بيانيهء شبکهء سکولارهای سبز ایران برای ازادی و دمکراسی

در سالگرد 23 خرداد، سرآغاز جنبش ازادیخواهی مردم ايران

مردم مبارز و آزادیخواه ایران

            از انتخابات تقلب زدهء 22 خرداد 1388 دو سال می گذرد؛ انتخاباتی که با فريب بزرگ حکومت اسلامی برای نشان دادن محبوبيت خود از طريق کشاندن ناراضيان به پای صندوق های رأی آغاز شد و با دخالت آشکار فقيه نشسته در قدرت به پايان رسيد. در فردای آن رور مردم بجان آمدهء ايران ـ و بخصوص نسل جوانی که آماده بود تا نازنين ترين ياران خود را در اين راه از دست بدهد، که داد، آنها که چون ندا و سهراب و صدها دیگر در خيابان جان باختند، آنها که در کهريزک شکنجه شده و مورد تجاوز قرار گرفتند، آنها که بر طناب دار بوسه زدند هيچ يک نمی توانستند قيام کرده باشند تا حکومت مذهبی ولی فقيه را تثبيت کنند.>>>

الماس فریب؛ گندابی دیگر از سوی مافیای سیاسی- اقتصادی

سیروس ملکوتی

نمايش فيلم «الماس فريب» از جانب وزارت اطلاعات ايران و به شوخی کشاندن فريب خوردگانی که خام مأمور وزارت اطلاعات شده بودند و می پنداشتند که مشغول برپا ساختن «دولت در تبعيد» اند، زمانی براه می افتد که در پی همایش سکولارهای سبز در تورنتو می رويم تا مقدمات «همایشی ممکن» را براه بیاندازيم؛ همایشی سیاسی با جوهری حقیقی از دادخواهی ها، برای بنای سکوئی که شعور و آگاهی جمعی بر گزینه هايش حاکم باشد و نه مافیایی در اندیشه تاراج اخلاقیات و قوای حقیقی آزاداندیشی.>>>

بقيه در آرشيو

پايان سنگلاخ خرداد ماه؟

معمولاً نوشتن در «خرداد ماه» مثل پياده روی بر جادهء سنگلاخی است که در صد سالهء اخير نام ديگر جادهء سياست در کشور ما بوده است؛ حال آنکه قرار بوده انقلاب مشروطه جادهء همواری برای سياست مداران وطن دوست ايران فراهم سازد که بتوانند در آن با سرعت بالا به سوی ايرانی مدرن و لايق زيستن در جهان نو بتازند. اين سنگلاخ را حضور عناصر متعلق به «اسلام سياسی» (که در واقع بايد از آنها با لقب «اسلاميست ها» ياد کرد) در سپهر سياسی کشورمان ايجاد کرده است و تا اين ناهمواری دست و پا گير و زائد حل و فصل نشود محال است که ايران روی خوش ببيند و آب خنکی از گلويش فرو رود.>>>

«راه سبز امید» فقط یکی از راه هاست:

تدفين جنازه

سنگ قبر، روزنامۀ اصلاح طلبی نيست

هادی خرسندی

ببين شيردل! ما همه چيزو زير نظر داريم. تمام روزنامه ها، سايت ها، وبلاگ ها، آگهی های ترحيم و تسليت، تابلوهای مغازه ها، ديگه چه برسه به سنگ قبرها… يک عده رو مأمور کرديم بروند سنگ های همۀ اموات جمهوری اسلامی را در تمام قبرستان ها بخونن… اگه سنگ قبری از خط قرمز رد شده باشه، يا کنايه زده باشه، با ورثه برخورد ميکنيم. به قول ناصرخسرو، «گر بر زبر سنگ يکی واژه بجنبد – جنبيدن آن واژه عيان در نظر ماست!» مثلاً يک خانمی رو سنگ قبر پدرش نوشته بود «پدر آسوده بخواب»، نذاشتيم خودش آسوده بخوابه! گفتيم حرف ملوکانه روی سنگ قبر نداشتيم. مجبورش کرديم سنگو عوض کنه…>>>

سرکوب جاری در جامعهء ایران و به قتل رساندن هاله سحابی در مراسم تشیع جنازه پدرش این پرسش را فراروی ما گذاشته است که چگونه یک نظام دیکتاتوری قادر به اعمال این درجه از سرکوب و فشار بر یک ملت است و چگونه است که ملتی این حد از سرکوب و ستم را تحمل می کند. ترجمه مقاله حاضر تلاشی است برای روشنگری در زمینهء فلسفه استمرار ستمگری و ستم پذیری. توربیورن تنشو با نفوذترین فیلسوف سوئدی در اخلاقيات زيست شناختی، فلسفه اخلاق و فلسفهء سیاسی است و اغلب در بحث های مختلف مطبوعات و رادیو و تلویزیون شرکت می کند. وی بيست و پنج کتاب و بیش از هشتاد مقالهء آکادمیک در زمینهء فلسفه به تحریر در آورده است. مقالهء حاضر در فوریه سال جاری و در جریان انقلاب مصر در یکی از پرتیراژترین روزنامه های صبح سوئد، داگنس نی هتر، به چاپ رسیده است.>>>

