مهیار فرآورده>>>

پیشنهادی به خامنه‌ای برای نام گذاری سال 90: سال آخر!>>>

...يکباره اين واقعيت را به ياد می آورم که همسايه هامان نيز می دانند که بهار از راه رسيده است اما هيچ نمی دانند که وقتی موکب بهار به ما می رسد نوروز ما، سال نوی ما، و روز نوی ما نيز آغاز می شود. آنها روز عيد ندارند، ساعت تحويل ندارند، هفت سين و چهارشنبه سوری و سيزده به در ندارند، رسيدن بهار را به هم تبريک نمی گويند و به جوان هاشان عيدی نمی دهند و ماهی قرمز و گل لاله نمی خرند و تيک تاک ساعت تحويل را نمی شنوند. و می بينم که ساعت دل من با وقت ديگری کوک است؛ ساعتی که اينجائی نيست؛ ساعتی که خبر از لحظهء تحويلی می آورد که فقط در تقويم های وطن من جا دارد.>>>

آن گروهی از جمهوری اسلامی که از مدتی پیش نوبت‌ حذف‌شان رسید و خود در برابر حذف و کشتار «دیگران» سکوت کردند، در مقام و مسئولیت خود ماندند، بدون آنکه «مسئولیت» آن مقام را در برابر مردمی که از صحنه سیاسی و اجتماعی حذف می‌شدند، بپذیرند و نه به آرزوی «بهار» سیاوش کسرایی: «در این بهار... آه/ چه یادها/ چه حرف‌های نا‌تمام/ دل پر آرزو/ چو شاخ پر‌شکوفه باردار می‌شود» بلکه حتا به سخن سعدی نیز نیندیشیدند که قرن ها پیش سرود: «تو کز محنت دیگران بی غمی/ نشاید که نامت نهند آدمی!»>>>

ضحّاک در دماوند!

شهباز نخعی

تا چند روز دیگر، سال 1389 به پایان می رسد؛ سالی تعیین کننده که در آینده تاریخ نگاران درباره آن بسیار خواهند نوشت؛ سالی که ملّت ایران یکپارچه به پا خاست و افسون اهریمنی آیت الله خمینی و جانشین اش برای ساختن "امّت" را باطل کرد؛ سالی که خط و مرزها مشخّص شد، حنای شیّادانی که به هزار مکر و افسون می خواهند نظام درحال فروپاشی را حفظ کنند، رنگ باخت و ملّت ایران با بازیابی هویت ملّی خویش ققنوس وار از خاکستر خویش سربرآورد و آبروی از دست رفته را بازپس گرفت؛ سالی که حکم محکومیت و خلع و عزل ولایت مطلقه فقیه در دادگاه ملّت صادر شد و به بخش اجرای احکام ابلاغ گردید تا در سال نو به اجرا درآید.>>>

یک  ماه تظاهرات ممتد و روزانه ضامن پیروزی است

رضا حسين بر

حدود 11650 روز از عمر جمهوری اسلامی میگذرد. ما در تمام این 11650 روز درد کشیده و رنج برده ایم. شاید، بیش از 500 روز، به صورت های متفاوت مبارزه و تظاهرات کرده ایم؛ ولی از 500 روز، 5 روز، پشت سر هم و ممتد و پیوسته، تظاهرات نکرده ایم. یعنی حاضر شده ایم درد و رنج را به مدت 11650 روز، پیوسته و پشت سر هم، تحمل کنیم اما حاضر نشدیم، 10 روز ممتد، بطور روزانه در میدان بمانیم. ترس از درد و رنجی بود که بهر حال، آنها را در خانه می کشدیم. اگر حاضر شده بودیم که همین درد و رنج را در میدان ها و خیابان ها بکشیم، سال ها پیش، از این همه درد و رنج آسوده می شدیم و این همه، بدبختی ما و خرابی کشور و تباهی ارزش ها ادامه نمی یافت.>>>

سه شنبه شب ـ رفته بودم بیرون خرید. که دور یکی از میادین بزرگ شهر؛ یک‌دسته‌ی بیست‌سی‌نفره از نیروهای انتظامی را دیدم که درحال آماده‌شدن و سازماندهی‌کردن خودشان بودند. احتمالاً برای مقابله با اجتماعات امشب. اما از آن فاصله‌ی یکصدمتری که من می‌دیدم‌شان؛ به‌ طرز غریبی «کوتاه و ریزچثه» به‌نظر می‌رسیدند. طوری که به چیزی که از دور می‌دیدم شک کردم. که مجبور شدم بروم نزدیک‌تر تا به چشم خودم ببینم‌شان. که دیدم «تعدادی نوجوان چهارده‌پانزده‌ساله‌ی نحیف و ریزجثه‌ی روستائی» هستند که لباس‌ نیروی انتظامی به‌شان پوشانده‌اند. لباس‌هایی که چون قواره‌ی تن‌شان نبود؛ به تن‌شان گریه می‌کرد و بیش از آنکه هراسنده باشند، مضحک و خنده‌آور می‌نمودند!...

(بقيه در آرشيو کوتاه و گويا)

برای بسيجی ها، خيابان انقلاب و شلمچه يكي‌ست

سايت حکومتی جهان نيوز

شهر، سرد و گرم زيادي را از فتنهء فتنه‌گران پشت سر گذاشت و آخرين موعد فتنه‌گران هم در آستانهء بهار ما خزان شد و سياهي‌اش را تاريخ در ياد سپرد. ولي اين بهار را به بها به ما دادند نه به بهانه. بهايي كه «شما» پرداختيد. يكي در لباس ناجا و ديگري در لباس بسيج. كم نبودند بچه‌هاي ناجا كه با چفيه پا به خيابان گذاشتند و كم به آسمان نرفت آيةالكرسي‌هايي كه پشت سر بچه‌هاي بسيج خوانده شد و چه مادرها كه بر سر سجاده، فرزندان‌شان را كه مدافع راه ولايت بودند دعا كردند. و شهر در آبي اخلاص‌تان، دست و رويش را شست و مقاومت شما را در خاطرش سپرد.

(بقيه در آرشيو کوتاه و گويا)

اما مردم آمدند

محمدرضا پويا>>>

یک هفته تمام حکومت از همه ابزارهایش استفاده کرد تا مردم را خانه نشین کند تا کسی برای چهارشنبه سوری به خیابان نیاید. اما مردم امدند وسعا هم امدند. پس این جنبش به ان اندازه رادیکال هست که تهدیدات حکومتی خانه نشینش نکند. از قبل روشن بود که در این روز دختران و پسران جوان آگاهانه قوانین اسلامی حکومت و بویزه جدا سازی جنسیتی را زیر پا خواهند گذاشت...

(بقيه در آرشيو کوتاه و گويا)

آرشيو