فرهاد جعفری: یک «رای‌گیری مرسوم حکومتی» یا «رفراندوم ملی»؟

چهارشنبه 10 اسفند 1390 ـ 29 فوريه 2011

یک «رای‌گیری مرسوم حکومتی» یا «رفراندوم ملی»؟!

آیا «رای‌‌گیری 12 اسفند» یکی از همان رای‌گیری‌های ساده و معمول است که در سه‌دهه‌ی گذشته توسط ساخت حاکم برگزار شده؟! یا تحتِ تحولاتِ سیاسی ـ اجتماعی بسیاری که در ده‌سال گذشته (و خصوصاً شش‌سال اخیر) د رنتیجه‌ی «بالا آمدن فردی از میان جمهور مردم» رخ داده است، «کیفیت و ماهیتی فرای یک رای‌گیری» و «کارکردی عليحده» پیدا کرده است؟!

نظر رئیس‌جمهور (فردِ نخستِ «منتخب مردم» در ساختار سیاسی حاکم) درخصوص رای‌گیری 12 اسفند، از سوی دفتر وی، به این شرح صادر شده است: [انتخابات نماد مردم‌سالاری دینی و متعلق به این ملت بزرگ است. هیات دولت جمهوری اسلامی نیز در کنار ملت بزرگوار و مانند آنان وظیفه قانونی، شرعی و ملی خود را انجام خواهد داد. ضمن احترام به تمامی افراد، احزاب و گروه‌های سیاسی که در صحنه‌ی انتخابات خود را در معرض آراء مردم قرار داده‌اند، ابراز می‌دارد: دولت خدمتگزار متعلق به همه‌ی ملت است و هیچ جریان و جناح خاصی از طرف دولت در رقابت انتخاباتی حضور ندارد].

نظری که اگر از سوی هر شخصی به‌جز «رئیس‌جمهور دولتِ اسلامی ایران» منتشر می‌شد، معنایی جز «تائید صحت، سلامت و رقابتی‌بودنِ رای‌گیری 12 اسفند» و «تشویق مردم به مشارکت» نداشت. حتا اگر تعدادی از چهره‌های مرتبط با وی توسط شورای نگهبان تائید صلاحیت شده و از این فرصت برخوردار می‌شدند تا خود را در معرض رای مردم قرار دهند؛ بازهم (هرچند با مسامحه) می‌شد لحن این بیانیه را «تائیدی و تشویقی» فرض کرد.

اما آنگاه که در وضع فعلی، بیانیه‌ای با این محتوا، توسط وی منتشر می‌شود [که هیچ منع و محدودیتی درخصوص «به‌کاربردنِ تعابیر صریح برای دعوت مردم به مشارکت» نداشته و ندارد]؛ معنایی جز «توصیه‌ی تلویحی مردمان به عدم مشارکت» ندارد.

اما تقریباً بلافاصله؛ نظر آیت‌اله خامنه‌ای (فرد نخستِ «منصوب توسط روحانیون / خبرگان») نیز در همین زمینه، توسط «حجت‌الاسلام و المسلمین فلاح‌زاده» به شرح زیر منتشر شد: [برای کسانی که شرایط را دارند و امکان شرکت در انتخابات برای آنها وجود دارد؛ (شرکت در انتخابات) واجب است].

ناگفته روشن است که به‌دلایل بسیار، و از جمله رعایت ملاحظات سیاسی و پرستیژ اجتماعی؛ نظر هریک از دو فردِ «منتخب» و «منتصب»، درخصوص «توصیه به عدم مشارکت» یا «تشویق به مشارکت»؛ نه توسط خود آنان، بلکه توسطِ «دفاتر ایشان» ابلاغ شده است. و البته؛ هردو نیز به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که امکان تفسیر مجددِ آن (مطابق با وضعیتی که 13 اسفند با آن روبه‌رو خواهنیم بود و از هم‌اکنون قابل‌ حدس‌زدن نیست) فراهم باشد.

تحتِ وقایع سیاسی‌ و اجتماعی‌ بسیار متعدد و متنوعی که در «به‌ویژه سه‌سال گذشته» و «با سرعتی شتابان و خارج‌از‌حد انتظار» رخ دادند و جامعه‌ی ایرانی را به «لحظه‌ی بسیار تعیین‌کننده‌ی جمعه‌ی آینده» رهنمون شدند؛ و خصوصاً «پس از اعلام ‌نظر رهبر منتخب و رهبر منصوب»؛ «رای‌گیری 12 اسفند» دیگر «یک رای‌گیری معمول و مرسوم انتخاباتی» نیست که تنها کارکرد آن «گزینش تعدادی از نامزدهای نمایندگی از میان همه‌ی نامزدهای مورد اعتماد حاکمان توسط مشارکت‌کنندگان» باشد.

بلکه واقعیت این است که: «رای‌گیری 12 اسفند» و درحقیقت «انتخاب مردمان برای مشارکت یا عدم مشارکت»؛ به یک «رفراندوم ملی» بدل شده است که نتیجه‌ی کلی آن «تعیین‌کننده‌ی سرنوشت ایران و ساختار حقوقی آینده‌ی آن» خواهد بود.

کمااینکه «آقای غفوری‌فرد» به‌درستی گفته‌اند: [مهمترين مسئله برای ما، ميزان مشارکت مردم در انتخابات است... هرکس در اين انتخابات شرکت کند به اين معناست که نظام را قبول دارد و «هر فرد با هر رايی که می‌اندازد»، به‌معنای «تاييد رهبری و حکومت» است].

در «رفراندوم 12 اسفند» چه تصمیمی خواهید گرفت؟!

در کنار «نهاد انتخابی» خواهید ایستاد یا در کنار «نهاد انتصابی»؟!

همه‌چیز (حقیقتاً همه‌چیز) به تصمیم شما بستگی دارد. پس درست و خردمندانه تصمیم بگیرید.

تصمیم شما در «12 اسفند»؛ به مراتب از تصمیم شما در خرداد 88، «سرنوشت‌سازتر» و «تعیین‌کننده‌تر» است. چراکه 12 اسفند، تبلور و جلوه‌ی دیگری از «12 فروردین 57» است. «انتخاب شما و پدران شما در 12 فروردین 57 » چه تاثیری بر سرنوشت‌تان گذاشت؟! تصمیم شما در 12 اسفند؛ به همان میزان (و چه‌بسا بیشتر) بر سرنوشت شما و کشورتان اثرگذار خواهد بود.

خواندم که «حجت‌اسلام آقاتهرانی» گفته است: «معیشت و رزق و روزیِ آخوندها را خدا اداره می‌کند». اما «حجت‌اسلام آقاتهرانی» نگفته است: رزق و روزی مردمان را چه کسی اداره می‌کند!

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.