هر نهاد مبتنی بر تبعیض و تنفر شایسته‌ء براندازی است

(شرحی در مورد مافیای ارباب دین و مدافعانش)

مجید محمدی

نسل من یک بار با نصایح "مشفقان ناصح" در برابر روحانیت شیعه، برای درس آموزی، زانو زد (در ایام خامی و جوانی) و غیر از تحقیر و شهروندی درجه‌ی دومی و بازداشت به خاطر همراه داشتن چند جلد کتاب یا قدم زدن در خیابان با دوست دخترش نتیجه‌ای ندید. اتفاقاً امروز جوانان ایرانی باید در برابر ارباب و مدافعان متکبر دین (که نقش معلمی اخلاق را بازی می کنند) با وقوف به همه‌ی حقوق خود ظاهر شوند. ذکر آشنایی نویسنده با علوم دینی و ارباب عمائم نه از سر خود شیفتگی بلکه برای تبیین این موضوع بود که با «علوم دینی ِ» منسوخ (فقه)، دزدیده شده (اخلاق) و التقاطی (کلام) نمی توان نسلی را که با مرارت آنها را فرا گرفته به اطاعت از ارباب دین و چشم پوشی از جنایات اش دعوت کرد و در برابر مخاطبان آنها را با اتهام نداشتن دانش تخطئه کرد.>>>

«حقوق بشر» و «حقوق شهروند»

دیالکتیک جدید برابری و آزادی

اتین بالیبار

مترجم: محمدتقی برومند (ب. کیوان)

فعلیت متن های اعلامیه حقوق بشر و شهروند که در سال های اخیر دوباره مورد تأکید قرار گرفت، خود را به صورت متناقض به ما نشان می دهد. با این حال، این توأم با آگاهی از فاصلهM ظاهری تقلیل ناپذیر بین مفهوم های (آزادی و برابری) است که با وجود این به مثابه امری ناگزیر احساس می شود. لیبرالیسم معاصر در مطرح کردن این مطلب که «آزادی» و «برابری» در خارج از حدود بسیار تنگ (حدود شکل حقوقی) یکدیگر را نفی می کنند، تنها نیست. سوسیالیسم نیز در هنگامی که عملاً آشکار شد که درخواست های آزادی و برابری مشروط به یکدیگرند، در این عقیده سهیم است. همانطور که آن را هم در مبارزه برای دموکراسی در «کشورهای سوسیالیستی» پیشین و هم در جنبش های ضد نژادپرستی اروپای غربی یا در مبارزه های سیاه پوستان آفریقای جنوبی ملاحظه کردیم.>>>

دین جهانی و دین قومی

آرامش دوستدار

«آفرینش از نیستی» عملاً و ماهیتاً هرگونه مرز بومی، قومی، ملی، مكانی و زمانی را نفی می‌كند، چه در جهان، چه میان انسان‌ها و چه در رابطه‌ی این دو با قدسی. جهان و انسانِ «از نیستی آفریده شده» قهراً در برابر خدا همه‌جا و همیشه یكسان بوده‌اند، هستند و خواهند بود. به این اعتبار و معنی، دین جهانی در خصیصه‌ی «جهانیت» خود قهراً فرد را در وهله‌ی اول از قید خانواده، قبیله و قوم، یعنی از قید محمل‌های سازنده‌ی ادیان قومی خارج می‌كند و او را مستقیماً معروض خود می‌سازد، چنانكه مسیحیت و اسلام می‌كنند. بروز تاریخی دین جهانی همزمان با وقوفی است كه فرد بر انفراد خود حاصل می‌كند. یا اگر به عكس بگوییم: در بروز تاریخی دین جهانی است كه فرد بر انفراد خود وقوف می‌یابد.>>>

