شبکهء سکولارهای سبز چيست

و چه می کند؟

ويدئو، فايل کوچک صدا

این حرکت مقدس یعنی عاشورا که الان هم در آستانه اش هستیم، ان شاءالله همهء مردم با شور و نشاط در عزاداری شرکت می کنند، منتهی در کشور ما در عاشورای سال گذشته حادثه ای غم انگیز رخ داد که آن را بهانه ای کردند برای سرکوب مخالفین. ما کل دعوایمان بر سر انتخابات مهندسی شده است، آیا روز عاشورا مردم شعار دادند، ندادند، من نمی دانم، ولی به هر حال حوادث تلخی پیش آمد و عده ای از مردم عزیزمان را به شهادت رساندند و حرمت عاشورا را نگه نداشتند و حالا عجیب این است که طلبکار هم شدند و آنهایی که مردم را کشتند تازه می گویند خدا آبروی فتنه گران را برد!>>>

چقدر حرکات، سکنات و فرمایشات اعلیحضرت الاعظما سید علی(ع) خامنه ای، دام الذله، فدوی را بیاد حضرت امام (ل) می اندازد. فی المثل، آنگاه که حضرت اش در آن ایام مهملی می فرمود، مانند "جنگ چیز خوبی ست"، بفاصله ی اندکی، جراید شریفه ی دارالخُرافه در سیاه کردن صفحات خود، گوی سبقت از یکدیگر می ربودند و آنقدر آن مهمل مقدس را تکرار و تبیین می کردندکه مؤمنین و مؤمنات، کثرالله امثالهم، سرانجام می پذیرفتند که، بقول آن بزرگوار، «قضای آسمان ست این و دیگرگون نخواهد شد!» فدوی البته بنا نداشت که با یادآوری «دوران طلائی حضرت امام (ل)» ، لرزه بر اندام خوانندگان محترم ضد انقلاب خود بیاندازد!.. ببخشید... باری - حالا حکایت مقام معظم رهبری، صدمه الله تعالی، ست که...>>>

در آستانه ی یکی از بزرگترین جشن های ملی خودمان، یلدا هستیم؛ یلدایی که ریشه و گوهر آن ستایش مهر ورزیدن و روشنایی است، و باور به پایان هر تاریکی و بیداد، و رسیدن بی ترديد انسان به آسایش و آزادی و طراوت و سرخوشی ـ یعنی هرآنچه که شایسته و حق اوست. قرن هاست که مردمان ایران هر ساله، در این لحظات، در عين آگاهی از قطعيت گردش ايام، آرزو می کنند که خورشید، آن فاتح شکوهمند تاریکی، یک بار دیگر در نبرد خویش با تاریکی و سیاهی پیروز شود و جان و زندگی شان را آفتابی کند. چرا که خورشيد نه تنها جرمی فلکی که نمادی برای جامعه ی انسانی نيز هست، و به همين دليل اين آرزو اکنون، در زمانه ی ما، از استوره به سمبلی زیبا مبدل شده است: پیروزی بی تردید انسان آزاده بر استبداد و بیداد و ظلم.>>>

ما در شرق نيازمند برپايی مبارزهء اجتماعی قدرتمند مدنی هستيم و پيش از پيش به مقولهء «سوژه» نياز داريم. ما بايد به عامل، به فاعل عمل کننده بدل شويم و دست از دنباله روی کورکورانهء فکری (و سياسی) بشوئيم. ما در ايران به جای فراموشی جهت و هدف (برسم نقد فلسفی چند دههء اخير در غرب)، به جای افتادن در تلهء "پست مدرنيته"، هر چه بيشتر به انديشهء انتقادی، سمت و هدف و برنامه نيازمنديم. ما نيازمند استحکام جامعه مدنی قدرتمند و با هدف هستيم که سلامت سياست چند گانه گرا و دموکراسی را تضمين کند.>>>

