تحریم انتخابات یک فریب بزرگ است

الف. صیّاد

بد نیست به قضیه  تحریم  انتخابات،  علاوه بر دیدگاه جنبش اعتراضی و سایر مردم،  از منظر کار  چرخانان حکومتی هم  نگاهی داشته باشیم تا ببینیم از چه نوع تحریمی بیشتر هراس دارند، و چرا ناگهان با مطرح کردن تحریم انتخابات به جلو می خواهند فرار کنند، رفتار محتمل  آنها در قبال هر کدام از دو سناریوی «تحریم و خانه نشینی» یا «تحریم فعال و معترضانه» در انتخابات  چیست، و اصلاً تحریم معترضانه اصالتاً چگونه است تا بتوان بهترین گزینه را انتخاب نمود.

سناریوی اول- تحریم و خانه نشینی در ایام انتخابات:

  رژیم با توجه به  رأی دهندگان موظفی که در اختیاردارد  میتواند در غیبت تحریمیون،  میزان را  رأی جیره خواران خود  قرار داده  انتخابات را بدون تنش و طبق مرّ قانون! بدون  نیاز به دستکاری نتایج  (که معمولاً در شرایط دوقطبی بودن انتخابات بدان مبادرت میکند) برگزار، و نتایج را اعلا‌م نماید . این روش مورد توافق هر دو جناح دولت و حکومت که از یک قطب‌اند  میباشد،  ولی هر کدام  نگران و مواظب است که  آن دیگری به نتیجه آراء  دست برد نزند. در این صورت بعد از واقعه و انجام انتخاباتی که اگر چه در  مرحله مقدماتی آن و بر رسی صلاحیتها خیانت و تقلب شده ولی در مرحله اجرایی وشمارش آرا  تقلبی نشده، غائله  فیصله می یابد . پس از آن عملیا ت چند منظوره جنگ جناحهای حکومتی   و انتصاب رییس جمهور جدید توسط مجلس و باقی قضایا شروع میشود....در این سناریو چون  حوزه ها خلوت و  رأی دهندگان کم تعداد  هستند با  تهیه فیلم از زاویه  بسته  و انجام  مصاحبه  در چند محل رأی گیری که آنرا با بسیجیان و رأی دهندگان وظیفه بگیر شلوغ کرده باشند یا استفاده از فیلمهای آرشیوی و موجود مشکل حکومت بروال سابق حل میشود. 

 از منظر حکومتی گزینه فوق یعنی  تحریم و آرامش در هر دو دور انتخابات که چند ماهی هم بطول میکشد، بسیار بهداشتی و حتی  مشروعیت بخش  و مفید میباشد.

 این که حکومت  در لیست مصادیق مجرمانۀ  تحریم انتخابات  که ناگهان منتشر کرده، با جرم تراشی، تحریم کنندگان را انذار میدهد  و ظاهراً  تهدید مینماید خود  یک فریب بزرگ و نعل وارونه است چون میداند مردم بر عکس آن رفتار میکنند .  در حقیقت حاکمیت خود  به دنبال خلوت کردن صحنه انتخابات از سوی معترضین و عدم دریافت گواهی سلب مشروعیت از سوی آنان است تا با همان چهار پنج ملیون رأیی که در اختیار دارد قال قضیه را بکند و چند صباحی بیشتر چپاول کند. و الاّ میتوانست بجای این همه لاطائلات و رجز خوانی ، طرح فوری برای  الزام قانونی شهروندان به شرکت در انتخابات را که در بسیاری از کشورها معمول است ارائه و  تصویب نماید و منع کنندگان از شرکت در انتخابات را هم مورد پیگرد قانونی قرار دهد که البتّه این  ربطی به عدم مشارکت احزاب و تشکلها در انتخابات نمیتوانست داشته باشد.  

 دوستان به هوش باشند در این سناریو تحریم و خانه نشینی بمثابه  هدیه ایست که  مبلغان آن به حکومت میدهند و سرانجام ملت هم  بر سر خوان اول خویش است. گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته، شیرهای نفت باز،  بازارچپاول و اختلاس  توپّ،  و فقر و قهراجتماعی و فساد دولتی  همچنان پا برجا است و کار مملکت بر همان پاشنه سابق میچرخد.

