بازگشت به خانه  |   فهرست مقالات سايت   |    فهرست نام نويسندگان    |  پيوند به اين صفحه با فيلترشکن:
مـا را بـه دم پير نگه نتـوان داشــت در خانه ی دلگير نگه نتـوان داشت آن را که سـر زلـف چو زنجير بود در خانه به زنجير نگه نتوان داشت مهستی گنجوی	از نگاه يک زن يادداشت های هفتگی شکوه ميرزادگی shokoohmirzadegi@gmail.com اول دی 1389 ـ   22 دسامبر 2010 پيوند به آرشيو

نسرین ستوده، گواه روشن دیگری بر بی عدالتی حکومت اسلامی

شکوه ميرزادگی

این روزها، برخی از افراد و گروه های زنان سرزمین مان، در کشورهای مختلف دنیا، برای آزادی نسرین ستوده، وکیل شجاعی که تنها به جرم وکالت از آزادی خواهان و به جرم دفاع از حقوق بشر در زندان است، دست به تلاشی جانانه زده اند. این افراد و گروها از خیل مهاجرینی هستند که به اجبار از  زادگاهشان دور افتاده اند و در هیئت تبعیدیان حکومت اسلامی به سر می برند، سی سال است که از آزادی های موجود در سرزمین های میزبان استفاده کرده و برای نجات زندانیان سیاسی، و یا زندانیانی که به اعدام یا سنگسار، محکوم می شوند دست به اقداماتی چون تحصن، تهیه پتی شن، نامه نگاری به سازمان های حقوق بشری و سازمان عفو بین الملل می زنند.

درست است که صداهای آزادی خواهانه، و اینگونه تلاش های حقوق بشری هر بار یکی از زندانیان به نام را در مرکز توجه قرار می دهد، اما، به باور من، این زندانیان، از هر گروه و دسته ای که باشند، سمبل هزاران هزار زندانی بی نام و نشانی هستند که در زندان های حکومت اسلامی به سر می برند. و این چیزی است که همه ی باورمندان به حقوق بشر باید به آن توجه کنند و نسبت به زندانیان جهت گیری های گروهی و عقیدتی نداشته باشند. هر کدام از زندانیانی که به جرم خواست های حقوق بشری خود، از حقوق سیاسی گرفته تا برابری های اجتماعی، در زندان اند، یا به حکم هایی غیر انسانی چون سنگسار، و شلاق، و غیره محکوم شده اند، چه از دوستان و همکاران ما باشند و چه دشمنان خصوصی و یا عقیدتی ما، اگر به حقوق بشر باور داریم و به کرامت انسان، موظف هستیم از آن ها همان گونه دفاع کنیم که از عزیزترین های خویش.

اکنون، این نسرین است که در چنگال بی عدالتی حکومتی انسان ستیز زندانی است و سمبل زندانیان سیاسی سرزمین ما بشمار می رود؛ نسرینی که خود، به  عنوان کوشنده و  وکیل حقوق بشر، سال ها پرچمدار عدالت بوده است. اتهامات او،  که نظيرشان در کمتر کشور دیکتاتوری جهان دیده می شود، گواه کاملاً روشن و مشخصی است برای نشاندادن بی عدالتی در کشوری که نه تنها متهمین حق استفاده از حقوق قانونی خویش را ندارند بلکه وکلای شجاعی هم که می خواهند از آن ها و بر اساس حتی همان قانون پوسیده ی جمهوری اسلامی دفاع کنند گرفتار زندان و شکنجه های روحی و جسمی می شوند.

نسرین ستوده، حقوقدادن برجسته، عضو کانون مدافعان حقوق بشر، عضو انجمن حمایت از کودکان، فعال جنبش زنان و عضو کمپین یک میلیون امضا و ژورنالیست و نویسنده  ای است که، علاوه بر باورمندان به حقوق بشر، بسیاری از زندانیان و خانواده های آن ها او را به خوبی می شناسند و به او به عنوان یک نجات دهنده نگاه می کنند. او سال هاست که وکیل نوجوانان محکوم به اعدام، زنانی که برای برابری و رفع تبعیض مبارزه می کنند، زندانیان عقیدتی، و بسیاری از فعالین سیاسی، به خصوص پس از 22 خرداد بوده است.

نگاهی به برخی از موکلین او، نشان می دهد که او چگونه بدون توجه به عقاید یا مرام موکلین خود مدافع حق آن ها بوده است.

او از وکلایی است که در حوزه س حقوق سیاسی کارهای با ارزشی انجام داده است و اولین وکیلی است که  در مورد جرم های سیاسی روشنگری های زیادی داشته. او در میانه ی قتل های زنجیره ای و در وقتی که نویسندگان  و روشنفکران دسته دسته احضار یا بازداشت می شدند جزوه ای را در ارتباط با حقوق زندانیان سیاسی تهیه کرد و تا آنجا که می توانست در اختیار روزنامه نویسان و افرادی که در خطر دستگیری بودند گذاشت. در این جزوه او حقوق افراد را پس از دستگیری،  و جرایم سیاسی را با توجه به اصل 168 قانون جمهوری اسلامی توضیح داده است.

