سکولاريسم نو، برای چهارشنبه سيزدهم ژانويه 2010

دوست دردمند و رنج‌دیده، آقای عزت‌الله سحابی گرامی! من هیچگاه برای پاسخ‌خواستن از مسئولان به خیابان نیامدم و همچون دیگر مردمان جوامع دموکراتیک تظاهرات مسالمت‌آمیز برپا نکردم و از حق اعتصاب برای گرفتن حقوق فردی و اجتماعی خود استفاده نکردم. شاید آن‌موقع‌ها، شیوه‌های مدنی و مسالمت‌آمیز مبارزه و اعتراض را به‌درستی نمی‌دانستم! شاید نیروی‌مان در توازن نیروهای سیاسی جامعه و در برابر نیروهای سرکوبگر ناچیز بود! شاید هنوز شایسته‌ی آزادی نبودیم! و شاید‌هایی دیگر! آن‌هم من؛ ملتی که بیش از یک قرن پیش سند پر افتخار قانون اساسی مشروطه را به یکی از عقب‌افتاده‌ترین و خرافی‌ترین حکومت‌های آن دوران قبولاندم و در سخت‌ترین شرایط عزم خود را برای ترقی و پیشرفت و رسیدن‌ به جوامع مدرن جزم کردم و در کوتاه‌ترین مدت موفقیت‌های چشمگیری به‌چنگ آوردم... بگذریم... اما امروز چرا؟! امروز که می‌دانم و نشان داد‌ه‌ام که بسیارانم و بالغ‌تر و هوشیارترم و در اعتراضاتم هیچ‌گونه خشونت‌طلبی و کینه‌جویی نیست، امروز چرا باید سکوت کنم و دوباره به خانه بازگردم و از حق اعتراض مسالمت‌آمیز دست‌بشویم و خیابان را به نیروهای سرکوبگر واگذارم تا مرا در تنهایی‌ام، در خانه‌ام، حبس کنند و بعد هم به قتل‌ام رسانند؟! >>>

جناح حاکم، یک هفته پس از انتخابات تقلبی، فرصتی بسیار خوبی داشت که نظام را از بحران پیش رو نجات دهد ولی از این فرصت استفاده نکرد. اگر خامنه ای بجای تهدید و ارعاب مردم به خواست مردم که چیزی جز شمارش درست آرا نبود گردن می نهاد و موسوی به ریاست جمهوری می رسید، بحرانی که امروز رژیم با آن مواجه است حداقل چند سال به تاخیر می افتاد. جناح اصلاح طلب بدرستی خطر را احساس کرده بود و راه کار درستی را برای طولانی کردن عمر نظام ارائه داد بود ولی جناح غالب آنچنان قدرت طلبی و سلطه گری گریبانش را گرفته بود که نخواست قدرت را تقسیم کند. >>>

آیا زنان باید تنها به حضور و شرکت فعال خود بدون طرح مطالبات مشخص در این دوره از مبارزات بسنده کنند؟ منظور از طرح این سئوال به این معنی نیست که زنان در گیر و دار کشاکش خیابانی بر تمامی خواسته ها و مطالبات برابری طلبانه خود که کم هم نیستند پافشاری کنند، بخصوص که سطح مبارزات کنونی هم چنین موضوعی را نشان نمیدهد. ولی، زنان و مدافعان حقوق زنان میتوانند "برابری" را به عنوان مطالبه اساسی زنان در این دوره مطرح کنند. اتفاقا طرح چنین مطالبه ای مرزهای سیاسی را با جریانات اصلاح طلب اسلامی مشخص خواهد کرد و رادکالیزه شدن و جهت گیری غیر مذهبی جنبش را نمایان تر میسازد. >>>