سناریوی دوم -  مشارکت فعال و معترضانه

منظور  بانیان اين امر، فقط ریختن رأی باطل شده به صندوق ها میباشد. قبلاً هم شخصیت ها و تشکل های شاخصی از طیف های مختلف اصلاح طلبان مترصد اجرای آن بوده اند که  برای توضیح بیشتر میتوانید به این لینک مراجعه فرمایید 

 در مورد سوء استفاده مشروعیتی حکومت ازمشارکت معترضانه،  که بعضی   ابراز نگرانی  نموده اند،  چیزی بنام اعتبار قانونی حکومت  که ضمانت اجرا هم داشته باشد وجود ندارد که حاکمیت بخواهد نگران اعتبار قانونی خود باشد و بدان بها دهد. از طرفی   شرکت چهل ملیونی مردم  در انتخابات سال 88چه مشروعیتی برای رژیم آورد، مگر نه  آنکه به افشای بیشتر ماهیت و سلب اعتبار و آبروی حکومت در دنیا منجر شد؟ حیثیتی هم ندارد که بخواهد از آن محافظت کند و اصولاً از روز اوّل  این حاکمیت به داشتن مشی غیر دیپلماتیک ، نا متعارف و کراهت‌بار مباهات مینموده است.  

 در انتخابات  تک قطبی این دوره  با توجه به یکدست نبودن  و اختلاف  دولت با حکومت و تعدد داوطلبین در هر حوزه،  شرایط  نظارتی از  لحاظ  دقت و اعلام  نتیجه واقعی، کاملاً بر عکس انتخابات  رییس جمهوری در سال 88 میباشد که حکومت مجبور به کودتای نظامی شد .  چون در تمام مناطق و در پای هر صندوق ناظزینی از سوی دو جناح اقتدارگرا و نامزدهای نمایندگی وجود دارند و برای آنان  شکست و پیروزی در این برهه به معنی واقعی  مسئله مرگ و زندگی است،  احتمال نادیده گرفتن آرای باطله  ، تغییر نتایج صندوق و مال خود کردن نتیجه هر حوزه از طرف یک داوطلب چیزی در حدّ صفر است . هر نوع دخالت و تقلب  در صندوقها  به شدید ترین بر خورد و در گیری فیزیکی  تا سر حد مرگ  بین طرفین  که نوعاً از چماق دارن هستند است منجر خواهد شد. برای حفظ آبرو تعمدی هم از سوی شکست خوردگان  در  عمده  کردن کثرت آرای باطله ، محتمل است.  بر خلاف تصور بعضی دوستان ، با افشای بیش از پیش انزجار مردم توسط آرای باطله که تعداد آن چندین برابرمجموع  آرای اقتدارگرایان است  ،  سلب مشروعیت   و غیر قانونی بودن دولت  خصوصاً در این دوره برای  آمران وگماشتگان حکومت  هم غیر قابل انکار و موجب شرمندگی  سرشکستگی آنها نزد  همگان از جمله خودیها  و ریزش نیروهایشان میگردد.

 مسئله بسیار مهمی  که باید مورد توجه  تحریمیان باشد مشغله فکری اکثریت مردمی است که مجبور به شرکت در انتخابات هستند. این اجبار از آنجا ناشی میشود که مردم برای دسترسی به مایحتاج اداری و حل مسایل سادۀ زیستی و معیشتی  خویش، در بسیاری از موارد نظیر  گرفتن سهمیه بنزین و یارانه و غیره،  ملزم به  ارائه شناسنامه های خود میباشند و گماشتگان درادارات و ارگانهای مسئول دولتی   با کنترل و نظارت برهویت سیاسی  مراجعین در برخورد با آنان  اعمال  نظر مینمایند. از این رو داشتن مهر انتخاباتی لازمه کار و زندگی مردم میباشد. لذا تشریح  چگونگی و تأثیر  تحریم فعال یا مشارکت اعتراضی و ریختن رأی باطل شده به صندوقها،  برای اکثریتی  که نمیخواهند آب به آسیاب حکومت بریزند راه نجاتی است بسیلر مسرت بخش.

 در نهایت اگر این روندی است که باید عمومیت یابد و فرهنگ استقلال رأی و اعتراض بجا را  برای همیشه چه در این رژیم یا در هر رژیم تمامیت خواه دیگر (پیش خودمان بماند و در هر جای دیگر دنیا)  نهادینه نماید چرا از همین امروز شروع نکنیم؟ فردا خیلی دیر است.

http://my.gooya.com/permalink/3735.html

بازگشت به خانه