سکولاريسم نو، برای دوشنبه 6 تير منتشر شد

سال چهارم ـ شماره 1023 ـ دوشنبه 6 تير 1390 ـ 27 ماه ژوئن 2011

سال چهارم ـ شماره 1022 ـ جمعه 3 تير 1390 ـ 24 ماه ژوئن 2011

پيوندها

بالهء رهائی ـ کاری از مانا نيستانی

ادارهء دمکراتیک بحران در جبهه ملی‌ ایران

فرهنگ قاسمی

احترام به اساسنامه و رعایت مصوبات سازمانی برای کسانی که خود را مصدقی و طرفدارنهضت ملی‌ می دانند از اصول غیر قابل انکار است. حل مشکلات و اختلافات در اساسنامه پیش بینی‌ شده است. اگر بجای انتشار مقاله علیه یکدیگر مصوبات سازمانی بکار گرفته شوند و بر آن اساس انتخابات درستی‌ انجام گیرد این کار درسی برای دمکراسی‌ و سرمشقی برای نسل جوان خواهد شد. در یک سازمان زنده و دمکراتیک مدیران و رهبران از سرشت تغییر برخوردارند. پس، از واگذاری قدرت مدیریت به رقبای سازمانی نباید هراس داشت؛ بلکه، بر عکس، رها ساختن قدرت و سپردن آن از طریق دمکراتیک به دیگر اعضا، یا رقبا اعتماد به سازمان، به اعضا و به وجدان انسان ها و احترام به خرد جمعی‌ است.>>>

ملی ـ مذهبی: تضاد عقیده و عمل

مسعود دیوانی فرد

بازرگان در نوشته‌ای بنام "مدافعات در دادگاه غیر صالح تجدید نظر نظامی" انگیزهء ایجاد نهضت آزادی را اینگونه شرح داده است: «مقصد مشترک داشتن، ملازم با محرک مشترک داشتن نیست. محرک بعضی ممکن است ناسیونالیسم، بعضی دیگر عواطف انسانی یا تعصبات نژادی باشد جبهه‌های ملی، در همه جای دنیا، مجمعی از سنن و افکار و رنگ‌های مختلف می‌تواند باشند. ولی برای ما، و برای عده زیادی از همفکران و شاید اکثریت مردم ایران، محرکی جز مبانی و معتقدات مذهبی اسلامی نمی‌توانست وجود داشته باشد. نمی‌گویم سایرین مسلمان نبودند، یا مخالفت با اسلام داشتند، خیر، برای آنها اسلام ایدئولوژی اجتماعی و سیاسی حساب نمی‌شد، ولی برای ما مبانی فکری و محرک و موجب فعالیت اجتماعی و سیاسی بود.»>>>

چرا تونس توانست، ولی ایران نتوانست؟

جلال ایجادی

در تونس دیگر تصاویر بن علی در خیابان ها دیده نمی شود. پیش ازاین تمام فروشگاه ها، کوچه ها و خیابان ها از عکس های دیکتاتور آرایش شده بود و هیچکس قادر نبود به آنها نگاه چپ کند، خیلی بندرت کسی انتقاد ملایم و با احتیاطی را بیان می کرد. هرکس نارضایتی و خشم خویش را پنهان کرده و در خود فرو می ریخت. امروز رانندهء تاکسی و دانشجو و کارگر و روشنفکر و بقال یک حرف را مرتب تکرار می کنند: «دزد رفت». من که چندین سال است برای تدریس به دانشگاه تونس می روم اولین بار است که این وضع روحی و روانی بی سابقه را مشاهده می کنم. آنها شادند، در عین حال نگران، زیرا انتخابات صورت نگرفته و مشکلات بیکاری برای جوانان و رکود اقتصادی بیش از گذشته خود را نشان می دهند. من ایرانی که مانند هر شهروند ایرانی شاهد پیکار مردم علیه خلافت خامنه ای و دولت متقلب احمدی نژاد بودم، در این سفر این پرسش برایم پیش می آید که «چرا تونس توانست ولی ایران نتوانست؟»>>>