مواضع اخیر شورای هماهنگی راه سبز امید، که قرار بود بر اساس طرح آقای میرحسین موسوی به بستری برای حضور همهء نیروهای سیاسی و مدنی درگیر در پروسهء دمکراسی خواهی تبدیل شود، این روزها با هدایت سایت های جرس، کلمه، سایر سایت های وابسته و دیگر اعضای نهان و آشکار خود در حال ایجاد انحراف در جنبش سبز و پروسهء کوشش های دمکراسی خواهانه در ایران است. این شورا مدعی است که نمایندگی رهبران جنبش سبز را برعهده دارد و از این رو می خواهد اصلاحات را در کشور نهادینه کند. به همین سبب با نگاهی به مواضع این شورا می کوشم تا اهداف آن را شفاف کنم.>>>

سی و هفت سال پیش از آنکه دشمنان مشروطه و امثال کلنل لیاخوف فرمانده بریگاد قزاق، مجلس شورای ملی و مدرسه سپهسالار را به توپ ببندند و ملک المتکلمین و میرزا جهانگیرخان صور اسرافیل و ملا علی قاضی ارداقی را در باغشاه پس از شکنجه در برابر محمدعلی شاه به خاک و خون بکشند، زلزله مهیبی در فرانسه روی داد که پس لرزه هایش هنوز هم دارد عمل می‌کند... منظورم از آن زلزله، کمون پاریس است که طلایه دار انقلاب اجتماعی درقرن نوزدهم محسوب می‌شود.>>>

 چه بگویم آقای اسماعیل نوری علاء از تیشه ای که در سال 57، بسیاری از روشنفکران و احزاب و گروه های سیاسی و انقلابی به دستاوردهای پدران مشروطه خواه ما زدند هنوز دلم خون است و به باورمن اگر شما در جستجوی یافتن "آفرینندگان هیولا" هستید بهتر است قبل از هرکس   گریبان دوستان انقلابی سابق و لاحق خود را بگیرید نه سحابی های "لیبرال" را که تمام تلاش شان این بوده است که بر هیولای جمهوری اسلامی افسار قانون مداری بزنند. ولی با این همه چه باک آقای نوری علا، که نسل جوان و خردمند کنونی ایران، به آن درجه از بلوغ سیاسی و آگاهی تاریخی رسیده است که امروزه بدرستی می داند که نشانی خوابگاه "هیولا" کجاست، اگرچه هم نسلان من و شما همچنان آدرس عوضی به آنان نشان دهیم.>>>

ظاهرا بر اساس قوانین ایران، تنبیه بدنی ممنوع است. طبق ماده هفتاد و هفت آیین نامه اجرایی مدارس، تنبیه بدنی مطلقا ممنوع است و اگر دانش ‌آموزی مرتکب خطایی شود باید ابتدا به او تذکر شفاهی فردی داد، سپس تذکر شفاهی جمعی، در مرحله بعد تذکر کتبی به خانواده و در آخرین مرحله تعویض مدرسه. اما سئوال این است که آیا این قانون از سوی برخی معلمان نادیده گرفته می‌ شود. علت چیست؟ آیا قوانین بازدارنده در این زمینه دچار کمبود هستند؟ آیا معلمان به درستی آموزش داده نمی ‌شوند؟ و یا این که فرهنگ حاکم بر جامعه ایران تنبیه دانش ‌آموز توسط معلم را توجبه پذیر می کند؟ جایگاه خشونت جاری در جامعه ایران، در کجاست؟ آیا اجرای حکم اعدام در ملاء عام، اعدام کودکان، ضرب و شتم متهمان موسوم به «اراذل و اوباش» در مقابل دیدگان مردم و اجرای احکامی چون سنگسار و قطع دست و پا، درآوردن چشم، تشویق کودکان برای پیوستن به نیروهای مسلح بسیج و غیره، تا چه اندازه باعث بازتولید خشونت در جامعه و مدارس می‌ شود؟>>>

دوستان جنبش سبز

سخنی از  : م.سحر

...همچنین گفته است مزروعی

که در ِ مصلحت،  فراز بود

در سیاست،  مصالحت شرط است

که شُتر بر تر از جهاز بود>>>

کاری از نيک آهنگ کوثر

آرشيو