما خبرهاي مهمتري تيتر نخست روزنامه ها و رسانه ها شده است.>>>

جنبش سبز یک رژیم و حکومت نیست که قدرت در آن هویتی ملموس داشته و احیاناً متمرکز شده و یا پراکنده و ناعادلانه توزیع شده باشد و ما اکنون در پی توزیع عادلانهء آن در میان اقشار مردم و نتیجتاً برقراری دموکراسی و ارزش های آن در جنبش سبز باشیم. اساساً فعل و انفعالات درونی جنبش سبز مقوله ای با محوریت « قدرت» نیست. قدرت بر بستر مناسبات قدرت مداری شکل می گيرد حال آنکه در مورد جنبش سبز باید انگیزه های کنشگری در آن را منبعث از رویکرد «مسئولیت مداری»  و حق طلبی دانست.>>>

حبيب محبيان، معروف به حبيب، که گويا به تشويق اسفنديار رحيم مشاعی به ايران برگشته، طی مصاحبه ای با روزنامهء «راه مردم» گفته است که از ابتذال لوس آنجلس دلزده شده و فهميده است که نظام با موسيقی اشکالی ندارد و فقط با ابتذال مخالف است و او هم بخاطر اعتقاد به ارزش های مذهبی به ايران برگشته و اگر در برخی از آثار خود خلاف ارزش های مورد قبول «مردم» عمل کرده تقصير او نبوده و تهيه کننده آن را برای پخش در تلويزيون های ماهواره ای به آن صورت «ميکس» کرده است. اين مصاحبهء شرم آور را بخوانيد تا معنای «مطربی» را در فرهنگ ايرانی دريابيد.>>>

ایرنا: محمد علی رامین، معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد در رفسنجان گفت: آیا فتنه از زمانی شروع نشد که رقیب رییس جمهور در دوره انتخابات سال هشتاد و چهار با اشاره به اینکه رهبری فرمودند با دولت مدارا کنید و من دو سال مدارا کردم و کافی است؟ آیا بحث تقلب در انتخابات یا برنامه ریزی برای فتنه از سال هفتاد و شش شروع نشد که همین شخص در انتخاباتی که میان خاتمی و ناطق نوری برگزار شد می گفت اگر تقلب کردیم خیانت کرده ایم؟..

می نویسم حتا اگر کشته شوم

حشمت اله طبرزدی

نوشته شده در پيش از ايام زندانی که ادامه دارد

جناح اصلاح طلب دوست دارد که احمدی قربانی شود، انتخابات تجدید شود و موسوی زیر نظر  خامنه ای به ریاست جمهوری برسد تا نظام بیمه شود و خط امام مستدام گردد و حرف آن ها نیز به کرسی بنشیند. ما اما باور داریم که خواسته ی مردم این نیست. خواسته ی مردم مصالحه ی بزرگ در بحران نیست. آن ها خواهان آزادی انتخاب، بیان، حزب و تجمعات هستند. همه ی ما آگاه هستیم که جمهوری اسلامی به صفت اسلامی بودن و اصل ولایت فقیه است که پس از سی سال به چنین سرنوشتی دچار شده است. برای این که حکومت فردی از نتایج اولیه ی چنین اندیشه هایی است. ما بر این باور هستیم که دین باید از حکومت جدا بشود.>>>

آقایان، لطفا «خدعه» نفرمایید!

الاهه بقراط

نباید گذاشت ابهام و تناقض فکر و عمل کسانی که خود را «روشنفکر دینی» می‌خوانند، بار دیگر به تعیین سیاست بپردازد. این تناقض و ابهام به اندازهء صراحت و روشنی سرکوبگران مردم، خطرناک است. این تناقض از یک سو سبب تضعیف حاملانش که مردم به آنها امید می‌بندند، می‌شود و از سوی دیگر به فرسایش بنیه اعتراضی جامعه می‌انجامد. کافیست به تجربه «اصلاحات» توجه کنیم. آنچه «اصلاحات» را از درون خورد، نه رقبای آن، بلکه همین تناقض بود. همین تناقض بود که «اصلاح‌طلبان» را سترون و مخاطبان آنها را فرسود.>>>

اتاق فکر: از آغاز تا پایان

آرش بهمنی

از همان روزی که تعبیر اتاق فکر از سوی مهاجرانی به کار گرفته شد، بسیاری پیش ‌بینی می‌کردند که دیر یا زود شاهد شکست آن باشند. پنج نفری که در اتاق فکر گرد هم آمده بودند، عملن هیچ نوعی هم‌پوشانی منطقی با هم نداشتند. گرچه شاید بتوان همه آن‌ها را زیر مجموعه «روشنفکری دینی» دانست، اما هر کدام از دیدی متفاوت: مهاجرانی بیش و پیش از هر چیز، یک سیاست‌ مدار است، محسن کدیور در میان دین و فلسفه و سیاست سرگردان است، عبدالکریم سروش گرچه به عنوان پدر روشنفکری دینی شناخته می‌شود، اما پروژهء وی با پروژه‌ای که عبدالعلی بازرگان به دنبال آن است، تفاوتی ماهوی دارد و اکبر گنجی نیز اساساً سرشتی متفاوت با بقیه این افراد دارد.>>>