مسجد و کافی‌شاپ ـ بررسی دو جهان ایرانی

فصلنامهء انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات ـ چاپ تهران

يک شیوهء زندگی که می‌توان آن را «اصول‌گرایی انقلابی» نامید با سیاست‌های جمهوری اسلامی منطبق است. نفی مصرف‌گرایی غربی، دوری از نشانه‌های هویت غربی و مدرن، تأکید بر ارزش‌های اسلامی با برداشت فقاهتی و.... در مقابل، به ویژه در میان اقشار مرفه‌تر، شیوهء زندگی متخالفی شکل گرفت که با ویژگی‌هایی چون مدگرایی، ‌ گسترش ارتباط با جنس مخالف، تأثیرپذیری از جریان‌های جهانی مصرفی و... شناخته شد. این سبک زندگی مورد مخالفت مستقیم وغیرمستقیم نظام قرار گرفت. در این مقاله با بهره‏مندی از الگوی تبیینی «بوردیو» به بررسی تطبیقی دو سبک زندگی «اصول‏گرایی انقلابی» و «پسامدرن» می‌‏پردازیم. جامعهء آماری، جوانان منطقهء 3 تهران هستند که به طور متناوب به کافی شاپ‏‌ها یا بسیج مساجد این منطقه مراجعه می‌‏کنند.>>>

مبارزه برای چه هدفی؟

بهمن زاهدی

در رنگین‌کمان ایرانیان مقیم خارج از کشور بسختی می‌توان هدف مشترکی را برای آینده کشور پیدا کرد. بحث‌های جانبی جایی برای بحث‌های سازنده نگذاشته است. شورای رهبری، دموکراسی ‌سکولار، سوسیال ‌دموکراسی، پاره ‌پاره کردن کشور به نام فدرالیسم، جمهوری ‌خواهی، سلطنت ‌طلبی، اصلاح ‌طلبی خط امامی در کنار رسانه‌های شخصی افراد و گروه‌های متفاوت فضایی برای گفتگوهای سازنده نگذاشته است. جمهوری‌اسلامی هم با افراد نفوذی خود هر چند زمانی باعث از هم پاشیدگی اپوزیسیون خارج از کشور می‌شود. در این آشفته بازار اما هنوز ندا و سهرابی وجود دارند که گهگاهی خط بطلان به تمامی هوس‌های خودکامگی‌ها می‌کشند و به ما می‌گویند که انسان و احترام به موجودیت انسان از اولین و بهترین اهداف می‌باشد.>>>

در نسل کشی سال 67

همه جناح های حکومت اسلامی سهیم بودند!

بهرام رحمانی

میرحسین موسوی، سال گذشته در سخنانی ادعا کرده بود که دولت او در آن زمان از اعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی بی خبر بوده است ولی از این جنایتی که با فرمان تروریستی و جانیانه رهبری حکومت اسلامی آیت الله خمینی رخ داد، نه تنها هرگز انتقاد نکرده است، بلکه او و همه اصلاح طلبان در سخنان و موضع گیری های خود، آرزوی بازگشت به سیاست های دوران اما خمینی را دارند چون که در این دوره، همه گروه ها و جناح های حکومت اسلامی، به خوبی و خوشی قدرت و ثروت را بین خود تقسیم کرده بودند و دست در دست هم مخالفین را بی رحمانه تهدید ترور، زندانی و شکنجه و هم چنین گروه گروه اعدام می کردند.>>>

چند مناظره در مورد جمعه گردی اين هفته

برگرفته از يادداشت های آمده در سايت «خودنويس»

اگر این آقایان به اسم خودشان مشغول فعالیت بودند که حرفی نبود. مشکل این است که این ها با لابی کردن پیش دول غربی، خود را "نماینده ایرانیان" قلمداد می کنند، که صد البته سخنی مسخره و خنده دار است. هدف شان هم از این لابی کردن و قالب کردن خود به دنیای غرب، از یک طرف محکم کردن جمهوری اسلامی است در خارج و گرفتن شناسایی بین المللی است برای استفاده از آن به عنوان چماق بر سر حریف قدر به عنوان برگ برنده در منازعات جناحی. بنا بر این اگر ایشان (آقای نوری علا) اختیار خارج از کشور را ندارد، اختیار خودش را که دارد. اصلاح طلبان با ان سوابق وحشتناک خیلی بیجا می کنند که از طرف من ایرانی حرف می زنند و خود را نماینده من می دانند. البته اگر اینها (اصلاح طلبان) به اسم خودشان کار می کردند، اساساً چنین صحبتی مطرح نبود.>>>

وای از آن روز که گندد نمک

و چند يادداشت ديگر

حمیدرضا رحیمی

فدوی هنوز نمی داند که چرا معاندین و خوارج، در باب تجاوز دستجمعی برادران به خواهران در خمینی(ل) شهر! اینقدر بسود دشمن! ، شلتاق می کنند؟ دوستان اگر پیش از اینکه رگ گردنشان بیرون بزند، و برادران مظلوم و متجاوز ـ کثرالله امثالهم ـ را شدیداً زیر سؤال ببرند، به اسم مقدس شهر مورد نظرکه همانا "خمینی(ل) شهر" باشد تأمل کنند، در می یابند که از کوزه (ل)، همان برون تراویده، که در اوست!>>>

اگر می دانستند

نظر «صادق»؛ از خواندگان سايت راديو فردا

ندا و سهراب و دیگر جان باختگان راه آزادی اگر می دانستند که مردم ایران اینقدر بی تفاوت و سازش پذیر هستند و دو سال بد از کشته شدنشان خاتمی تقاضای بخشش و التماس از رهبر عظیم می کند و اصلاح طلبان آرزوی برگشت به دوران طلایی امام راحل را می کنند شاید به جای آمدن به خیابان راه دیگری مانند مهاجرت به خارج را انتخاب می کردند.

