نسرين ستوده ها اکنون نماد جنبش زنان هستند. و طرح رفع حجاب اجباری و آزادی پوشش دیگر تابویی نیست که جنبش زنان به آن نزدیک نشود...  کمدی است یا تراژدی؟ که موهای زنی در ویدئو چنین ولوله ای میان حاکمان ستم گر انداخته است. حاکمان بزدلی که از وحشت حرکات بزرگ مردم، کوچک ترین تکانی را به زور توپ و تانک نابود می کنند، طبیعی است که تحمل موهای بدون روسری در یک ویدئو را هم ندارند و از آن به عنوان بهانه ای برای سرکوب بیشتر، حتی در داخل زندان، استفاده می کنند. این عمل تنها حکایت از ترس عظیم از جنبش عظیم مردم دارد که خود را به صورت دستگیری های گسترده، شکنجه و تجاوز و ا عدام انسان ها نشان می دهد. جنبش اما، عظمت خود را اکنون در تک تک انسان هایی نشان می دهد که در مقابل بیدادگاه های جمهوری اسلامی می ایستند، افشا می کنند و جاودانه می شوند.>>>

علائم تغییر لایه های زیرین اجتماع امروز به سادگی قابل تشخیص است. دختران با آرایش های غیر متعارف بطور واضحی به حکومت مذهبی "نه" می گویند و پایین آمدن سن آرایش در بین دختران یک شکست برای اسلامیست هایی است که ادعا می کردند "زن مسلمان" و "یونیفورمه" و "چادری"خواهند ساخت. امروز چادر به پوششی کم طرفدار و کم خریدار مبدل شده است؛ اسلامی هایی که فاطمه دختر پیامبر اسلام را تنها الگوی زن ایرانی می دانستند امروز می بینند الگوی بسیاری از دختران ما مدل ها و هنرپیشه های غربی هستند. دختران امروز به مهمترین نمادهای جامعهء مدرن ما تبدیل شده اند و نوع پوشش این دختران به روشنی "بی تناسبی" حکومت مذهبی با فرهنگ شان را برجسته می کند. امروز "روژ لب"، "سایه چشم" و"مانتوهای تنگ" دختران جوان بیش از صدها مقاله و سخنرانی بر شکست حکومت مذهبی اشاره دارد. امروز برای پسران ما دختران نشانهء مقاومت هستند؛ نشانهء شادی آور خداحافظی با جامعهء زن ستیز و مرد سالار گذشته و نیز آموزگاران "نه" گفتن به مذهب سياسی گرایان. طرز سخن گفتن دختران از همیشه صریح تر و حق طلبانه تر شده و این نوید خوبی برای طرفداران برابری حقوق زن و مرد است. حکومت مذهبی در یکی مهمترین خواسته های خود که همان تربیت دختران ضد مدرن، اسلامگرا و گوش به فرمان ولی فقیه است، به طور روشنی ناکام شده است. می توان با دیدن هر دختر ِ، به قول اسلامی ها، "بد حجاب" بیشتر به مدرن شدن ایران آینده ایمان آورد. زنان مدرن جامعهء ما، علیرغم تمام بگیر و ببندها و جریمه ها و تحقیرهای پلیس حکومت اسلامی، ثابت کرده اند که می توان جلوی زورگویی حکومت اسلامی ایستاد و خیابان ها را به جولانگاه نفی حکومت مذهبی مبدل کرد. باشد که مردان جامعه ما هم از آنان بیاموزند.

