|
مخالفین 17 دی لطفا لباس مردها را هم عوض کنند!
چرا متعصبین مذهبی که هشتاد سال رضا شاه را بابت برداشتن چادر مورد
حمله قرار داده اند، اکنون که صاحب حکومت و دم و دستگاه زور شده
اند و، با اعمال فشاری به مراتب بدتر و خشن تر از رضاشاه، به تغییر
لباس زنان پرداخته اند نه تنها کاری به لباس مردها ندارند بلکه
خودشان و فرزندان و مردان خانواده شان همچنان از همان لباس های
رضاشاه آورده استفاده می کنند و هيچ هم به روی خودشان نمی آورند که
این لباس ها را هم رضا شاه به زور تن آنها کرده است؟>>>
 اگر
آنها برنده شوند از ما انتقام خواهند گرفت!
گفتگو با اعضای سازمان دمکراتیک زنان تونس
شعله ایرانی
احلام بالحاج، رییس هیات مدیره و سخنگوی سازمان دمکراتیک زنان
تونس، می گويد: «حتی اگر شکست بخوریم، به آسانی و بدون نبرد نخواهد
بود. سازمان های زنان تونس قوی هستند و سازمان یافته. البته که همه
نگران از دست دادن حقوق برابر زنان هستیم و اگر موفق نشویم که
قانون اساسی جدید سکولار و حافظ حقوق برابر زنان را به پارلمان
تحمیل کنیم، روزهای سختی را در پیش رو خواهیم داشت. برای همین هم
هست که در این نبرد سخت بیش از هر چیز، به حمایت بین المللی سازمان
های زنان نیازمندیم.»>>>
در سوگ
انستيتوی مصرشناسی
دانيل پايپر ـ در نشنال ريويو>>>
ترجمهء علی نوبخت
دانشمندانی که ناپلئون بناپارت را در حمله ارتش فرانسه به مصر
همراهی می کردند و بعدها، از 1809 تا 1828، بيست جلد کتاب دربارهء
مصر و مصرشناسی تأليف کردند، انستيتوی مصرشناسی را در سال 1798 در
قاهره بنياد نهادند. ساختمان اين انستيتو در 17 دسامبر 2011 به دست
جمعيتی که در نزديک آن حرکت می کرد به آتش کشيده شد. درهای اين
ساختمان، مثل هر مرکز تحقيقات علمی ديگر، به روی عموم گشوده بود تا
در آن به گردش و کار بپردازند. من سه سال را در دههء 1970 در اين
ساختمان بکار تحقيقاتی خود مشغول بودم و هنگامی که شلوغی ها شهر
بيش از تحمل می شد در خلوت آن پناه می جستم. همچنين دوستانی که از
خارج به ديدنم می آمدند می توانستند اغلب مرا در آنجا بيابند. من
اين جواهر کم شناخته شده، اين مرکز تحقيقاتی متمرکز شده بر تاريخ و
فرهنگ مصر را که دارای دويست هزار جلد کتاب بود و کعبهء شرق شناسان
و مصر شناسان محسوب می شد و حضورش خاطرهء روزگاران بهتری را در ذهن
بيدار می کرد و واحه ای آرامبخش در قاهره شلوغ بود، سخت غنيمتی می
داشتم. و اکنون وحشيان از راه رسيده اند و آن را با کوکتل مولوتف
سوزانده اند. ديوارها هنوز بر جای ايستاده اند اما همهء محتوای
ارزشمند اين مرکز در آتش سوخته است. 26 دسامبر 2011
يک
خواهش برادارانه
از جانب نيکبخت
اگر خواستار يک «انقلاب اسلامی» ديگر نيستيد (که البته اين حق شما
است که باشيد!)، و...
- اگر ديديد در تظاهراتی از زنان خبری نيست (همانگونه که در ليبی و
سوريه نبود و نيست و در ميدان التحرير هم تعداد زنان زير 5 در صد
بود)
- اگر ديد در جائی که لزومی
هم
ندارد، اکثر زنان شرکت کننده در
تظاهرات محجبه اند
- اگر ديديد که زنان شرکت کننده از اسلاميست ها پرهيز نمی کنند
- اگر ديديد تظاهرات بيشتر در حوالی ظهر جمعه اتفاق می افتد
- اگر شنيديد که شعار جمعيت «الله اکبر» است و از شعارهای سکولار
خبری نيست
آنگاه دست از خودفريبی برداريد، عشق انقلابی تان عود نکند و، شما
را به حضرت عباس قسم!، يک بار هم شده، دست از حمايت از آنچه به چشم می
بينيد و به گوش می شنويد برداريد.
