اگر جنگی در ایران در گیرد، مسبب آن  رژیم جمهوری اسلامی است. تنها نیرویی هم که می‌تواند از آن جلوگیری کند، کسی جز این رژیم نیست. مسبب یک جنگ احتمالی بودن اما به این معنی نیست که آغازکننده آن نیز جمهوری اسلامی باشد. ولی اگر بود چی؟! آیا آنگاه محاسبات کسانی که درباره  موافقت و مخالفت با حمله نظامی داد سخن داده‌اند، با این فرض که این جنگ از سوی کشورهای دیگر خواهد بود، بر هم نخواهد خورد؟! آیا اساسا شروع یک جنگ از سوی رژیم حاکم بر ایران محتمل است؟ بله، هست!>>>

ضرورت تاریخی تشکیل (ایجاد) «شورای ملی»

محمد حسین صدیق یزدچی

فردای ایران بسیار تیره ومبهم است. نسل های آینده درمعرض خطر های جدّی هستند.لذا برتعهد تمام ایرانیان مسئول وآگاه است که آیندهء کشور وخانهء امن خود وآیندهء فرزندان خود را نجات دهند.همگان در مقابل نسلهای جوان وفرزندان خود وسرنوشت آنان مسئولیتی سنگین را باید که برعهده بشناسند. حال به توجه به آنچه که یا د کردم و همگان بیش و کم ابعا د آنرا می شناسند، باید به نحو جّدی ومسئولانه به عمل پرداخت. برای ایرانیان در گذر از این هیولای مخوف استبداد دینی هیچ امکان دیگری به جز ارادهء جمعی ملت ایران برای رهایی وجود ندارد. هیچ قدرت دیگری بجز خواست جمعی والبته متحد ملت ایران برای رسیدن به آزادی، در هیچ شرایطی رهایی وآزادی ودموکراسی را برای ما به ارمغان نخواهد آورد.>>>

پیش‌نویس سند مطالعاتی تشکیل کنگره ملی

کارگروه پژوهشی کنگره ملی ایران در سايت «چراغ آزادی»

توضيح سايت چراغ آزادی: «کار گروه پژوهشی کنگره ملی ایران» جمعی در حال شکل‌گیری است که، همان گونه که از نامش پیدا است، فارغ از جهت ‌گیری سیاسی خاصی، در پی بررسی و شفاف‌سازی راهکار تشکیل کنگره ملی، بازخوانی تجربیات ایران و دیگر کشورها در این زمینه، چرایی شکست نمونه‌های ایرانی گروه‌های چتری اپوزیسیون و نظر سنجی از نخبگان سیاسی به روش‌های معتبر علمی است. آغاز پژوهش کار گروه به بهانه طرح مباحث مربوط به تشکیل کنگره ملی در فضای سیاسی ایران است و هر چند کار گروه نظر مثبتی نسبت به کلیت این طرح دارد، نتیجه تحقیق خود را در اختیار رسانه‌ها و افکار عمومی قرار می دهد تا از این رهگذر فارغ از موفقیت یا شکست طرح فعلی حاصل پژوهش برای نمونه های مشابه احتمالی در آینده به کار رود.>>> 

توضیحی پیرامون اعلامیهء دبیران پیشین کنفدراسیون جهانی دانشجویان

محمد برقعی

مقالهء من، "توده ای های جدید"، سبب رنجش خاطر  جمعی از نام آوران کنفدراسیون جهانی دانشجویان  ایران شده.است. از این روی توضیحی چندلازم است. این که این جمع  قابل ملاحظه از فعالان سیاسی به نام، مطلب مرا خوانده بودند باعث شادی و غرور من شد. اما جای تاسف است که این عزیزان با کج خوانی نوشته ام خاطر زود رنج شان  آزرده شده و از سر بی انصافی مرا با چنین لحن تندی به شدت عتاب کرده اند. همان گونه که در مقاله آمده، برای رد نظر کسانی که امروز گرفتن کمک مالی از دول و نهاد های سیاسی بیگانه را درست و لازم می دانند، به چند مورد اشاره کرده ام و گفته ام که آنان بدون نیاز به این کمک ها قادر به مبارزات وسیع و طولانی مدت شده بودند و کنفدراسیون جهانی دانشجویان را  به عنوان یک نمونه بارز این استقلال ذکر کرده بودم. اما گویی بجای آنکه بگویم آنان اصلاً و ابداً کمکی نگرفته اند این مطلق را شکسته و گفته ام به "ندرت کمک گرفته اند.">>> 

آقای سروش "استقلال قضایی اسلامی " چیست؟

حسن مکارمی

اين مطلب پاسخ کوتاهی است به مقالهء آقای عبدالکریم سروش با عنوان: "قلب و قالب مردمسالاری" در تارنمای گویا، به تاریخ  جمعه ۱۱  آذر۱۳۹۰ ( ۲ دسامبر ). ایشان نوشته اند: «آن ها که به اسلامی کردن حکومت و اجرای شریعت می‌‌اندیشند و از لیبرالیسم و سکولاریسم، هیولایی ساخته اند، بدانند که استقلال قضا از محکمات و مسلمات احکام فقهی‌ است و ربطی‌ به لیبرالیسم و سکولاریسم ندارد و اهتمام ورزیدن به آن هم خدا پسندانه است هم انسان پسندانه، هم حسن عاقبت دنیوی دارد هم حسن مثوبت اخروی». و جان کلام هم همین جاست: کاربرد مفهوم "استقلال قضای اسلامی" و عمده کردن آن در مقابل ماهیت و زیر بنای قوانین حقوقی اسلامی. >>>