ناکام در ستیز با تاریخ

گفتگو با دکتر حمید احمدی

شعار بازگشت به دین اصیل همیشه در بین مؤمنان یک دین جذبه داشته است و جوامع اسلامی به دلیل هویت دینی خود، همواره به نهضت های دینی روی خوش نشان داده‌اند. از جهت دیگر باید به دشواری ها و مشکلات جوامع اسلامی در روند توسعه و نوسازی و احیاناً ناکامی در این مسیر اشاره کرد. جوامع اسلامی، معمولاً ناکامی های خود را به پای الگوهای سیاسی غیردینی مثل ناسیونالیسم، سکولاریسم، جریان چپ و... می‌نویسند و لذا بنیادگرایی را راه حل و درمان این ناکامی‌ها می‌پندارند. برخی معضلات اجتماعی نظیر فساد اخلاقی، فحشا، نابسامانیهای رفتاری و... را هم باید در این زمینه، قابل توجه دانست. بنابراین، جوامع اسلامی هم به دلیل ماهیت دینی خود و هم به دلیل مشکلات اجتماعی و سیاسی ناشی از الگوهای حکومت غیردینی، بطور خودکار به سوی رهیافت دیگری که ادعا می‌کند عمیقاً دینی است متمایل می‌شوند.>>>

نامهء سرگشاده ای به مهندس موسوی

محمدرضا نسب عبداللهی

جناب آقای موسوی شما در منشور سبز تاکید کرده‌اید که نهادهای روحانی و دینی باید مستقل از حکومت باشند. این استقلال آیا به این معناست که مثلا حکومت در مدیریت حوزه‌های علمیه مانند دوران پیش از انقلاب سال پنجاه و هفت نقشی نداشته باشد تا دست این نهاد دینی برای دخالت در سیاست بازتر باشد؟ آنچه که من از «استقلال نهادهای دینی و روحانی از حکومت» که مورد تاکید شما در منشور سبز قرار گرفته، درک می‌کنم به معنای جدایی دین از حکومت نیست. بلکه این استقلال، همان‌گونه که خود در منشور سبز گفته‌اید سبب «تداوم نقش دین در جامعه» خواهد شد.>>>

توانمندی ها و کاستی های "جنبش سبز" در ایران

مهرداد  درویش پور

جنبش سبز جنبشی چندگانه، چند صدایی و رنگین کمان است که در آن هم اصلاح طلبان دینی حضور دارند و هم نیروهای سکولار و لائیک که خواستار برچیدن حاکمیت دینی و جدایی دین و دولت هستند. با این همه شکل گیری جنبش سبز نشان رویکرد جامعه به سوی "راه سوم" است. این جنبش بر پایه اندیشه مطالبه محوری، نافرمانی مدنی و راهکار تحول خواهی به چالش راهکار پیشین اصلاح طلبان (مبنی بر اصلاح نظام  از طریق چانه زنی از بالا و تکیه بر قانون اساسی موجود) و همچنین راهکار انقلاب قهری و خشونت آمیز، دست زده است.>>>

نبرد برای دموکراسی و ضرورت تشکیل «مجلس موسسان»

بهزاد کاظمی

تجربهء انقلاب 1357 نشان داد که در یک فرایند یک ساله، انواع و اقسام تشکل های مردمی از پایین شکل گرفت. واقعیت تاریخی این بود که آنچه که کمر استبداد سلطنتی – پلیسی را شکست، نماز، سینه­زنی و فریادهای الله اکبر نبود، بلکه ساماندهی راهپیمایی ها و تشکیل کمیته­های اعتصاب، و به ویژه براه انداختن اعتصاب عمومی چهارماهه­ی کارگران، کارمندان، دانشجویان، دانش آموزان، پیشه وران و عموم مردم بود. اگر اعتراض­های خیابانی به اشکال دیگر مبارزه­ی مستقیم فرا نروید به طور مسلم این جنبش عظیم توده­ای پس از مدتی فرسوده خواهد شد. مبارزه برای دموکراسی نیازمند داشتن چندین راه کار برای حرکت به سوی یک استراتژی روشن دموکراتیک مبتنی بر شراکت توده­های مردم در تعیین سرنوشت خود است.>>>

آرشيو