آرشيو
 اپوزيسیون
سازی کنترل شده و رويکرد به انحلال طلبی
مهران امير احمدی
اکنون و به تدریج لایه های پر رنگی از جامعهء داخل کشور، که قبلاً
اميدکی داشتند، به تدریج خود را از این دوئل ساختگی دور می سازند.
ریزش شدید در بین سطوح میانی و پایینی اصلاح طلبان و تمایل به
نیروهای انحلال طلب که خواهان برچیده شدن ساختار کنونی اند، تائید
کنندهء این نکته است؛ در حالی که سران اصلاح طلبی هنوز که هنوز است
به نقطه مشترک خود با محافظه کاران ـ یعنی وفادارای به جمهوری
اسلامی و اندیشه های خمینی ـ تاکید می ورزند. این تناقض، یعنی حرکت
سر و بدنه اصلاح طلبی به دو سوی مخالف، خود نشان از این حقیقت دارد
که سران جریان اصلاح طلب توان لازم برای رهبری بدنه خود را ندارند
چرا که بدنهء این جریان، با عبور از رویکرد «اپوزوسیون سازی کنترل
شده»، به طرز آشکاری در صداقت بانیان جریان اصلاح طلبی دچار
تردیدند و به سوی اپوزوسیون اصیل و انحلال طلب روی آورده اند.>>>
 این
همه نگرانی از فروپاشی نظام از کجا آب می خورد؟
شهرام فريدونی
جناب آقای احمد منتظری گرامی، بنده و همه ایرانیانی که با من در
این خصوص هم عقیده هستند، از سرکار می خواهیم که اگر شما مایلید که
خوانندگان نامه های آتی سرکار و نوشته های شما را تا به آخر
بخوانند و آنها را جدی بگیرند، پاسخی در خور و مستدل به تنها به سه
سوال مطرح شده در خصوص اولین جملهء نامه تان به شخص علی خامنه ای
بدهید، تا به امید پروردگار بتوانیم برویم سر دیگر نکات مطلب تان؛
چرا که در همان چند پارگرافی که بنده توانستم بخوانم، مغالطات
بیشتری وجود دارد که توضیح شفاف سرکار را طلب می کند.>>>
 تاريخ
نگاری جمهوری اسلامی:
خامنه ای عليه رفسنجانی
مجید محمدی
کتب تاريخ معاصر رسمی در جمهوری اسلامی اصولا به گونه ای نوشته می
شوند که شخصيت هايی مثل صادق قطب زاده، ابراهيم يزدی، ابوالحسن
بنی صدر، مهدی بازرگان، حسينعلی منتظری، کاظم شريعتمداری، مسعود
رجوی و نورالدين کيانوری وجود خارجی نداشته‌اند. اکنون زمان اکبر
رفسنجانی و محمد خاتمی و يوسف صانعی و محمد موسوی خويينی‌ها رسيده
است.>>>
چه باید کرد؟
مهران سيرانی
بخش
دوم>>>
تفاوت و ملاحظات ديگر
حمیدرضا رحیمی
یک فرق اساسی که امام حاضر با امام راحل (ل) دارد، به باور فدوی،
در شیوه ی نوشیدن جام معروف زهر است. امام راحل (ل) بهنگام نوشیدن
جام مذکور، چشم هایش را می بست، بینی مبارک را محکم می گرفت و
محتویات را، هرچه که بود، با یک قیام و قعود، ولاجرعه سرمی کشید و
می کوشید که حتی المقدور چیزی هم برای نوبت بعد، در جام کذائی باقی
نماند؛ امام حاضراما چنین نیست و جام معروف زهر را مثل گزینه های
شیطان بزرگ، گذاشته است روی میز و مانند، معاذالله، شرابخواران
حرفه ای، عندالزوم آن را مزمزه می کند!>>>
|