مفهوم حقوق بشر در عمل و نظر، کمتر قابل تفسیر است. چرا که حقوق بشر با وفاق بر بنیادهای مشخص همزیستی پیاده می‌شود. به این سان است که می‌گوییم اصول حقوق بشر غیر قابل منازعه‌اند. چون اصول بنیادین تفاهم ارتباطی‌اند. این اصول، از منافع اقتصادی گروه‌های مالی و نیز از منافع اعتقادی گروه‌های سیاسی و مذهبی برترند. و محدود کننده‌ی قدرت در تمام نهادها و مناسبات‌اند. حقوق بشر حتا قدرت مفاهیم کلی را نیز محدود می‌کنند چون آزادیِ مطلقِ یک مفهوم کلی، همان استبدادِ مفهومی است. استبدادی که ناقض حقوق مشخص فردی و اجتماعی است.>>>

چرا جمهوری اسلامی

با اسطوره شدن ندا می‌ستیزد؟

امید کشتکار

در جامعه خالی از اسطوره، ساخته شدن یک نماد همه گیر مانند “ندا” می تواند ایدئولوژی حاکم را که از ابتدا بر اساس مفاهیمی مانند شهادت و ظلم ستیزی ساخته شده، به چالش کشد. در واقع نماد “ندا” یک تنه کارکرد بسیاری از مفاهیم اصلی ایدئولوژی انقلاب اسلامی را وارونه می کند. این همان جایی است که جمهوری اسلامی با آگاهی از نقطه ضعف خود می کوشد مقابله به مثل کند.>>>

آرشيو

جنايت ‌کاران تحصيل‌ کرده

مسعود نقره‌ کار

اينگونه تصور می شد (و می شود) که تحصيلات دانشگاهی و کسب مدارک تحصيلی دانشگاهی، آدمی را به انسانيت و مدنيت نزديک و از حيوانيت و توحش دور می کند. زندگی اما نشان داده است چنين تصوری، هم در عرصه ی حيات فردی و خانوادگی و هم در حوزه زندگی و فعاليت اجتماعی، با واقعيت خوانايی ندارد. از سه پزشک ، که بنا به ويژگی و تعهد حرفه ای شان می بايد بويی از انسانيت و انسان دوستی می بردند، و يا لااقل وانمود کنندهء چنين حسی می نمودند، نام می برم تا شايد حديث مفصل از اين مجمل به دست داده باشم: دکتر ژزف منگله از جنايتکاران آشويتس ، دکتر رادووان کارادچيک از آمرين کشتار مردم بوسنی، و دکتر علی اکبر ولايتی، خادم آيت الله خمينی که مشاور ولی فقيه آيت الله خامنه ای ست و دو دوره نيز وزير امور خارجه حکومت اسلامی بود.>>>

فجایع نه چندان «سیاسی» جامعه ایران!

بهرام رحمانی

فجایع ایران، نه تنها به تهدیدها و سرکوب های پلیسی - امنیتی، تهدید و ترور، زندان و شکنجه، اعدام و سنگسار محدود نمی شود، بلکه حکومت اسلامی ایران، همهء جامعه ایران را برای شهروندانش و حتی موجودات زنده اش نیز ناامن کرده است. در این میان، سران و مقامات و مسئولین حکومت اسلامی، از یک سو به رشد و گسترش این فجایع اهمیتی نمی دهند و فراتر از آن، سیاست ها، طرح ها و عملکردهای بسیار فاجعه بار و ویرانگری دارند. غیر از این که بحران های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سراسر جامعه ایران را فراگرفته و جنایات بی شمار حکومت اسلامی در همه این عرصه ها با تمام بربریت و سبعیت در جریان است؛ حکومت اسلامی، حتی به بدیهی ترین وظایف خود در قبال جامعه نپرداخته و به خواست ها و مطالبات کارگران، زنان، دانش جویان، روشنفکران و هنرمندان، اقلیت های ملی و مذهبی گردن نمی گذارد.>>>