سکولاريسم نو، برای پنج شنبه چهاردهم ژانويه 2010

ما، امضاء کنندگان اين بيانيه، بخشی از پشتيبانان سکولار حامی جنبش سبز، دريافته ايم که در لحظاتی قرار داريم که بايد بر اساس وظيفه ی گريزناپذير تاريخی خود گزينه ای را که می پنداريم صلاح آينده ی سرزمين مان در تحقق آن نهفته است پيش روی ملت بزرگ ايران و شرکت کنندگان در جنبش غرور آفرين سبز ملت مان قرار دهيم.

ما باور داريم که سی سال قانون شکنی، ايجاد خفقان، نابودی آزادی بيان، برقراری زندان های عقيدتی، اعمال شکنجه، انجام قتل های زنجيره ای و کشتارهای دسته جمعی، و بی اعتنائی به تک تک مفاد اعلاميه جهانی حقوق بشر و کنوانسيون های بين المللی، اين نکته را روشن ساخته است که نظام فعلی مسلط بر ايران، در تماميت ساختارها و قانون اساسی اش، مشروعيت و حقانيت خود را بکلی از دست داده است.

ما، بی آنکه منکر احتمال ضروری شدن پذيرش دوران گذاری تدريجی و بی خشونت به سوی متحقق شدن خواست های خود باشيم، فکر می کنيم که هر گونه گذاری بايد دارای هدف مشخصی باشد که خواست های ما بر اساس آن تهيه شده و، در نتيجه، تنها راه چاره برای نجات سرزمين مان از انواع بحران های فعلی را انحلال کامل حکومت موجود و به رای گذاشتن نوع حکومت آينده، و گزينش نمايندگان مجلسين مؤسسان و شورا، و دولت آينده ی ايران از طريق يک سلسله انتخابات آزاد، و زير نظارت نهادهای بين المللی می دانيم.

ما فهرست باورها و خواست های خود برای آينده ی کشورمان را به صورتی فشرده در بخش دوم اين نامه آورده و، با ايجاد يک دبيرخانه و سايت اينترنتی که فقط عهده دار مسئوليت ايجاد ارتباطات شبکه ای و تبادل افکار و ايده ها بوده و می کوشد تا همگان را در جريان فکرها و نظرهای نيروهای سکولار ايران قرار دهد، از همه ی ايرانيانی که خود را با ما همدل و همراه می يابند دعوت می کنيم تا با امضاء کردن اين بيانيه ـ حتماً با نام های حقيقی خود ـ به ما بپيوندند.

هموطنان! ما کم جمعيت و ناتوان نيستيم اما پراکندگی مان کارائی را از ما می گيرد. در اين راه هيچ نيازی به کنار گذاشتن عقيده و سليقه و مذهب و مکتب شخصی کسی وجود ندارد. مسلمانان شيعه و سنی، زرتشتيان، مسيحيان، بهائيان، کليمی ها، و بی دينان و منکران مابعد الطبيعه همگی می توانند، در راستای ايجاد فضای تساهل و تحملی که همزيستی همگانی را تضمين می کند، خود را سکولار دانسته و برای تحقق خواست های مندرج در اين بيانيه به صفوف ما بپيوندند.

ما همچنين از صاحبان رسانه های مختلفی که خود را سکولار می دانند دعوت می کنيم تا با پيوستن به ما امکان ايجاد شبکه ی قدرتمندی از رسانه های طرفدار سکولاريسم را فراهم آورند تا بتوان به کمک آن صدای خواست های راستين ملت ايران در سراسر جهان منعکس ساخت.

هموطنان! مقصد دور نيست اگر ما راه آينده را با دوستی و اعتقاد به همزيستی همدلانه طی کنيم. (متن کامل بيانيه >>>)

برای نخستین بار در تاریخ ایران مدرن، گفتگو بر سر جداسازی نهادین و ساختاری دین از مدیریت جامعه و فرایندهای حقوقی و قانون گذاری، از یک گفتمان روشنفکرانه نخبگان شهری، به یک جنبش اجتماعی که بخش های بزرگی از جوانان و زنان ایران را در برمی گیرد، گسترش یافته است. این جنبش، دین ستیز نیست و خوشبختانه تا به امروز رفتاری شهروندانه و مسالمت آمیز و به دور از خشونت داشته است. جنبش سکولار ایران، بخشی از جنبش گسترده تر آزادی خواهانه ای است که اینک در آستانه گسستن از ارزش های برآمده از انقلاب اسلامی ایستاده است. هنگامی که بخش گسترده ای از مردم فریاد برمی آورند که نابود باد ولایت فقیه و به گفته آقای کدیور «چشم فتنه را نشانه می روند»، مرادشان این نیست که نابود باد «ولایت جائر» و زنده باد «ولایت عادل»! از میان رفتن آن ساختاری را می جویند که سرشت و سرنوشت آن با تبعیض درهم تنیده است. >>>

دار و دستهء هاشمی رفسنجانی، میرحسین موسوی، شیخ مهدی کرّوبی و سیّد محمّد خاتمی تمام توش و توان خود را به کار گرفته اند تا خرده ریزهای کاسهء شکستهء حکومت ولایت مطلقه فقیه را جمع آوری کنند و بند بزنند، غافل از این که به فرض توفیق در این کار – که بسیار بعید است – شأن مردم بپاخاسته ایران و رستاخیز پر شکوه شان بسی بالاتر از آن است که از کاسه شکسته ای که خود آن را بر زمین زده و هزار تکّه کرده اند، آب بنوشند! در چنین روند سست بنیان و متزلزلی، سیّد علی خامنه ای مثل پاندول ساعت هر لحظه به سویی متمایل می شود. >>>

