سکوت قبرستانی و نظم آهنین در دانشگاه ها شکسته شده است

گفنگو با سلمان سيما

گفتگوگر: بهروز کارونی ـ راديو فردا

در روزهای اخير، بيانيه هايی از سوی شماری از تشکل های دانشجويی به مناسبت روز ۱۶ آذر، روز دانشجو، در شهرهای گوناگون ايران انتشار يافته است. از جمله اين تشکل ها، انجمن های اسلامی دانشجويان دانشگاه اميرکبير، دانشجويان دانشگاه صنعتی نوشيروانی بابل و دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، دانشجويان دانشگاه آزاد واحد تهران ( مرکز)، دانشجويان سبز دانشگاه علم و صنعت تهران و فعالين دانشجويی دانشگاه های تبريزهستند. در اين بيانيه ها، با انتقاد از وضعيت جاری در ايران و سياست های حکومت، بر زنده بودن جنبش دانشجويی ايران تاکيد شده است. سلمان سيما، فعال دانشجويی که در حال حاضر، مقيم ترکيه است، درباره اين بيانيه ها به بهروز کارونی می گويد:

سلمان سيما: اين نشان می دهد دانشگاه هنوز زنده است. سکوت قبرستانی را بر دانشگاه ها حاکم کردند و همچنين نظم آهنينی را با بازداشت و احضار به کميته های انضباطی و صدور احکام سنگين قضايی و انضباطی بر دانشگاه ها حاکم کرده اند. اين سکوت قبرستانی اکنون به هم خورده و اندکی متلاطم شده است و نشان می دهد دانشجو ساکت نمی شود.

پرسش: با توجه به فشارهای شديد پس از انتخابات رياست جمهوری سال گذشته، به نظر می رسد فعالان دانشجويی به روش های جديدی در فعاليت های خود روی آورده اند. ارزيابی شما چيست؟

پاسخ: بله ما تا حدودی شاهد عوض شدن رويکردها هستيم و بدنه دانشجويی به حرکت های هزينه پرهيز روی آورده است. با فشارهايی که به فعالان دانشجويی در 17 ماه گذشته وارد شد، جنبش دانشجويی تکثير شده و اکنون شاهد شکل گرفتن حلقه هايی هستيم در تمام دانشگاه ها. به خصوص با ورودی های جديدی که در سنين دبيرستان و پيش دانشگاهی با جنبش سبز مواجه شدند و با تجربه نصفه نيمه سياسی به فضای دانشگاه پا گذاشته اند. حرکت های دانشجويی از جمله پخش تراکت ها، فيلم گرفتن از آن، پخش نشريه های دانشجويی مانند نشريه کلمه واعتماد ملی، برگزاری تجمعات کوتاه و حرکت های ضربتی و غافلگير کننده حرکت های جديدی است که تفاوت هايی با فعاليت های سنتی و کلاسيک گذشته دارد و بيشتر بر حرکت های هزينه پرهيز و تاثيرگذار متمرکز شده است.

پرسش: ادامه تحرک در جنبش دانشجويی چه تاثيری بر بدنه جنبش اجتماعی و سياسی ايران خواهد داشت؟

پاسخ: فعاليت دردانشگاه ها قطعا بر بدنه جامعه مدنی و فضای سياسی ايران بی تاثير نخواهد بود. جنبش سبز و يا جنبش دموکراسی خواهی ايران با جنبش دانشجويی تفاوت دارد، البته شايد در بعضی اهداف و آرمان ها با هم همپوشانی داشته باشند اما سابقه جنبش دانشجويی به قبل از انقلاب بر می گردد و از بدو تاسيس دانشگاه در ايران سابقه داشته، ولی جنبش سبز مردم نوپا است و تنها 17 ماه سابقه دارد. جنبش دانشجويی بلاخره کج دار و مريز ادامه داشته و قطعا بی تاثير نبوده است. ميرحسين موسوی درپيام خود می گويد سه ميليون دانشجو همراه جنبش سبز است. اين سه ميليون دانشجو به خانه می روند و با اعضای خانواده و بستگان و هم محله ای ها در تماس هستند و اين مسئله بی تاثير نخواهد بود. همواره ديده ايم تا زمانی که دانشگاه زنده بوده جامعه هم تکان خورده است. در فراخوان هايی که درارتباط با روز دانشجو منتشر شده، تاکيد شده است مراسم اين روز برگزار خواهد شد.

پرسش: پيش بينی شما در مورد فعاليت تشکل ها و فعالان دانشجويی در روز ۱۶ آذر امسال چيست؟

پاسخ: خوشبختانه در روز 16 آذر و ماه آذر دانشجويان هستند که در موضع کنش قرار دارند و حلقهء استبداد و بدنهء سرکوب در موضع واکنش. با توجه به فضای استثنايی که امسال حاکم است، از يک طرف تشديد سرکوب را داريم و از طرف ديگر ظهور حلقه های جديد و کم تجربه. اين سکوت قبرستانی و نظم آهنين شکسته شده و در دانشگاه هايی که دوربين ها، حراست، نيروی انتظامات، حتی نيروهای لباس شخصی و بسيج حضور دارند، دانشجويان نشريات خود و عکس دانشجويان دربند را پخش می کنند و از اين طريق اطلاع رسانی می کنند. اين فعاليت ها کنش است و توانسته نظم موجود را برهم زند.

http://www.radiofarda.com/content/f4_salman_sima_iranian_students_movement/2239489.html

بازگشت به خانه