وقتی احمد جنتی خیلی راحت می‌گوید که دیگر به اصلاح‌ طلبان برای حضور در انتخابات نیازی نیست، حس می‌کنی که انگار در سال ‌های گذشته نیازی بوده، اما دیگر نیست. ماجرا چیست؟ یک منبع مطلع نزدیک به اصلاح‌ طلبان می‌گوید که اگر قرار است «پول مقدس» یارانه‌ها به جیب رای دهندگان ریخته شود، و برای گرفتن این مبلغ در طول سال، نیاز به شناسنامه هم باشد، و بخش بزرگی از جامعه تحت فشار مالی ایران هم تصور کند که برای گرفتن سهم خویش از یارانه‌ها، باید مهر انتخابات در شناسنامه‌ها بخورد، پس از همین الان شورای نگهبان و حاکمیت مطمئن هستند که برای داغ کردن تنور نیازی به حضور بقایای طرفداران خاتمی هم ندارند. به عبارت بهتر، تاریخ مصرف هیزم اصلاح‌طلبی حکومتی هم از نظر اینان پایان یافته. اين پاراگراف بالا، تحلیل من نیست، اما به نظرم قابل اعتنا است...>>>

ترس و لرز «آقا»

محمد رهبر

هیچ کس مثل "آقا" نمی داند که چیزی تغییر نکرده است. رجز سپاهیان و عربده مداحان، گرچه "آقا" را به خلسه پیروزی فرو می برد اما بانگ "الله اکبر" نیم شبی و اضطراب خیابانها و ترس هر لحظه از مردم، خمار را می پراند. "آقا"،  یکسال بیشتر است که بی تصمیم  بر سر دو راهی بازداشت موسوی و کروبی ایستاده است. فتنه از زبانش نمی افتد، هشدار و گفتن از ریزش ها و امید بی حاصل به رویش ها و در نهایت ماندن چند منبری و چند سپاهی و یکی  دو مداح در پیرامون و از دست دادن همه قم، کار را به جایی رسانده که حجت الاسلام سعیدی نماینده اش در سپاه با اذعان به این تنهایی می گوید: "سید علی خامنه ای با همه وجود در استقرار حکومت دینی جهاد خواهد کرد ولو تنها بماند.">>>

جنتی خیلی خری!

ف.م.سخن

من مانده ام بعد از رد صلاحیت اصلاح طلبان چه کار بکنم. دیگر چه جوری مردم را به خیابان بکشیم؟ چه جوری آن ها را به تغییر در درون همین حکومت کوفتی امیدوار کنیم؟ جدّ بزرگوار! خراب کردی عزیز. می ترسم حالا که کاری نداریم بکنیم و امید واهی هم برای فردای بهتر نداریم، ما هم مثل علیرضا پهلوی خدابیامرز برویم خودمان را بکشیم خلاص شویم. حالا شما راهی پیدا کن بل ‌که یک حکمِ حکومتی ‌ای، چیزی، "آقا" صادر کنند. این حرف شما درز گرفته شود و ما دوباره به خیابان ها بریزیم و رقص و پایکوبی کنیم و در نهایت، شما رئیس جمهور منتخب "آقا" را از توی صندوق بیرون بکشید.>>>

مرگ عليرضا پهلوی مرا هم مثل بسياری از ايرانيان و غير ايرانيان متأثر کرد. هيچ وقت سلطنت‌طلب نبوده‌ام. اما مثل بسياری من نيز از اينکه فردی با دست‌های خويشتن، خود را به کام مرگ فرو برده است در اندوه فرو رفتم. ديشب نگاه کردن اخبار بيست‌وسی شبکه‌ی جمهوری اسلامی که خبر مرگ عليرضا را پخش می‌کرد، مرا در ناباوری عظيمی فرو برد. انگار هنوز تا آن لحظه در باورم نگنجيده بود که بتوان با مرگ کسی خنديد. انگار فراموش کرده بودم که روزگاری بشر توانسته است با صحنه‌ی مرگ گلادياتورها برای خود نمايشی عظيم و سرگرم‌کننده فراهم کند.

هموطنان عزیز و گرامی، با سلام و احترام؛ فرض کنیم همه مردم ایران نظرات شما را تحت عنوان فرم و محتوای حکومت سکولار و آزادی بی قیدوشرط و همه پیشنهادات و تئوریهای شمارا پذیرفته اند. حالا برای براندازی این حکومت سرتاپا مسلّح و خونخوار که حامیانی چون تمام امپریالیسم شرق و غرب و حزب الله و حماس و غیره عملاً پشتیبانش هستند چه باید کرد؟ آیا منظور شما این است که اگر داشتن بهترین مدل سواری آخرین سیستم مقدور نیست اتوبوس هم نباید سوار شد؟! (بقيه در ارشيو)

خوشا روزی که امثال یزدی و بنی صدر و داریوش همایون  به دولت بازگردند