آرشيو

«راهکار» می‌خواهید؟ این هم راهکار!

یا رژیم دیگر نیازی به «انتخابات» ندارد که در این صورت دکان «اصلاح طلبی» برای همیشه بسته خواهد شد، و یا همچنان محتاج «رأی» است که در این صورت فکر می‌کند بدون «اصلاح‌طلبان» نخواهد توانست مردم را به پای صندوق‌ها بکشاند. هدف تحرکات اخیر رفسنجانی و خاتمی و انتشار روزنامه «اعتماد» چیزی جز این نیست. ولی اعتماد این مردم را تنها با یک راهکار می‌توان به دست آورد که واقعا بدون خشونت و واقعا اصلاح طلبانه است: مقاومت تا رسیدن به یک انتخابات واقعا آزاد!>>>

چشم انداز دگرگون شوندهء اصلاح طلبی

دو جريان موازی اما ناهمسو در داخل و خارج کشور در حال شکل گرفتن و مشخص شدن اند. در داخل ـ در همان زمين سياسی منحصر شده به اصول گرايان ـ اختلافات درون گروهی هر روز حالت حادتری بخود می گيرد. همپيمانان دو سال پيش تيم احمدی نژاد ـ مشائی اکنون بصورت معاند و مخالف آن عمل می کنند و آماده اند تا در اولين فرصت حتی تا سر حد بی کفايت خواندن و معزول کردن احمدی نژاد نيز پيش بروند. در خارج نيز پيدايش همين شقاق را می توان در ميان اصلاح طلبان مشاهده کرد.>>>

(پيوند به آرشيو جمعه گردی ها)

قضیه‌ء «اشتباه مصدق»

ناصر کاخساز

مصدق به مثابه رهبر ملی ایرانیان مسلما از اشتباه مصون نبوده است. مصونیت از اشتباه به قلمرو دین و ایدئولوژی تعلق دارد. عیب بزرگ بررسی اختلاف‌های شاه و مصدق آمیختگی این بررسی‌ها با عواطف سیاسی است. تاکید به رویدادهایی مانند انحلال مجلس سنا یا رفراندم و یا ایستادگیِ بیش از حد در برابر انگلیس و آمریکا در جهت دفاع از منافع ملی، و اختلاف شاه و مصدق را ناشی از این‌ها دانستن، بدون توجه به این حقیقت که شاه به هیچوجه حاضر نبود که «سلطنت کند و نه حکومت» به خرده کاریِ اسکولاستیکی می‌انجامد و راه رسیدن به وفاق را میان جریان‌های گوناگون می‌بندد.>>>

مردن با چشمان باز، و...!

از محاکمهء محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) تا مرگ ندا

شهباز نخعی

در میان انبوه نظرهایی که درباره ندا ابراز شده، نظر کسی بیش از دیگران به دل می نشیند که کمتر از دیگران از او انتظار می رود. کسی از یک سیاستمدار باسابقه و پرتجربه که یک کهنه سرباز اسیر شده در جنگ ویتنام نیز هست، انتظار ندارد جمله ای دربارهء ندا بر زبان آورد که هم به دل بنشیند و هم ماندگار شود. از سناتور جان مک کین، رقیب باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 2008 سخن می گویم که در فردای به قتل رسیدن ندا گفت: «ندا با چشمان باز مرد، شرم بر ما که با چشمان بسته زندگی می کنیم»!>>>

رخنه، نفوذ، جاسوسی

گفتگو با حیدر جهانگیری

گفتگوگر: مجید خوشدل

ترورها و حذف های فیزیکی مخالفان در خارج تا مقطع دادگاه میکونوس هزینهء زیادی برای رژیم داشت. بنابراین رژیم مجبور شد شیوه اش را تغییر دهد. اما با اتکاء به ابزار و امکاناتی که خود ما در اختیار رژیم گذاشتیم؛ چه به لحاظ تئوریک و چه از نظر اخلاقی و برخوردهایی که بین مان برقرار بوده، بهترین زمینه و بستر نفوذ ج. اسلامی در میان اپوزسیون فراهم شده. حتماً دیده اید، از موضع رادیکال و چپ، راست را می کوبیم و یا بالعکس. به نظر من عملکرد طیفی از اپوزسیون باعث شده، زمینه حضور و عرض اندام نیروهای اطلاعاتی در بین مخالفان بوجود بیاید...>>>

