شرایط تحمیلی در ایران سبب شده تا بسیاری نتوانند در تشکل‌های سیاسی فعالیت کنند و در داخل و خارج به نوشتن در اینترنت و روزنامه روی آورده‌اند. کارهای نوشتاری این فعالان سیاسی، فعالیت سیاسی به شمار می‌رود و نه روزنامه‌نگاری. هستند کسانی هم که مایل به روزنامه‌نگاری‌اند، ولی با فدا کردن استقلال حرفه‌ای، چاره‌ای جز وابستگی به حکومت و گروه‌های حاکم و غیرحاکم نمی‌یابند. در این میان، «فریب» که در فضای مجازی نقش فعال‌تری بازی‌ می‌کند تا در دنیای واقعی، می‌تواند نقش مرگبار در مسائل سیاسی بازی کند.>>>

رفع وابستگی به نام استقلال‌ خواهی (3)

بحث امروز ما در مورد اتحاد است. برای یک بار هم که شده، در موضوع اتحاد و همکاری در سطح جامعه سیاسی ایران، مقداری به ژرفناها برویم و به یک توافق مشخصی، چه از نظر تئوری و نظری و چه به لحاظ عمل سیاسی، برسیم. قبل از هر چیز یادآوری می‌کنم که در این بحث هر جا که کلمه اتحاد را بکار می‌برم، صرفاً به مفهوم یک فرایند است که در ادامه بحث به آن اشاره خواهد شد. اگر منظور از اتحاد نوع دیگری از آن، مانند جبهه، ائتلاف، همبستگی و غیره باشد، بطور مشخص با پسوند یا پیشوند به آن اشاره خواهد شد.>>>

حملات گروهی!

آسیه معمار

اين رژیم با هزار شیوه و شیادی باعث حذف بخش هایی از جامعه می شود و با قائل شدن تبعیض عقیدتی و اعمال شونیسم مذهبی، موجب بی عدالتی، سلب آزادی، تفرقه و پراکندگی جامعه می شود و حتی موجب رانش میلیون ها انسان از وطن خود میگردد، یک رژیم موب است. «موبینگ»، همواره شیوه ای بوده برای سرکوب و حذف مخالفان رژیم. آخوندهای حاکم در ایران براستی استاد این کارند. جالب آنکه اکنون نوبت به خود آنها رسیده است. تحریم کشورهای جهان بر علیه ایران موبینگی در مقیاس بزرگ است، که البته رژیم ایران در طی عمر خود همواره با آن مواجهه بوده و خود نیز با هم فکرهای خود در سطح جهان مشغول موب بوده است.>>>

مافیای سیگار و تنباکو

سیزدهم ژوئن 2003، با تأخیری بیست روزه، نتیجهء فعالیت میدانی ام را در نشریه «نیمروز»، شماره 738 منتشر می کنم. موضوع این گزارش واردات سیگار و تنباکوی قاچاق در منطقه Holloway Road در شمال شهر لندن است. بخشی از این گزارش به دلیل حساسیت اش حذف می شود. این پوشه خاک خورده را بعد از نه سال دوباره باز می کنم: «...سرجنبانان مافیای جدید چه کسانی هستند؟»؛ پرسشی بود که مرا راهی خیابان می کند. در بادی امر تعدادی پناهجوی ایرانی مرا در جریان بخشی از تحرکات سطحی مافیای جدید قرار می دهند. با ورود ام به خیابان دو پناهنده کُرد ایرانی منابع اصلی ام در این ماجرای پیچیده می شوند.>>>

ايميل جعلی من، دست ساخت ارگان های سايبری حکومت پليد اسلامی

ناصر ايرانپور

info@nasser-iran.com

دوستان عزيز، هم اکنون دوستی متوجه‌ام ساخت که‌ ارگان های سايبری حکومت پليد اسلامی ايران ايميلی جعلی به‌ نام من درست کرده‌ و از اين ايميل مطالب جعل‌شده‌ی مرا برای افراد و سايتهايی فرستاده‌ است. اين کار کثيف تنها از حکومت ناب محمدی و عدل علی حاکم بر کشورمان برمی‌آيد. اين رژيم را با هر وسيله‌ی ممکن ـ از جمله‌ قهر ـ بايد سرنگون ساخت و جنايتکاران را به‌ محاکمه‌ی خلق کشاند.  رژيم بايد بداند چنين اعمالی بی‌شک عطش فعالان و مردم را برای به ‌زيرکشيدن آن بيشتر و بيشتر خواهد کرد و مبارزه‌ را بر عليه‌ آن راديکال‌تر خواهد نمود. بارها گفته‌ام و باز تکرار می‌کنم، تمام احزاب کردستان ـ به‌ انضمام حزب کمونيست ايران ـ بايد صرف‌نظر از تفاوتهای عقيدتی و در تقابل با رژيم اسلامی مورد پشتيبانی قرار گيرند. من دست هر مبارزی را می‌بوسم که‌ يک روز بر عليه‌ اين رژيم شياد و شارلاتان مبارزه‌ نموده‌ است...

بقيه در آرشيو

دربارهء جایزه اسكار

عباس گویا

اهدای جایزه اسكار٬ با پرستیژترین جایزه سینمایی جهان٬ به یك كارگردان ایرانی، در میانۀ دعوای بی سابقهء آمریكا و جمهوری اسلامی، یك اقدام سیاسی است. دلیل اهدای این جایزه را می توان با كاندید اسكار شدن فیلم "بچه های آسمان" مجید مجیدی  در سال 1998 مقایسه كرد. زیر نورافكن بردن فیلمی از جمهوری اسلامی در مراسم اسكار سال 98 در موازات با تبلیغات "گفتگوی تمدن ها"ی خاتمی با غرب قرار بود نشانه ای از تمایل به مذاكرات غرب با جمهوری اسلامی باشد. جایزه اسكار به فرهادی در سال 2012 بنظر می آید به هدف معرفی غرب بعنوان دوست مردم و هنر باشد تا در صورت وقوع جنگ یا حملهء احتمالی توجه را انحصاراً به سوی رژیم اسلامی برگرداند به این منظور كه مردم بگویند اگر جمهوری اسلامی چه و چه نمیکرد غرب هم به ما حمله نمی کرد. بعبارتی دیگر٬ هدف سبک کردن جرم غرب در اذهان مردم ایران است.>>>

آرشيو