او اولین وکیلی است که رسماً اعلام کرد: «آنهایی که قانون محاربه را علی رغم همه ی مخالفت ها تصویب کردند، حالا خودشان در کوزه افتاده اند. یعنی حالا کسانی که  مرتکب قتل های زنجیره ای شده اند خودشان از مصادیق محاربه هستند. »

نسرین چند جایزه حقوق بشری، از جمله جایزه حقوق بشر سازمان حقوق بشر بین الملل را. دریافت کرده است.  او در سال 1388، وقتی که همراه با همسر و دو فرزندش برای گرفتن یکی از جوایزش به ایتالیا می رفت توسط فردی که خود را نهاد ریاست جمهوری می خواند از فرودگاه بازگردانده و گذرنامه اش ضبط شد.

نسرین ستوده در دی ماه 1388، پس از اعتراض به اعدام آرش رحمانی پور، بزهکار نوجوانی که نسرين موکلش بود، از سوی دستگاه های امنیتی تهدید شد. از او خواستند که درباره ی موکلین خود صحبت نکند و پس 22 خرداد نیز چندین بار از او خواسته شد که دست از وکالت موکلین آزادی خواه خود بردارد.  و بالاخره هم در تاریخ 6 شهریور 1389 ماموران به خانه و دفتر او ریختند و همه جا را مورد تفتیش قرار دادند. در همان زمان، دارایی های او را نیز مسدود کردند. نسرین ستوده طی گزارشی که در تاریخ دهم شهریور منتشر شد، توضیح داد که چگونه «دولت با استفاده از ابزار وارد کردن اتهامات کذب مالیاتی علیه وکلای حقوق بشر مانع فعالیت های این وکلا» می شود.

نسرین ستوده در تاریخ 13 شهریور ماه 1389 به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و K تجمع و تبانی در اقدام علیه امنیت ملی» به دادگاه احضار شد و از همانجا او را یک راست به زندان اوین بردند که تا امروز در آن زندان است.

در این مدت او سه بار دست به اعتصاب غذا زده است، یک بار از سوم مهر به مدت یک ماه به خاطر تهدید به شکنجه، و دوباره هم از تاریخ سیزدهم آذر تا کنون. او در این مدت در زندان انفرادی به سر برده است و حالت جسمی بدی دارد. وضعیت این وکیل شجاع و انساندوست،  با سخنان تکان دهنده ای که او یک بار گفته است کاملا خوانایی دارد که: «وقتی نتوانم از موکلینم  دفاع کنم ترجیح می دهم با آن ها بمیرم یا اعدام شوم».

تردیدی نیست که  دستگیری و بازداشت نسرین ستوده با فعالیت های او  در دفاع از حقوق بشر و به ویژه حقوق کودکان، نوجوانان و زندانیان عقیدتی - سیاسی ارتباط مستقیم دارد. و این فعالیت ها همه مدنی اند و براساس قوانین موجود در ایران و قوانین بین المللی و حقوق بشر.

او به زودی، در تاریخ ششم دی، دوباره محاکمه خواهد شد و، آن گونه که آقای رضا خندان همسر ایشان گفته است، اتهام جدیدی نیز به اتهام های قبلی اش اضافه شده و آن عدم رعایت حجاب در ویدئویی است که وقتی از رفتن او به ایتالیا و گرفتن جایزه جلوگیری کردند، به عنوان سخنرانی خود تهيه کرده و منتشر کرد.

برای اعتراض به زندانی شدن نسرین ستوده، کمپینی سراسری بوجود آمده است که فعاليت های گوناگونی را شامل می شود، مثل تحصن در برابر مقر سازمان ملل در ژنو به وسیله شیرین عبادی، پروین اردلان،  شادی صدر، خدیچه مقدم و گروهی از زنان جنبش زنان در خارج از کشور، يا کمپین بنیاد برومند به وسیله لادن برومند و رویا برومند، به همراه گروهی از مدافعان حقوق بشر در واشنگتن، و همچنين انتشار پتی شن ها و برنامه هایی که در سایت های مختلف به صورت گروهی و یا به صورت منفرد شکل گرفته است.

بنظر من، همه ی معتقدان به حقوق بشر بايد به اينگونه فعاليت ها بپيوندند و به این وسیله با حکومتی به مبارزه برخیزند که عدالت را به تمسخر گرفته است. 

برگرفته از سايت نويسنده:

http://shokoohmirzadegi.com

بازگشت به خانه