تشکیل «دولت در تبعید» وابسته به دولت های بیگانه؟

بيانيه ای از «گرایش ضد تبعیض»

در «جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران»

تنها چند ماه از هشدار ما می گذرد که افتضاح تشکیل "دولت در تبعید " به کارگردانی دستگاه های اطلاعاتی، امنیتی، دیپلماتیک و سیاسی و رسانه ای آمریکا، انگلیس، اسرائیل، فرانسه و دیگر کشورهای غربی از پرده به بیرون افتاده است. اگرچه بازیگران وابسته و خود فروختهء این "دولت در تبعید" از جمله علی رضا نوری زاده، مهرداد خوانساری و امیر حسین جهانشاهی، تلاش داشتند تا از طریق کنفرانس رم، بنوعی «جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران» را نیز به این "دولت وابستۀ در تبعید" وصل کنند، اما خوشبختانه با هشیاری همراهان و اقدام بموقع شورای هماهنگی وقت، با این جریان وابسته، فاصله گذاری لازم صورت گرفت.>>>

نظرتان درباره تشکیل دولت در تبعید چیست؟

گفتگو با ابوالحسن بنی صدر

گفتگوگر: رادیو عصر جدید

من نه تنها با دولت در تبعید مخالف هستم، بلکه با آلترناتیو وابسته به قدرت خارجی هم من مخالفم. در این سی سال تمام بخش کوشش ما ـ یعنی آنها که در خط استقلال و آزادی بوده اند ـ این بوده است که مانع از این بشوند که آمریکا و متحدانش برای این رژیم آلترناتیوی که وابسته به خودشان باشد ایجاد کنند و از این پس هم به این کوشش ادامه خواهیم داد. برای اینکه نمی‌خواهیم این مدار بسته بشود، ما زحمت کشیدیم و این مدار را باز کردیم الان جامعه برایش معلوم است که اگر این رژیم را نمی‌خواهند چی جای آن می‌خواهند. این مردم می‌آیند بیرون و چند دفعه هم رأی دادند با اینکه انتخابات هم آزاد نبوده، ولی دمکراسی بر اصول استقلال و آزادی و ولایت بر جمهور مردم را گفته‌اند. خوب حالا ما این کاری که خود کردیم خودمان هم از بین ببریم؟ نه اینکار را نمی‌کنیم. این محصول یک کوشش عظیمی است.>>>

آخرين يادداشت: این هم از این دوره؛ که گذشت

فرهاد جعفری

هیچوقت فکرش را نمی‌کردم که زمانی فرابرسد که از «نوشتن» و «پیگیری مسائل سیاسی» بازنشسته بشوم. اما واقعیت این است که پس از نزدیک به سی‌سال نوشتن (از روزنامه‌ی دیواری مدرسه‌ام تا همین حالا)؛ احساس می‌کنم وقت آن رسیده باشد که این کار را کنار بگذارم. با اذعان به این مطلب که: «کمترین احساس موفقیتی در این زمینه نمی‌کنم که نوشته‌هایم توانسته باشند به هدفی که همیشه و درهمه‌حال تعقیب می‌کرده‌اند ـ گستراندن زمینه‌ی دوستی و مهربانی و تفاهم و همکاری ـ دست یافته باشند».>>>

همراه با يادداشتی از اسماعيل نوری علا

آیا اعدام سلاح طبقهء کارگر است؟

نقدی بر مقالهء يک رفیق

پارسا نیک جو

رفیق سربلند در ابتدای مقاله ی خود به صراحت می گوید: «ما خواهان لغو قانون اعدام در حكومت هاى آدمكشى مانند جمهورى اسلامى هستيم اما اجازه نداريم حق مجازات كسانى كه دست شان بخون خلق آلوده است را از توده ها بگيريم.» از این عبارت رفیق سربلند می توان دو نتیجه گرفت؛ نخست آن که ایشان خواهان لغو حکم اعدام در حکومت های آدم کش است، اما از حق مجازات اعدام در حکومت های انقلابی و کارگری دفاع می کند. دوم آن که ایشان ضمن دفاع از اعدام جنایت کاران حاکم و تبه کاران سیاسی، مخالف اجرای حکم اعدام برای جانیان و تبه کاران غیر سیاسی است.>>>