از تئوری هابس در قرن 17 میلادی

نکته‌ای در فیسبوک توجه مرا به خود جلب می‌کند و آن هم تلاش خستگی‌ ناپذیر و دفاع همهء ایرانیان است از انسان های شریفی که به صرف داشتن تفکر و تلاش آزادیخواهانهء خود یا به زندان های طویل المدت محکوم شده‌اند یا در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. جریانی، کمپین دفاع از جان حبیب لطیفی را  تبلیغ می‌کند، و همزمان جریان دیگری کمپین دفاع از جان زانیا و لقمان مرادی را پیش می برد، و این تلاش پیگیر برای نجات جان عزیزان دیگری همچون رضا شریفی بوکانی، ‌بهروز صادق خانجانی، علی‌ پناهی، نسرین ستوده، شیوا نظر آهاری و... با مروری به تیتر اینگونه خبرها در صفحه فیسبوک، اولین نکته ای که ناخودآگاه در ذهن من تداعی شد یکی‌ از ابتدائی ترین موضوعات درس ریاضی بود به اسم تعریف خطوط موازی. با مروری به گذشته‌های دور این تعریف در ذهنم نقش بست که "خطوط موازی خطوطی هستند که هم راستا هستند، در یک مسیر حرکت می کنند اما هرگز همدیگر را قطع نمی کنند و در امتداد بینهایت حرکت خود هم هرگز بهم نمی رسند". پس، چاره چيست؟>>>

آن شب هموطنان ما، علیرغم نظر همهء بدبینان که معتقد نیستند ایرانیان هرگز متحد نمی شوند، ثابت کردند که می توان به موضوع اتحاد ایرانیان بر پایه دموکراسی و حقوق بشر و دوستی و مهرورزی، جامه حقیقت پوشاند و آن را عملی ساخت. اگر هرکس با حفظ عقیده خودش برای عقاید و افکار دیگران نیز حرمت قائل شود و دست از ولایت طلبی و برتری جویی بکشد، آنگاه مطمئن باشید که ما ایرانیان نیز می توانیم روزی نه چندان دور به این  اوضاع شوم که در ذیل حکومت یک جانبه مذهبیون ولایت طلب بوجود آمده فائق آییم و اساس جامعه و حکومتی را استوار سازیم  که در آن همه افراد جامعه بر حسب قوانین دموکراتیک و به دور از تبعیض و سکولار، همراه و هماهنگ با مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر از حقوق اجتماعی یکسانی برخوردار باشند.>>>

ادامه سیر تسلسل باطل شرکت در انتخابات و تقلب و دادن شعار«رای من کو» غیر از خریدن زمان برای رژیم نخواهد بود. نمي توان منتظر يکسال ديگر ماند، شرايط لحظه به لحظه در حال تغيير است، يک سال ديگر، حتي اين حمايت هاي شعارگونهء غربي ها از مردم ايران را نيز نخواهيم داشت، با دستيابي رژيم به سلاح هسته اي سرکوب شديدتر وعريانتر خواهد گشت و جهان مجبور به سکوت. به جای هر بار شرکت در انتخابات فرمایشی رژیم و دادن شعار رای من کو باید شعار «آزادی من کو»، «کشور من کو» و «استقلال من کو» سر داد ـ آن هم نه در سال بعد بلکه همين حالا.>>>

با کمال تاسف و اندوهی جانگداز درگذشت شاهپور علیرضا پهلوی را به آگاهی هم میهنانمان می رسانیم. شادروان، همچون میلیون ها جوان ایرانی، از آنچه که به ناروا بر میهن عزیزش می گذشت سخت آزرده و غمگین بود، و نیز هیچگاه خاطرۀ دردناک مرگ پدر و خواهر عزیزش او را رها نکرد. بسیار کوشید که به گونه ای بر این بحران درونی فائق آید، دریغا که موفق نشد، تا اینکه سرانجام در صبحگاه چهاردهم دی ماه 1389 (چهارم ژانویۀ 2011) در منزل مسکونی خود در شهر بوستون آمریکا به زندگی خود خاتمه داد و همۀ خانواده و دوستداران اش را در غمی عمیق فرو برد. باری دیگر با همۀ مادران، پدران و وابستگان داغدار قربانیان این دوران تاریک میهن همدرد شده ایم.