در بارهء خشونت و راه های مقابله با آن ـ 1

برای پی بردن به نقش دین ( مذهب ) در خشونت آفرینی نیازی نیست به سراغ افسانه آفرینش و تبعید انسان از سوی خدا و یا افسانه ی هابیل و قابیل رفت، نیازی به تورق تاریخ دور دست ها و تاریخ ادیان و رجوع به تجربه های جهانی دور و نزدیک نیست، بیش از سی سال حکومت دینی (مذهبی) در ایران در رابطه با نقش مذهب در پیدایی و اعمال انواع خشونت ها، سندی زنده ، معتبر و ماندگار را برابرمان گذاشته است، سی سال نمایش عریان ترین و وحشیانه ترین انواع خشونت ها، به ویژه خشونت ایدئولوژیک – دینی ( مذهبی) را... >>>

سیاست های سران تروریست حکومت اسلامی و جوخه های ترور آن ها در این سی و یک سال نشان می دهد که اصولا هیچ اعتقادی به کرامت ذاتی انسان و آزادی هایش ندارند. از نظر آنان، این حاکمیت است که سرنوشت انسان ها را تعیین می کنند بنابراین، انسان ها حقی برای ساختن سرنوشت و آینده خویش ندارند. از نطر سران حکومت اسلامی، شهروندان ایران به «خودی» و «غیرخودی»، به «کافر» و «مسلمان»، «بهایی»، «درویش»، «سنی»، «یهودی»، «حامی حکومت» و «مخالف حکومت»، تقسیم می شوند. این تقسیم بندی غیرانسانی، از جمله تروریسم دولتی را به جایی می رساند که به خود اجازه دهد مخالفین حکومت و حتا زن و کودک و پیر و جوان را در کمال قساوت و بی رحمی قربانی کنند.>>>

در بارهء بیانیهء پنج تن اندیشمند دینی

رضا حسین بر ـ تحلیل گر سیاسی

‫پنج نفر از کارکنان سابق جمهوری اسلامی که اکنون در خارج هستند با هم اعلامیه مشترکی صادر کرده اند که نشان میدهد که هنوز ‫از بند دین و آیین آزاد نشده اند. اینها که سال ها ست در دنیای آزاد زندگی می کنند، هچنان اسیر دین و ایدئولوژیی هستند که سبب کشتار هزا ران نفر و ایجاد ظالم ترین و فاسد ترین نظام و گروه جکومتی دنیا شده است. کسی که نتواند خود را از بند یک آیین آزاد کند نمی تواند یک نظام دینی را از ایدئولوژیی آزاد نماید. راستی که مستقل فکر کردن و آزاد زیستن کار هرکس نیست؛ زیرا که نیاز به تولید فکر جدید و راه حل های ابتکاری دارد و این در توان صادر کنندگان اعلامیه نبوده است. چنین بوده است که در طول تاریخ ایران، تولید کنندهء فکر جدید وجود نداشته و همهء تحصیل کردگان ایران در صدد تفسیر افکار دیگران بوده اند. بزرگترین تفسیر قران توسط ایرانیان نوشته شده است. علت اینک ایران گرفتار جمهوری اسلامی شد، همین بود. ایرانی ها نتوانسته بودند که راه حل تازه و جدیدی خلق کنند و نا گزیر می بایست یک راه حل قدیمی و ساخته شده در یک کشور دیگر را به عنوان یک نظام مشکل گشا بر مردم مظلوم ایران تحمیل کردند. عجیب است که کار کنان سابق همچنان می خواهند همان نظام را به ‫صورت دیگری به مردم عرضه نمایند. آن نظامی که این ها ساختند، خود شان را هم قربانی کرد ولی ظاهراً پریشانی شان این است که چرا در جای احمدی نژاد نیستند، و الا، اکنون همهء مردم جهان با پوست و گوشت خود احساس کرده اند که هیچ نظامی در هیچ دوره ای به اندازهء جمهوری اسلامی ایران شکست نخورده است. ‫نظامی که شکست خود را ثابت کرده است باید در کلیت خود عوض شود. نظام نیمه لیبرال شاه در صحنه های اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و فرهنگی کار آیی کامل داشت اما همین آقایان خواستار تغییر کامل آن بودند. جمهوری اسلامی در هیچ زمینه ای توفیقی بدست نیارده است و باید در تمامیت خود تغییرکند تا هم اسلام از دست آخوند ها و همین آقایان آزاد شود و هم مردم. اما چنین دیده می شود که استفاده اینها از دین تمام نشده و همچنان مایل هستند که به عنوان مفسر دین، خود را تبدیل به جانشینان خامنه ای و احمدی نژاد عرضه کنند. موضوع خیلی روشن است: این پنج تن هنوز به این درجه از تولید اندیشه نرسیده اند که نظامی خارج از جمهوری اسلامی مطرح کنند. اینها که مفسرین زبردستی هستنند، باید به یک نظام سکولار فکر کنند. سکولاریسم همراه با دمکراسی همه جا موفق شده است. اگر این همه کشتار، تجاوز، ا عدام، فساد، دزدی و ظلم جمهوری اسلامی و آخوندی وجدان خفتهء کسانی را بیدار نکند، ‫و آنها همچنان خواستار انقلاب و جمهوری اسلامی باشند باید دپذيرفت که ‫انسان هایی هم هستند که ظرفیت نا محدودی برای خونریزی و فساد دارند.

(آرشيو)

کاری از مانا نيستانی

در بارهء خشونت و راه های مقابله با آن ـ 1

رضا سياوشي- امير حسين گنج بخش

مسعود نقره کار