دربارهء سکولاريسم دربارۀ ما |  تماس آرشيو صفحه اول |  جستجو |  فيلترشکن |  کوتاه و گويا | عکس و مکث | ويدئوها | کتابخانه |  زنان | گروه ها | اسناد رفتگان 

سال دوم ـ  شماره 615  ـ  جمعه 23 مرداد 1388 ـ  14 اگوست  2009             فهرست الفبائی نام نويسندگان           فهرست کليهء مقالات         English Section

پيوند به نسخهء اينترنتی>>>>

==================

کتاب «ترک های امروز»

=============

=============

از نگاه يک زن

يادداشت های سه شنبه های

شکوه ميرزادگی

=============

گفتگوهای اختصاصی ما

=============

اسامی زندانيان سياسی ايران

=============

مجموعه ای از مقالات دربارهء

قتل علم زندانيان سياسی

=============

پويشگران

=============

نيلگون

=============

الفبا

=============

ايرانسکوپ

=============

پيک خبری ايرانيان

=============

سکولاريسم برای ايران

=============

کميتهء نجات پاسارگاد

=============

بنياد ميراث پاسارگاد

=============

اصغر آقا

=============

ايران ب.ب.ب.

=============

خواندنیها

=============

انقلاب مشروطيت ايران

=============

اعلاميه ها و ميثاق های

 بين المللی

=============

ريشه کنی تبعيض

=============

ايرانويچ

=============

اتحاد جمهوریخواهان ايران

============

تارنمای جمهوريخواهان

دموکراتيک و لائيک

===========

حزب مشروطهء ايران

===========

جبههء ملی ـ شاخه آمريکا

==========

آژانس خبری کورش

==========

نويسندگان

===========

ايرانيان دات کام

===========

ايران امروز

===========
جمهوری خواهان دمکرات

و لائیک-هانوور (تبجا)

===========

جنبش آذربايجان

برای يکپارچگی ايران

=============

خبرنامهء گويا

=============

تغيير برای برابری

=============

اخبار روز

===========

روشنگری

===========

مردانی نيوز

===========

لج ور

===========

مقالات سياسی

===========

 سامان نو

===========

آينده نگری

===========

پشتيبانان

===========

بلاگ نيوز

===========

شبکه سراسر

همکاری زنان ايرانی

===========

شبکه همبستگی

 با مبارزات زنان ايران

===========

جهان من (حاوی پيوندها)

===========

نژادپرستی و تبعيض

(حاوی پيوندها)

===========

گفتگو

===========

مجموعهء فعالان حقوق بشر

در ايران

=============

اتحادیه برای دموکراسی

=============

تريبون ايران

===========

پيام دانشجو

وبلاگ مهندس طبرزدی

===========

ويژه نامهء اسلامی

سکولاريسم

===========

مجموعه آثار

 اسماعيل نوری علا

===========

مخالفان خود را بشناسيم

آيت الله خامنه ای

دولت نهم روند بسيار خطرناک غربزدگی و گرايش های سکولاريستی را که متأسفانه در حال نفوذ در بدنه مديريتی کشور بود، سد کرده است.

======

آيت‌الله علم‌الهدي

سکولارها در ایران جایگاهی ندارند! حضور پر شور ملت ایران در بيست و دوم بهمن عامل شکست کامل سکولارها در کشور است.

======

آيت الله صافى گلپايگانى

اسلام با فرهنگ لائيك و بى دينى مخالف است. دشمنان با استفاده از ترويج فرهنگ لائيك درصدند تا زنان را از خط عفاف و حجاب و كرامت منحرف كرده و سنت هاى اصيل اسلامى را از بين ببرند.

======

آيت‌الله مکارم شيرازی

نقش تلويزيون در ايجاد تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بسيار مهم است. هر چند که در ساليان اخير برنامه‌هاي ديني و مذهبي در تلويزيون گسترش يافته ولي کساني در آنجا لانه کرده‌اند تلويزيون را به سوي سکولاريسم سوق مي دهند».

======

سيد محمد خاتمی:

راندن همهء منتقدان با

 چوب سکولاريسم، خود

 مروج اين انديشه است!