روزنامه "وطن امروز" از رسانه های حامی دولت در شماره دوشنبه خود در مطلبی با عنوان "جزئیات تازه از قتل ندا" با توصیف این واقعه به "قتل شیطانی" مدعی انتشار فیلمی مستند در این باره شد که نشان می دهد ندا نه تنها در صحنه معروف در خیابان، مورد هدف گلوله قرار نگرفته بلکه خون های ریخته شده از ندا به وسیله کیسه خون جاسازی شده بوده است. به گزارش عصر ایران، در مطلب اصلی صفحه نخست روزنامه "وطن امروز" آمده است: «در این مستند، گفته می‌شود که ندا آقاسلطان با همکاری عوامل بیگانه در لحظه فیلمبرداری از صحنه ساختگی قتل خود، با دستگاه یا کیسه‌ای مخصوص، خون را روی صورت خود جاری می‌کند. ندا آقا سلطان در این سناریو، خود همکاری می‌کرده و پس از اینکه همراه با آرش حجازی وارد خودرو برای انتقال به بیمارستان شده، توسط یکی از همراهان کشته می‌شود».>>>

در جستجوی رهبرانی که در ولایت فقیه گیر نکنند!

نيک آهنگ کوثر>>>

امروز، وقتی داشتم کارتونی در ارتباط با سخنان اخیر خاتمی می‌کشیدم، به این نکته فکر کردم که آیا واقعا مردم ما، حتی آنها که تعلقات مذهبی دارند، واقعا جلوتر از رهبران خود می‌اندیشند یا نه؟ وقتی نهایتا خاتمی شعارهای 'ساختار شکنانه' را محکوم می‌کند و می‌گوید که اصل ولايت فقيه که در قانون اساسي است مورد قبول و احترام ماست، تکلیف بقیه چیست که بعد از سی سال، نتیجهء 'ولایت فقیه' را دیده‌اند و احتمالاً از آن خوش‌شان نمی‌آید؟ باید به خاطر همراهی با جریان مورد نظر ایشان زیر بارش بروند؟ اما نکته دیگر! وقتی سخنان اخیر فردی مثل عطالله مهاجرانی را می‌خوانم، اینطور حس می‌کنم که می‌داند در هیچ حکومت دیگری جایی برایش نیست، مگر ادامه حکومت فعلی، از نوع نرم‌ترش. مطمئنا من یکی به حکومتی که دنباله حکومت فعلی باشد رای نخواهم داد. می‌گویند مجریان فاسد هستند. آیا همین مجریان فاسد فعلی، جوانان عاشق دهه شصت نبودند؟ جوانان از جان گذشته؟ همان‌ها که پاچه بسیاری چون من را می‌گرفتند چون به اعتقادات آنها اعتقادی نداشتم؟ الان هم حس می‌کنم «پنج تن» دارند به زبان بی‌زبانی، حد انتظار جامعه را میرحسین و خاتمی و کروبی پایین می آورند. البته تجدید نظر در روش مقابله با حاکمیتی که مطمئنا به خواسته‌های میرحسین و کروبی تن نخواهد داد، می‌تواند کار جالبی باشد، اما آیا بر اساس نیازهای نسل‌هایی است که قربانی نسل این «پنج تن» شده‌اند؟ من گمان نمی‌کنم بتوانم بگویم که جنبش فعلی عملاً به عقد رهبران سه گانه در آمده باشد. فکر می‌کنم این جنبش آزاد‌تر از آن است که در گذشته و "ولایت فقیه" ترمز کرده باشد. نسل‌های جوان‌تر لزومی به این نمی‌بینند که خودشان را به خاطر اعمال گذشته‌شان و انتخاب های غلط پیشین سرزنش کنند. لازم نیست به خود دروغ بگویند. در وقایع دهه شصت شریک نبوده‌اند، حاکم بر پاک‌سازی‌ها نبوده‌اند، توجیه‌کننده سخنان بی سر و ته آیت‌الله خمینی نبوده‌اند، برای خود شیرینی ماجرای سلمان رشدی را راه نیانداختند تا بعد از پایان جنگ، خمینی را از افسردگی خارج کنند... واقعا امیدوارم شبکه‌های اجتماعی فعلی، کسانی را از دل خود معرفی کنند که از رهبران سه‌گانه شایسته‌تر باشند، عاقل‌تر و به روزتر... رهبرانی که برای پیشبرد امور، در 'ولایت فقیه' گیر نکنند!

رضا سياوشي- امير حسين گنج بخش

مسعود نقره کار