شبکهء جهانی سکولارهای سبز ایران

 اولین قدم به پیش را برداشت

کامبیز  باسطوت

سرانجام انتخابات "شبکهء جهانی سکولار های سبز ایران" انجام و نتایج آن اعلان شد... انتحابات برای معین کردن دو رکن اداری "شبکه جهانی سکولار های سبز ایران" بود یکی برای "شورای هماهنگی شبکه" شامل ده نفر که هشت نفر عضو اصلی و دو نفر عضو علی البدل. و دیگری دو نفر برای "هیئت بازرسان" بود... در هر صورت از هر چشم اندازی به شکل گرفتن ارکان این شبکه نگاه کنیم این انتخابات یک موفقیت سیاسی دموکراتیک قابل ملاحظه و، مانند هر اولین قدمی برای کاری سترک، موفقیت آن قابل ستایش است. هرچند با در نظر گرفتن انبوه نویسندگانی که خود را  مخالف رژیم حزب الله و طرفدار دموکراسی و حقوق بشر می دانند هموندان شبکه و شرکت کنندگان در انتخابات آن عددی نسبتاً کوچک را نشان می دهد اما، مطمئناً، دودلان پیوستن به شبکه و علاقمندان ناظر به ریختن پایه های شبکه تعداد فراوانی بودند با اینکه سایت های فراوانی آن را نادیده گرفتند.>>>

گزارش انتخابات داخلی شورای هماهنگی شبکهء سکولارهای سبز ايران

شورای هماهنگی شبکهء سکولارهای سبز ايران در جلسهء روز يکشنبه 19 دی ماه 1389 (نهم ژانويهء 2011)، طرح پيشنهادی «کميسيون تهيهء آئين نامهء داخلی شورا» (با سرپرستی آقای مهدی حاذق اعظم و عضويت آقايان دکتر فرخ زندی و آرمان نجم) برای تقسيم وظايف مختلف را مورد مطالعه قرار داده، جدول سازمانی آن را به تصويب رسانده و انتخابات خود را زير نظر آقای دکتر تقی آل رضا، بازرس شبکه، به انجام رساند. نتايج به شرح زير بود:

سرپرست شورای هماهنگی:

دکتر فرخ زندی

معاون سرپرست شورا:

دکتر رضا حسين بر

سخنگوی شورا:

دکتر آرام حسامی

سرپرست امور اجرائی شبکه:

دکتر اسماعيل نوری علا

سرپرست امور اداری شبکه:

خانم افسانه مهاجر

ناظر بر امور مالی:

آقای اسفنديار منفردزاده

سرپرست امور تشکيلات و ارتباطات:

آقای آرمان نجم

سرپرست امور فنی و اينترنتی:

آقای امير جعفری

پيوند به جدول مصور سازمانی>>>

گزارش کميسيون نظارت بر انتخابات، در پی شکايات واصله، از نحوهء برگذاری انتخابات >>>

گزارش هيئت بازرسان شبکه سکولارهای سبز از نحوهء برگزاری انتخابات>>>

در محکمهء  اسلاميست های سبز

در پی اين پرسش که: «آقای نوری علا به دنبال چيست؟»، از خود می پرسم که من براستی به دنبال چيستم که برخی از اشخاص را اينگونه برآشفته می کند؟ و آيا براستی اگر توانستم به اين پرسش پاسخ در خوری دهم آنگاه خيال اين برآشفتگان راحت خواهد شد و يا، نه، اين پرسش فقط بهانه ای است در راستای طرح پرونده ای عليه جستجوی من برای آنچه که پرسشگر خود به روشنی می داند که چيست؟ مقاله ای که هفتهء پيش با همين عنوان پرسش گرانه منتشر شده، اگرچه با يک پرسش آغاز می کند اما پی يافتن پاسخی برای آن نمی رود و فقط می کوشد از طريق ادعانامهء دادستانی پريشان گوی و درهم نويس، که فقط به درد دادگاه های اسلاميستی می خورد، حکم ممنوع القلمی مرا از دادگاه بگيرد...>>>

موسوی از نظام قطع امید کرده است!

حسين باقرزاده

موسوی به این جا رسیده است که در نظام جمهوری اسلامی فعلی، دیگر نمی‌توان به صندوق رأی به عنوان وسیله‌ای برای اعمال حق انتخاب مردم امیدی بست، و یا به قول آقای ابوالفضل قدیانی، عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و رییس کمیته تشکیلات این سازمان، «تا زمانی که سکان رهبری به دست آقای خامنه‌ای است برگزاری انتخابات آزاد در ایران دور از دسترس است». گفتگو و مذاکره و توافق با این حاکمیت بر سر شرکت یا عدم شرکت در رأی‌گیری‌های احتمالی آینده معنا ندارد، و تنها می‌توان به او نصیحت و انذار داد تا شاید از ادامهء این سیاست حکومت بر باد ده خود دست بکشد. به این ترتیب، زبان موسوی در یک ساله اخیر از یک مخالف وفادار به نظام به یک منتقد ناامید از نظام تغییر کرده است.>>>