  ======

نگذاريم اسلاميست ها رنگمان کنند

پس از برگزاری اعتصاب غذای نيويورک، به ابتکار و مديريت آقای اکبر گنجی، دوستی که داوطلبانه از شمال کاليفرنيا برای شرکت در اعتصاب به نيويورک رفته و برگشته بود به من تلفن کرد و با تعجب گفت: «فلانی، فکر می کردم تو را در نيويورک  می بينم. دعوت عامی بود از جانب عدهء زيادی از روشنفکران و اساتيد دانشگاه برای اعتراض به زندانی کردن اين همه فعال سياسی، و نيز فرصتی مناسب بود برای گردآمدن و ـ بخصوص در شب ها که فراغت بيشتری وجود داشت ـ فکرها را روی هم ريختن و رد و بدل کردن افکار. تو چرا نيامده بودی؟» چرا نرفته بودم؟ آن روز مطالبی را در پاسخ اش گفتم و می دانم که قانع نشد. اما امروز ديدم که جوابش را شخص آقای گنجی بخوبی داده است.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

ديکتاتوری حذف با رنگ دموکراسی

دربارهء نوشتهء اکبر گنجی

شکوه ميرزادگی

اين متن خطاب يا جوابی به آقای اکبر گنجی نيست، چرا که ايشان "فقيه وار" سخن می گويند و عادت به خواندن و شنيدن مطالب "کافران" را ندارند، و فقط نوعی رمزگشايی چند مورد از قسمت های مختلف مطلب اخير ايشان است؛ مطلبی که با اشاره به مواردی کاملاً درست، در زير نام دموکراسی آغاز می شوند اما، زيرکانه، به حذف پرچم و حتی حذف مردمانی مخالف با عقيده ايشان در تظاهرات خارج از کشور می انجامند. در عين حال در راستای تصحيح اظهار نظرهای غلطی که ايشان، دانسته يا نادانسته، در مورد قوانين مردمان کشورهای متمدن در ارتباط با پرچم، يا تظاهرات، و يا همراهی و همگامی با جنبش های مردمی بيان داشته اند کوشش شده است.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

ولی فقيه و سلطان ِ دمکراسی

الاهه بقراط

اکبر گنجی در آخرين مقاله خود «دمکراسی و ديکتاتوری پرچم» با اشاره به اينکه هيچ انقلابی به دمکراسی منجر نشده است، به انقلاب اکتبر روسيه استناد می‌کند. ولی در کجا و چه زمانی، آن هم از سوی رهبران انقلاب اکتبر از جمله لنين ادعا شده بود که انقلابشان برای رسيدن به «دمکراسی» بوده است؟! انقلاب روسيه در راه آنچه مدعی‌اش بود پيروز شد: ديکتاتوری پرولتاريا! همانگونه که انقلاب اسلامی، دست کم به ادعای بنيانگذار و رهبران کنونی‌اش به هدف خود رسيد: حکومت اسلامی! مگر اينکه ادعا کنيم هدف آنها برقراری دمکراسی بوده است که به شکست انجاميد! آيا اکبر گنجی، خودش سی سال پيش با هدف دمکراسی در انقلاب شرکت جسته بود که به آن نرسيد؟!

(پيوند با فيلترشکن >>>)

چند سئوال از اکبر گنجی

حسن داعی

سیاست اصلی آمریکا در سی سال گذشته، پرهیز از سرنگونی رژیم و بجای آن، حمایت از جناح های باصطلاح «مـُدره» یا «اصلاح طلب» حکومتی در ایران بوده است. بدین ترتیب، جناح موسوم به دوم خرداد از دوازده سال پیش تا کنون مورد حمایت مستقیم آمریکا و اروپا قرار داشته است. بنظر آقای گنجی آیا این مقوله نیز جزو دخالت آمریکا در امور ایران محسوب می شود و باید محکوم شود یا اینکه فقط باید آن بخش از دخالت های آمریکا را محکوم کنیم که متمایل به سرنگونی حکومت ایران است؟ آیا کمک آمریکا به حفظ و بقای این حکومت، یعنی حمایت از یک جناح حکومتی در ایران، دخالت در سرنوشت ایران و ایرانیان هست یا خیر؟

(پيوند با فيلترشکن >>>)

این دلایل بیشتر به کار به انحصار درآوردن جنبش می خورد

(نامهء کوتاهی به آقای اکبر گنجی)

حمید فروغ

گفته اید و گفته می شود و دلیل می آورند :« آنها ( کودتا چی ها) شب و روز در پی آنند که این جنبش را به مجاهدین خلق، سلطنت طلبان، آمریکا، انگلیس، فرانسه و دیگران ارتباط دهند»، دلیل موجهی برای تقلیل شعارها و حمایت ها از جنبش نیست. آنها (کودتا چی ها) نیازی به این گزک ها ندارند. سرشناس ترین چهره های دولت پیشین را براحتی به «جرم» وابستگی به خارج وادار به اعتراف و محاکمه می کنند. آن ها «کودتا» کرده اند. پس این دلایل دیگر بیشتر به کار به انحصار درآوردن جنبش می خورد.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

