شبکهء سکولارهای سبز چيست

و چه می کند؟

اسماعيل نوری علا

ويدئو، همراه با فايل کوچک صدا

از مجموعهء «در پيشگاه فرهنگ»

الله اکبر شعار من نیست

یکی از تفاوت هایی که فلسفه ورزی تاریخی با فلسفه ورزی ذهن گرا دارد این است که در فلسفه ورزی تاریخی انسان می تواند با بهره گیری از تجارب گذشته بطور نسبی از تکرار خطاهای گذشته جلوگیری کند. بسیاری از مبلغان جنبش سبز از بدو پیدایش این جنبش از مردم درخواست می کنند که شعار«الله اکبر» سر دهند در حالی که پس از گذشت سی و دو سال از تجربهء تلخ حکومت مذهبی و عملکرد کاملاً ضد ملی و ضد بشری حکومت اسلامی نمی توان از آحاد مردم خواست خود را در چاه دیگری بیاندازند. استفاده از مفاهیم دینی، آن هم به شکل عریان در وسط میدان سیاست، نه تنها منجر به رهایی و آزادی نخواهد شد بلکه با ایجاد سوء تفاهم می تواند زمینه های مجدد سیطره دینکاران بر سرنوشت مردم را فراهم آورد.(بقيه در آرشيو)

خداحافظ شهلا

ف.م. سخن

«هشت سال شب‌ها قدم زدم و فکر کردم و سختی‌های زيادی کشيدم. خانوادهء همسرم، خصوصاً مادر همسرم، سختی‌های زيادی کشيد و حالا همه ما در انتظار قصاص هستيم. اميدوارم اين پرونده تمام شود تا من و خانوادهء همسرم کمی آرامش داشته باشيم... فکر می‌کنم ديگر همه چيز تمام شده و حالا من و خانواده همسرم در انتظار اجرای حکم هستيم. ما بايد امضا بزنيم تا اين پرونده برای اجرای حکم در نوبت قرار بگيرد و مراحل اداری را طی کند. حکم اعدام قاتل همسرم داده شد و خوشحالم که در نهايت تکليف همه چيز مشخص شد... من سی و دو سال در اين فوتبال بودم و جدايی از فوتبال سخت است. خيلی‌ها به من می‌گويند که بايد به فوتبال برگردم تا روحيه‌ام عوض شود. من هم منتظرم تا اين پرونده تمام شود و بتوانم دوباره به فوتبال برگردم...»(سايت گُل دات کام)

شهلا خانم! نمی خواهم برايت مرثيه بخوانم، و دو روز بعد انگار نه انگار که آدمی را بر بالای دار کشيدند، مثل ده ها نفری که همين يکی دو سال گذشته به دار کشيده شدند و ما به فاصله ی يکی دو روز همه چيز از يادمان رفت. نه جانم. مرثيه برايت نمی خوانم. بغض هم نمی کنم. اشک هم نمی ريزم. فقط يک سوال از تو خانم دارم: اين مردک پست - ناصر محمدخانی را می گويم - چه چيزی داشت که تو عاشق اش بودی و خودت را به خاطرش به کشتن دادی؟ راست اش دلم می خواهد بدترين فحش هايی را که بلدم بر زبان بياورم. دلم می خواهد کثيف ترين کلمات را نثار ناصر محمدخانی بکنم. اما وقتی فکر می کنم، به خودم می گويم که چه؟ اين سيستم صدها ناصر و صدها شهلا توليد می کند آن وقت ما از صبح تا شب بايد بنشينيم و فحش بدهيم... ولی اين آقا ناصر حقيقتا نامرد است. عيش و نوش اش را با شما کرده، حالا با کشتن شما دنبال آرامش است! می خواهد عيش اش تکميل شود. لابد بعد از بلند شدن از پای منقل، يک استکان خون شيرين می چسبد. ايشان تازه می خواهد فوتبال هم بازی کند. خدا کند اين کار را بکند تا من بتوانم راحت او را هو کنم. شهلا خانم! رفتی. خداحافظ. هشت سال زجرکش شدی. نمی دانم پای چوبه ی دار چه گفتی و چه کردی. ديگران چه کردند. لابد به پای اوليای دم افتادند. لابد التماس کردند که از خون تو بگذرند. اگر يک نظام بشری بر ايران حاکم بود تو اعدام نمی شدی. اگر هم قانونی برای اعدام بود، اعدام ات را موکول به خواست اين و آن نمی کردند. با اين همه نقاط تاريکی که در پرونده ات هست اصلا چنين حکمی صادر نمی کردند. به هر حال. گذشت. و چه بر تو گذشت ای زن جوان. نه. مرثيه نمی خوانم. بغض نمی کنم. اشک نمی ريزم...

انسانيت ناب:

فارغ از رنگ، فارغ از نام،

فارغ از جنس، فارغ از دين ...

