بابک داد

کمتر از يک هفته طول کشيد تا دريابيم خاتمی اين بار درست به هدف زده است و پرده های تازه ای از وحشت حاکمان را به کناری زده است. خاتمی اگرچه با گذاشتن اين سه شرط برای ورود به رقابت های انتخاباتی، خودش را در معرض انتقادهای معترضان و مخالفان نظام قرار داد، اما به گمانم او هدف بزرگتری را دنبال می کرد و به نتيجه آن هم رسيد؛ هدفی که با اعتراف عريان احمد جنتی، دبير شورای نگهبان، به دست آمد. اينکه جمهوری اسلامی، حتی در شکل ظاهر هم نمی تواند پنهان کند که يک نظام غير انتخاباتی و تک حزبی است و همه تظاهرش به انتخابات، يک نمايش رسواست.>>>

سکولاریزاسیون – واگرایی و همگرایی

محمدرضا نیکفر

تقدیم به دکتر عبدالکریم سروش

شایسته است که نیروی سکولار برای انتگراسیون بکوشد و به این منظور به جریان‌های سیاسی دینی‌ای که منتقد نظام تبعیض هستند، با گشاده‌رویی و از موضع همبستگی بنگرد. این تفاهم‌جویی ناقض سوءظنی نیست که می‌بایست به هر جریانی دینی‌ای داشت که هنوز از دین، برنامه‌ی سیاسی استخراج می‌کند. نگرش بر پایه‌ی هرمنوتیکِ سوءظن، شامل کسانی نیز می‌شود که آزادیخواهی را حکم دین می‌دانند. از کسی که حکم دین را در سیاست حجت داند، معلوم نیست چه سر خواهد زد در آن زمانه‌ای که باز تفسیری خشونت‌آمیز بر ذهن‌های مؤمنان غلبه کند. ایده‌آل آن است که در جامعه‌ی مدرن، مبنای حجت در سیاست، منافع مشخص همزیستی صلح‌آمیز و بدون تبعیض مردمان باشد.>>>

شخصی که مرتب از نهضت آزادی و سروش و بازرگان دفاع می کند قصد دارد مانند سایر نیروهای اقتدارگرا مکتب سیاسی مورد علاقه خود را «تنها» جریان درست معرفی کند و با پرخاش و بعضاً بی ادبی یکسره به جنگ مارکس و انگلس می رود دچار تعصب ورزی شده است. اگر معنای فیلسوف را دوستدار دانایی و خرد بنامیم و کار سیاسی را نیز یک نوع فلسفه ورزی بدانیم باید اذعان کرد که فیلسوف هرگز نباید شهروند هیچ اندیشه ای باشد یعنی هرگز نباید یک اندیشه و مکتب سیاسی را «تنها» مکتب سیاسی درست و«برحق» بداند که متاسفانه این طرز تفکر در میان بسیاری از ایرانیان (اعم از طیف راست و چپ) رواج دارد. من خودم هرگز گرایش مارکسیستی نداشته ام و در مقالات زیادی تفکر چپ های ایران را نقد کرده ام...(بقيه در آرشيو)

خودکشی این شاهزاده جوان و ساير قضايا

با خودکشی این شاهزاده جوان و مطرح شدن دوبارهء سلطنت و  ابراز علاقهء ایرانیان به نظام مدرن پیشین باید دید آیا چپ دگم و مذهبی ایران سلطنت را به عنوان یکی از نظام های قابل عرضه در رفراندوم می پذیرد یا چند صباحی از این موضوع استفادهء ابزاری می کند و بعد دوباره مثل نوری علا آن را رد می کند و به رضا پهلوی که زنده است و مؤثر حمله می برد. همینجا باید از دموکرات بودن شاهزاده رضا پهلوی بار دیگر تمجید کرد. چون اگر یکی از چپ ها خودکشی کرده بود اینها حالا داستان های توطیه آمیز و مشکوک سر هم می کردند برای بهره برداری سیاسی. خوشبختانه سلطنت طلب های ایرانی از زندگی در کشورهای دموکراتیک غرب درس دموکراسی آموخته اند و عمر خود را مثل این چپ های فسیلی تلف نکرده اند. نمونه اش سايت خودنویس و این ف.م. سخن...(بقيه در آرشيو)

سنگر به سنگر با دکتر ابراهیم یزدی، در مبارزات سیاسی تاریخ معاصر ایران

ن. نوری زاده

دکتر ابراهیم یزدی از آغاز تشکیل دولت موقت تا به امروز مورد آماج شدید ترین تهمت و افترا های ناجوانمردانه و عاری از حقیقت  و سرشار از کینه و عداوت از سوی جناح های وسیع و مختلف فکری و سیاسی ـ برای مثال، طیف های گوناگون سلطنت طلب و عموم گرایش های چپ و مارکسیست، مجاهدین خلق و بعضا اعضاء جبهه ملی، از طرفی و احزاب اسلامی و خط امامی چون هیئت های موتلفه، حزب جمهوری اسلامی، مجاهدین انقلاب اسلامی، جنبش مسلمانان مبارز و بعدها احزاب اصلاح طلب و اخیرا سکولارهای نو قرار گرفته است... اما چرا ذوب شدگان در ولایت و سلطنت از سوئی و چپ ها "کهنه" و سکولارهای "نو" از سوئی دیگر، چنین بی محابا در گزافه گوئی و دروغ پراکنی در نکوهش دکتر یزدی عنان گسسته اند و از یکدیگر سبقت می گیرند؟>>>