چند صدایى یا خفه كردن صدا؟

در مراسم اعتصاب غذای تورنتو اتفاق افتاد

در روز 25 جولاى 2009 طبق بیانیه اى قرار بود كه «هنرمندان، استادان دانشگاه، دانشجویان، زندانیان سیاسی سابق و اعضای جامعه ی ایرانی ساکن تورنتو با متحدان کانادایی خود و گروه ها و سازمان های حقوق بشری و سیاستمداران در همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران به یک اعتصاب غذای ٢٤ ساعته» دست بزنند. ده ها نفر در حمایت از این اعتصاب غذا و شنیدن سخنرانی ها در پارك پشت مجلس ایالت انتاریو تجمع كردند. این اعتصاب غذا به دلیل ریزش شدید باران ناتمام ماند، اما بخش سخنرانی هاى آن برگزار شد. آناهیتا رحمانى، زندانى سیاسى سابق و از فعالان چپ، از جمله سخنرانان این مراسم بود. هر چند كه سخنرانى آناهیتا در چند نوبت با تشویق حاضران روبرو شد، اما هنگامی كه وى به نقد و افشاى اصلاح طلبان حكومتى و جریان "سبز" موسوى كه حفظ مبانى نظام از اصولشان می باشد پرداخت، بلافاصله با واكنش شدید چند تن از مسئولان و دست اندركاران برنامه مواجه شد كه سعى كردند ابتدا میكروفن را از ایشان بگیرند و سپس صداى میكروفون را قطع نمودند. تعدادى هم در میان جمعیت به روى آناهیتا داد كشیدند و یا با ایجاد سر و صدا و هو کردن سعى كردند سخنرانى ایشان را متوقف كنند. تعداد زیادى از حاضران به این برخوردهاى ناسالم اعتراض كردند و در كل فضاى مراسم كاملا متشنج گردید. هر چند كه یكى از مجریان برنامه كه از فعالان كمیته همبستگى با مقاومت مردم ایران بودند از آناهیتا معذرت خواهى نمود، اما برخى از مسئولان اصلى این حركت كه خود را "جنبش چند صدایى براى تغییر در ایران" می نامند تنها به توجیه رفتار خود بسنده می كنند كه در زیر به آن اشاره میشود. نحوه ى برخورد به سخنرانى آناهیتا نه تنها تاسف آور است و سزاوار تقبیح شدن از سوى هر انسان منصف و آزادیخواه، بلكه همچنین نشانگر یك سنت به شدت غیردمكراتیك و مستبدانه و سرشار از ضدیت با چپ سرنگونى طلب میباشد. نوشین بایرام (فعال اجتماعی - حقوق بشر)، مونا (فعال سازمان زنان 8 مارس و زندانى سیاسى سابق)  سیامك ستوده (سردبیر ماهنامهء روشنگر)، محمود (زندانى سیاسى دههء 60)، ناصر (زندانى سیاسى دههء 60)، فرید پرتوى (فعال اتحادیهء كارگران خدمات عمومى كانادا و عضو اتحاد بین المللى در حمایت از كارگران ایران).>>>>

(آرشيو کوتاه و گويا)

(آرشيو)

آرشيو روزانهء يک هفتهء گذشته:

شماره 614 ـ  پنج شنبه 22 مرداد 1388 ـ  13 ماه اگوست 2009

شماره 613 ـ  چهار شنبه 21 مرداد 1388 ـ  12 ماه اگوست 2009

شماره 612 ـ  سه شنبه 20 مرداد 1388 ـ  11 ماه اگوست 2009

شماره 611 ـ  دو شنبه 19 مرداد 1388 ـ  10 ماه اگوست 2009

شماره 610  ـ  يک شنبه 18 مرداد 1388 ـ  9 اگوست  2009  

شماره 609 ـ  شنبه 17 مرداد 1388 ـ  8 ماه اگوست 2009

آرشيو کلی شماره های گذشته>>>

عکس و مکث

(آرشيو)

================

سر در گم و آشفته !

شهباز نخعی

شعار محوری ِ تازی نسب های حاکم بر میهن ما: "النصر بالرعب" (= پیروزی در گرو وحشت پراکنی است) شعاری با منطق ضد ریاضی است... پيش فرض منطق، یا در واقع ضد منطق ِ "النصر بالرعب" این است که پراکندن وحشت موجب ترس و در نتیجه گریز حریف می شود و این به معنای پیروزی است! در این نوع استنتاج، اندازه گیری و برآورد نیروهای دو طرف و انگیزه هایی که می توانند طرف مقابل را به مقاومت یا رو در رویی وادارند جایی ندارد.  اشکال بزرگ این «ضد منطق» در این است که، با هرگونه تغییر در پیش فرض ها، کل بنایی که بر مبنای آنها ساخته شده فرو می ریزد و این دقیقاً چیزی است که از دو ماه پیش تاکنون در ایران رخ داده و کل نظام را دچار سردرگمی و آشفتگی نموده است.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