فرستاده شده از وبلاگ انديشه>>>

اين يک واقعيت است که اگر بتوانيم دکتر يزدی را به «مبارز»ی تبديل کنيم که «پيوسته برای رفع استبداد و انسداد عرصهء سياسی و اجتماعی و بسط آزادی های سياسی و مدنی تلاش کرده است» آنگاه بسياری از سازندگان بنای ظلم و جور حکومت اسلامی هم از زير ضربه خارج می شوند و بزودی خواهند توانست، بعنوان قهرمانان ملی، از ملت ايران طلبکار هم بشوند.>>>

خرده‌بورژوازى سنتى را چه كسانى تشكيل مي‌دهند؟ آنها در حال ورشكستگي‌اند. هر تشكل بزرگ توليدى را وابسته به امپرياليسم مي‌دانند كه دارد آنها را نابود مي‌كند. پس شتاب در تخريب دارند و با حميد اشرف و گروهش حس نزديكى دارند. و اين را خود حميد اشرف هم به درستى فهميده است. ماست‌بند در حال ورشكستگي‌ است. كارخانه شير پاستوريزه آمده است و او را توانايى مقابله نيست... مصطفى شعاعيان هم طرح انفجار ذوب‌آهن را مي‌داد و ديگرى طرح نابود كردن تاسيسات برق را، و اينها همه خواست‌هاى همان خرده‌بورژوازى سنتى و در حال ورشكستگى بود. اين طبقه آينده‌اى براى خود نمي‌ديد. پس خود را هم در پيش ‌آهنگ اش به نمايش گذاشته بود... و آنها اگر مي‌خواندند كمى باتامل‌تر اقدام مي‌كردند كه نكردند. با خرده‌ بورژوازى سنتى و در حال ورشكستگى درآميختند و آن كردند كه ديديم.>>>

حکومتی که مدام شهروندان را می پايد

مجید محمدی

درسی که حکومت جمهوری اسلامی از تظاهرات سه ميليونی بيست و پنج خرداد هشتاد و هشت و اعتراض‌های عمومی بعدی تا بيست و دوم بهمن هشتاد و هشت گرفت آن بود که اطلاعات کافی برای کنار هم گذاری، تحليل و پيش بينی اين گونه رخدادها جهت پيشگيری يا در نطفه خفه کردن اعتراضات جمع آوری نشده است. در ماه‌های پس از انتخابات علاوه بر سرکوب معترضان، دستگاه های حکومتی و دولتی تلاش کرده‌اند شکاف‌های اطلاعاتی خود را پر کنند. اين اقدامات حکومت جمهوری اسلامی را از يک حکومت اقتدارگرا (غير دمکراتيک) و بعضاً توتاليتر به حکومتی تماميت طلب (ناقض همه‌ی آزادی‌ها و حقوق اساسی شهروندان) ارتقا داده است، حکومتی که مدام شهروندان را زير نظر دارد.>>>

بحث بر سر این است که کسانی مانند خمینی و خامنه‌ای، که گذشت زمان و عملکرد آنها نشان داد در رژیم گذشته کاملاً به درستی و به حق به زندان افتاده بودند، نظامی را برپا داشته و هدایت می‌کنند که به طور سازمان یافته جنایت می‌کند. زمامداران اصلی و هسته قدرت جمهوری اسلامی در هر کشور دمکراتیک هم که می‌بودند، به دلیل جنایت و جرایم سیاسی و اقتصادی جایی جز زندان نمی‌داشتند. این حقیقت را هزارهزار بار باید تکرار کرد تا هر کس بداند با سخن و عمل خود کدام جنایات را تداوم می‌بخشد، وگرنه کدام «نهضت»، کدام «آزادی»؟ کدام فلسفه؟ کدام فیلسوف؟! این همان چیزیست که «هابرماس» نیز نفهمید!>>>

روح الله خمينی، حتی اگر زنده و سرپا هم به حکومت خود ساخته باز گردد، ديگر نه امام است و نه زعيم. در حکومت پاسداران ارزش خمينی به "ياد" است، نه به "بود". آن هم برای اين که پاسداران سرسخت حاکم، به بهانه پاسداشت "ياد" وی، هر چه می خواهند از ثروت کشور بردارند و هر که می خواهند از ملت بگيرند... اگر با ابراز دوستی به خمينی و انديشه وی، آقايان موسوی و کروبی در پی پايين آوردن هزينه مبارزه اند، سخت در اشتباه اند.>>>

حضرت عباس در صدا و سيما

حميدرضا رحيمی

حکومت اسلامی، در اجرای اهداف مقدس فوق که همانا امحاء هویت ایرانی باشد، سریال تلویزیونی مختارنامه را تولید و آمادهء پخش کرده است که در بخش های آیندهء آن، بازیگری بنام "کاوه فتوحی" در نقش حضرت ابالفضل العباس(ع)،  با عینک آفتابی در صحرای کربلا وارد صحنه خواهد شد!... فدوی در این باب از حضرات علما، اعلی الله مقامهم اجمعین، تاکنون صدائی نشنیده و یا گوش او سنگین بوده است؛ لکن ورود قریب الوقوع این حضرت ابالفضل العباس ایرانی در کربلای ایران سابق، آب مبسوطی در خوابگه مورچگان ِ مکتبی ریخته و اختلافات عظیمی را در این باب بین مؤمنین و مؤمنات سبب شده است.>>>