دمکراسی بهتر است یا جمهوری اسلامی؟

نقدی بر «مردم سالاری، بهانه ی تدام حکومت اسلامی» از اسماعیل نوری علا

اکبر کرمی

همچنان که در برخورد با پرسش "علم بهتر است یا ثروت؟" تجربه کرده ایم، موضوع به همین سادگی ها ختم به خیر نمی شود و چون قرار است، مته به خشخاش بگذاریم، گفت و گوهای بسیاری در می گیرد. برای مثال، ممکن است با این چالش روبرو شویم که با وجود آن که دمکراسی از جمهوری اسلامی بهتر است، چرا پاره ای از ایرانیان (دست کم به علت «هم دستی و دوپهلویی» و «مدیریت محرومیت») هنوز در کنار جمهوری اسلامی ایستاده اند؟ و چرا هنوز پاره ای از منتقدین، مخالفین و حتا قربانیان جمهوری اسلامی به براندازی این نکبت تن نمی دهند؟ و رویای دور و دراز اصلاح آن را در سر می پرورانند؟ چرا من که غیر مذهبی و سکولارم (هم چنان که به سربازان گم نام امام زمان گفته ام) و خوشبختانه سابقه ی هیچ گونه ای از همکاری با جمهوری اسلامی را ندارم، هنوز از اصلاح آن حمایت می کنم؟ آیا حمایت از اصلاحات، آن طور که پاره ای از منتقدان اصلاح طلبی از جمله اسماعیل نوری علا، ابراز نگرانی می کنند به ادامه ی حیات استبدادی جمهوری اسلامی می انجامد؟>>>

هراس از جوهر دموکراسی و محافظه کاری بزدلانهء نوری علا

عطا جمالی

آقای اسماعیل نوری علا که خود را به عنوان عضوی از یک تشکیلات سیاسی جهت تئوریزه کردن و ارائهء یک «آلترناتیو سکولار- دموکرات» معرفی می کند و چندین مقاله در این مورد و همچنین مفهوم فدرالیسم نوشته اند*، سعی بر آن داشته اند که، با کج فهمی جلوه دادن طرف های خواهان فدرالیسم به قول ایشان قومیتی و به باور بنده “ملیتی”، این مفهوم را تنها به بومی کردن ادارات استانی و انتخاب مدیران و دست اندر کاران از “اهالی” استان ها (طبق تقسیمات کشوری موجود) محدود کنند، بدون توجه به سیاست های پشت پرده ایجاد این تقسیمات، اوج حمایت های خود را از فدرالیسم در ایران آینده اعطای مدیریت استان ها به اهالی بومی آنها اعلام می کند ـ یعنی همان کاری که سال هاست خود جمهوری اسلامی انجام داده است.>>>

تهران یک روز بعد از کنفرانس سران عدم تعهد

مطلب وارده

یک روز بعد از پایان اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران، مشکلات ناشی از ادامهء اصرار ایران به پیگیری برنامه های مشکوک هسته ای و هزینه های شکست دیپلماسی اتمی جمهوری اسلامی ادامه خواهد یافت. زنگ تفریح میزبانی سران و نمایندگان کشورهای جنبش عدم تعهد سریعتر از انتظار رهبران تهران پایان خواهد یافت و درِ تحریم ها بر همان پاشنه ای خواهد گشت که پیش از اجلاس پر هزینه سران می گشت. گرانی بزرگ رهبران جمهوری اسلامی حضور نام ها در اجلاس تهران و گرفتن عکس یادگاری در کنار رهبران کشورهای همسایه، و چند چهرهء فرامنطقه ای است. نگرانی های مردم ایران پرهیز از جنگ، تهدید امنیت شهرها، مشکلات خریدن دارو و تأمین غذا و افزایش فشارهای زندگی است. مردم عادی تهران در روزهای برگزاری اجلاس سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد، برای دیدن چاوز و کرزای و رویت کاروان همراهان زرداری و طالبانی و موگابه راهی خیابان ها نمی شوند. شانزدهمین اجلاس سران عدم تعهد در تهران یک روز بعد از برگزاری، ارزش خبری خود را در رسانه های جهانی از دست خواهد داد، حال آنکه پرونده اتمی ایران همچنان گشوده می ماند، صادرات نفت خام ایران به اروپا تجدید نمی شود و روند سقوط ارزش پول ملی تغییر نمی کند.(آرشيو)>>>

آرشيو>>>