================

استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی

وبلاگ ندای جوان

شرایط حاضر می تواند تکراری از تاریخ باشد با این تفاوت که اکنون بخش قابل توجهی از جامعهء ایرانی به این بلوغ فکری رسیده است که: هر که عقاید سیاسی به غیر از عقاید من داشت، لزوما” عامل دشمن نیست؛ جهان از حالت دو قطبی خارج شده است و این در آشتی پذیری گروه های سیاسی با یکدیگر تاثیر قابل توجهی داشته است؛ استقرار یک دموکراسی سکولار در ایران، فضای مناسب تری را برای ابراز عقاید همه، از جمله گروه های مذهبی، فراهم خواهد کرد؛ منافع ملی بر تفوق گروهی ارجحیت دارد و گروه های سیاسی پیش و بیش از آنکه به دنبال ساختن ایرانی بر اساس عقاید خود باشند، به ایرانی سربلند و متعلق به همه می اندیشند. به این دلایل، پیش از آنکه رهبری طیف موسوی رفتاری مشابه امام خمینی برای جنبش فعلی را رقم زند، با حفظ احترام به شایستگی ها و تلاش های ایشان برای پیشبرد دموکراسی و قبول رهبری ایشان، باید هواداران و معتقدین به تغییراتی ورای قانون اساسی موجود و حامی یک جمهوری دموکراتیک سکولار را در جبهه ای سیاسی متحد ساخت.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

================

دستاوردها و چالش هاي موج سبز

علي سالاري

با وجود تجارب موفق دموکراسي و حقوق بشر در جهان امروز، ديگر اين سئوال به ذهن کسي خطور نکند که مگرمي شود؟ تنها سئوالي که بعنوان ايراني بايد پيوسته از خود بپرسيم اين است که چطوراين دستاوردها را بومي کنيم؟ و چرا مجبوريم نقد سازندهء منتقد و نظر مخالف را ارج نهيم؟ براي رسيدن به آزادي و دموکراسي نمي شود محصولات دستپخت و يا الگوهاي، هرچند خوب، ديگران را بطور چشم و گوش بسته، وارد و يا عيناً کپي کنيم. اين روش ها در تقليد از مدرنيزاسيون و سکولاريزه کردن کشور به روش ديگران، در همين ايران امتحان شده و جواب نداده است. بنابراين، بايد و مي توان در پي بومي کردن دستاوردهاي ديگران بود.

(پيوند با فيلترشکن >>>)

================

چه کسی سکوت خواهد کرد؟

مهدی رضائی تازيک

احمدی نژاد اعلام کرده که بعد از مراسم تحلیف سر "آنها" (اصلاح طلبان و دار و دستهء رفسنجانی) را به سقف خواهد چسباند. اعترافات ابطحی و عطریانفر پیش زمینهء احضار، دستگیری و محکومیت دیگر شخصیت‌های جناح "اصلاح طلب" است. از قدرت رانده شدگان، تدارکات چیان و کاندیدا‌های "شکست خورده" که خود از بنیان گزاران رژیم بوده اند، امروز زیر ضرب حاکمان نظامی ی استتار شده در پشت ولایت فقیه هستند. زمان به سود حاکمان برمسند قدرت پیش می رود و سرنوشت «آقایان زیر ضرب» تنها و تنها به ابتکار عمل خودشان بستگی دارد؛ ابتکار عملی‌ که شاید امروز هم دیر شده باشد!

(پيوند با فيلترشکن >>>)

================

رنگارنگی طبيعی در برابر

يکسان سازی سرکوبگرانه

اسماعيل نوری علا

در برنامهء نيم ساعتهء هفتگی

«در پيشگاه فرهنگ»

(پيوند با فيلترشکن >>>)

نویسندهء اصلی بیانیهء

حزب مشارکت

“من” هستم، دنبال “او” نگردید

يک خوانندهء روزنامهء نوروز

آقای حسين شريعتمداری! روزنامهء کیهان مورخ هفدهم مرداد هشتا و هشت، به قلم جنابعالی، با عنوان «پس او کیست؟» حاوی سوالی است بنیادی. این سوال حکایت از شناخت و درک جنابعالی از «شرایط بحرانی کشور» می کند و نباید بی پاسخ بماند.  شما با اشاره به مقدماتی بسیار قانونی و منطقی، آورده اید: «بيانيهء اخير حزب مشاركت روز چهارشنبه چهاردهم مرداد صادر شده و اين در حالي است كه دبيركل، قائم مقام، معاونان و تقريباً تمامي اعضاي شوراي مركزي حزب، از مدت ها قبل بازداشت شده و در زندان به سر مي برند. بنا براين، بيانيهء حزب مشاركت را چه كسي و يا چه كساني نوشته و به نام حزب منتشر كرده‌اند؟!» 

(بقيه در آرشيو کوتاه و گويا)

(آرشيو)

================

© 2008 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630