شبکهء سکولارهای سبز چيست

و چه می کند؟

ويدئو، فايل کوچک صدا

تجربهء انقلاب اکتبر 1917 روسیه و تجربهء انقلاب 1977 ایران باعث شده تا مصریان و دیگر ملل خاورمیانه محتاط عمل کرده و نگران احتمال به سرقت رفتن انقلاب شان توسط نیروهای رادیکال باشند. البته شواهد زیادی وجود دارد که اگر که فرآیند دمکراسی بشکل صحیح و کنترل شده ای پیش رود این اتفاق نخواهد افتاد... در یک کلام، دموکراسی عملی، بهمراه رشد اقتصادی قدرتمند، می تواند بهترین تضمین "ثبات و پایداری" دراز مدت یک جامعه باشد. شهروندان یک کشورکه دارای بنیان های دموکراتیک و اقتصاد پویا می باشد معمولاً حاضر به نابود کردن فرصت های موجود کشورشان نخواهند بود.>>>

کار، کار بزرگی است؛ کاری ست فرا حزبی و ايدئولوژيک؛ و هر کس که به آزادی ایران می اندیشد باید با خود بگوید: «این تو هستی و توانائی هایت، با حداقل هایی که در دسترس توست. و تو می توانی آزاده باشی، ایثارگر باشی، مفید باشی؛ یک منجی باشی بدون "من نگری". پس به خدمت هم وطن ات کمر همت بند و با ديگر ایرانیان، با هر مرام و مسلک متفاوت، آشتی کن و برای رسيدن به یک حکومت سکولار بی تبعیض، که نتيجه اش دموکراسی است، با آنها همراه شو».>>>

دو سه روزی بود که مقالۀ " فراز هایی از سخنان گهربار امام خمینی (ره)" را از سایت سکولاریسم  نو چاپ کرده بودم و هنوز روی میز کارم بود. به اندازۀ "سخنان گهربار امام"، نام ناشرین آن هم ذهنم را بخود مشغول کرده بود:  "هیأت دیوانگان حضرت سکینه".  کنجکاو شده بودم که این اسم را خود ناشرین روی خود گذاشته اند، یا سایت مذکور آنها را با این نام با مسمّا معرفی کرده است. بهر حال، فوری دوشی گرفتم، لباسی پوشیدم و با اتومبیلم به راه افتادم. حمید مثل همیشه با لبخند در را باز کرد و کنار ایستاد تا من وارد بشوم. تقی و رضا هم قبلاً رسیده بودند.>>>

در «اين سو» ی لحظهء سقوط حکومت اسلامی که ما در آن ايستاده ايم، هدف اصلی نيروهای سياسی اپوزيسيون خارج کشور بايد آن باشد که به آنچه به مجلس مؤسسان آينده مربوط است نپردازند و بر وظايفی تمرکز کنند که در «اينجا و اکنون» قابل تحقق اند. چرا که اگر اين تمرکز صورت نپذيرد و اختلافات فرامکانی و فرازمانی سد راه اتحاد شوند آنگاه هيچ نيروئی نخواهد توانست به رسيدن آن لحظهء دلکش که پايه های حکومت اسلامی فرو می ريزد دلخوش باشد.>>>

دیکتاتوری به غذای فاسد و گندیده می ماند که هرچه بیشتر بماند مسموم کننده و کشنده تر می شود.  عامل مهم دیگری نیز در ترکیب دیکتاتوری دخیل است و آن مادّه اوّلیه تشکیل دهنده اش است.  بر مبنای این مادّه اوّلیه، بهترین – اگر بتوان این صفت را برای دیکتاتوری به کار برد –  نظام استبدادی نوع نظامی و بدترین اش نوع باورمحور (ایدئولوژیک) و در میان نظام های باور محور نیز بدترین نوع، نظام استوار بر پایهء مذهب است.>>>

واقعيت آن است که در کشاکش سراسری جنگ و صلح چندين و چند سالهء خاورمیانه، این حیاتی ترین منطقه برای دنیا، مردم ایران خود به یک بمب اتمی تبديل شده اند. مردم ایران خود غلظت اتمی منطقه اند. و اين خود آخوندها و اسلامی ها و عرب ها و یهودی ها و سایر سرمایه سالاران نفتی و بانکی و گندپوزیسیون بوده اند که، همه با هم، از مردم ما این پديده را ساخته اند. اين آن بمبی است که آحوندها روی چاشنی اش نشسته اند و از جهان باج می گیرند که «مگر نمی دانید ما چه خدمتی به شما می کنیم؟ ما اگر کمی سر نخ را شل کنیم بنیان یک نیمچه قارهء اسلامی- عربی- یهودی زير و رو خواهد شد!»>>>

سکولاریسم دشمن دین نیست، اما نظام روحانیت را لاغر و فروتن و قانع می‌خواهد. رشد نهادهای مدرن آموزشی و تربیت دموکراتیک میزان سرسپردگی بی‌چون و چرا به مرجعیت‌های دینی را کاهش می‌دهد. چالش سیاسی آینده‌ی جامعه‌ی ایران را از جمله جدال میان نیروهای سکولار و روحانیت تعریف می‌کند. به اندازه‌ای که موازنه‌ی قوا به سود نیروهای سکولار باشد، روحانیت نقش اندک‌تری را در شکل دادن به ذهنیت و رفتار جامعه و تعیین سرنوشت شهروندان بازی خواهد کرد. اما روحانیت در هیچ کجا داوطلبانه از موقعیت و امتیازهای خود دست نکشیده است. از این رو، امید یافتن پشتوانه‌ای برای سکولاریسم از درون روحانیت تباه است.>>>