سنجه ای برای آزادی

اگر چه حقوق بشر با دینداری هیچ کسی مخالفتی ندارد، و حتی به او امکان ابراز اعتقادش را می دهد،  اما ساخته شده است تا از تحمیل هر عقیده ای بر افراد جلوگیری کند، اعم از عقاید مذهبی یا غیر مذهبی. و آنجا که تحمیل مستلزم وجود قدرت است، هر حکومت مذهبی، در واقع تحمیل کننده عقاید مذهبی خاص خود به همه ی افراد یک جامعه است. به این ترتیب کسی که می گوید «حکومت جمهوری اسلامی یا حکومت اسلامی، یا حکومت مسیحی، و یا هر حکومت ـ مذهب دیگری در تضاد با حقوق بشر نیست» به طور قطع یا این حقوق را نمی شناسد، یا خود را به ندانستن می زند.>>>

استعمارِ پُست مُدرن

و مسئولیت تاریخی اپوزیسیون ایران در ایجاد آلترناتیو

فرهنگ قاسمی

این روز ها هرگاه سخن از آلترناتیو سازی می‌ شود بلافاصله عده‌ای آنرا با چلبی سازی درعراق مقایسه می‌کنند. این مقایسه شاید سدی باشد در برابر یک آلترناتیو سازی واقعی‌. چلبی سازی از گلوی ملت عراق و دولت امریکا پایین نرفت. برای اولی‌ پاره پاره شدن عراق و تبدیل آن به یک سرزمین ملوک الطوایفی را باعث شد و در کارنامه دومی، این عمل، بعنوان یک اشتباه دیگر در سیاست بین المللی اش ضبط شد و هزینه سهمگینی را برای شهروندانش موجب گردید. در ملت و فرهنگ ما زمینه های بسیاری وجود دارد که جلوی چلبی سازی را می‌ گیرد و شرایط آلترناتیو عینی را فراهم می سازد.>>>

به اصلاح فکر کنيم!

سيد محمد موسوی خوينی ها

اگر امروز شما مشکلی مشاهده می کنيد، اين مشکل از تفسيرهای نادرست از نظام اسلامی است و هر عيب که هست از مسلمانی ما است. من پيش تر هم نوشته ام که اصلاحات يعنی اصلاح همين تفسيرهای نادرست و اصلاح ساختارهای ناکارآمد، و اين کار را امام خمينی (ره) در طول ده سال پس از پيروزی انقلاب به ما آموخت… ما و همهء مردم ايران بايد دست به دست هم بدهيم و از اين ميراث گرانسنگ حراست کنيم و هر جا لازم ديديم آن را اصلاح کنيم. آری، اگر ما به اصلاح بيانديشيم از نظام اسلامی می توانيم منطقی ترين و معقول ترين جمهوری ها را داشته باشيم.>>>

«کنگره ملی»

حمیدرضا برهانی

نیروی سیاسی حکومت اسلامی که در لایه های مختلف جامعهء ایرانی خارج از کشور حضور دارد در طول سال های  گذشته به تدریج،  با کار شکنی و ناکارامد جلوه دادن پروژه های مردمی، در ناامید ساختن مخالفین خارج از کشور را تلاش  کرده است... برای اجرایی نمودن یک «کنگرهء ملی» که بتواند ما را در بوجود آوردن شرایط مناسب انتخابات آزاد یاری رساند. آیا در قدم بعدی، گفتگو  یا مرز بندی با سیاسیون مخفی حکومت اسلامی در خارج از کشور لازم می باشد؟ آیا لازم نیست زمانی که از کنگرهء ملی سخن به میان می آوریم از منافع ملی ایران در خارج از کشور و شفاف سازی این جریان نیز بگوییم؟ آیا چنین نیروی سیاسی واقعیت خارجی دارد؟ اگر چنین است این سیاسیون چه کسانی هستند و چگونه کار شکنی کرده اند؟>>>

باید پرسید چرا شخصیت ادبی و اندیشمندی نظیر دکتر نوری علاء که در طی سالیان متمادی مصرانه با تلاش های دیگران برای همسویی و اتحاد مخالفت کرده، به ناگاه برای مصادره به مطلوب جنبش سبز و تشکیل دولت در تبعید و یا بعبارتی "دولت سایه" و بی کفایت خواندن موسوی و کروبی، چنان عجله ای از خود نشان دادند و با منتقدان یا بقول خودشان کسانی که گروه خونی آنان با گروه خونی دکتر نوری علاء همخوانی ندارد، آنگونه برخورد نامناسب کردند، و بر خلاف اصل کثرتگرایی و دمکراسی، آنها را دفع کردند ـ بخصوص اینکه آنها نیز سکولار بودند، اما جربُزه سیاسی و پایبندی به اصول خویش را داشتند.>>>

سال تحصیلی جديد در ایران، در شرایطی آغاز می شود که علاوه بر وجود میلیون ها بی کار در سطح کشور، در ماه های اخیز نیز ده ها هزار کارگر به دلیل ورشکستگی برخی از شرکت ها و صنایع کشور، بی کار شده و به میان میلیون ها کارگر بی کار پرتاب شده اند بدون این که حتی دست مزدهای معوقه آن ها را بپردازند؛ این در حالی ست که سال گذشته، بنا به اقرار آموزش و پروش حکومت اسلامی، حدود چهار میلیون کودک از تحصیل محروم مانده بودند. بی شک، امسال این رقم افزایش خواهد یافت. امسال فشارهای حکومت برای اسلامی کردن دوره های پیش دبستانی، مدارس و محیط دانشگاه ها افزایش یافته و به طور کلی کنترل امنیتی بر مراکز آموزش کشور نسبت به گذشته شدت یافته است.>>>

زنان زندانی و مسئلهء چادر

سپیده لرستانی

اخیراً بحث های عجیبی درباره چادر درگرفته که با اظهار نظر یک نماینده زن درباره مهم تر بودن چادر از انرژی هسته ای آغاز شد و بعد از آن با اظهارات چند مقام دیگر ادامه یافت. از جمله یک نماینده دیگر مجلس شورای اسلامی، درباره حفظ حرمت چادر و ممنوعیت آن برای زنان زندانی، سخن گفته است. ناگفته پیداست که خانم نماینده با این ممنوعیت در پی کسب اعتباری برای چادر است که هر روز بیش از پیش بی اعتبار می شود. از سوی دیگر با مرزبندی میان پوشش چادر و مانتو، می خواهد زنان مجرم را به جبههء حریفان بی اعتنا به چادر براند و آنها را در یک ردیف بنشاند و به این ترتیب مانع تداعی چادر با جرم شود!>>>

فمینیسم، قصاص و تفکیک جنسیتی

محمد ابراهیمی

«حکم قصاص ِ اسیدپاشی» و «تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها» دو موضوعی بودند که در چند ماه گذشته به بحث‌های فراوانی در جامعه ایران دامن زدند و فرصتی تلقی شدند تا هم اشخاص و هم گروه‌های مختلف مدنی و سیاسی به بحثی وارد شوند که به نظر می‌رسید نمی‌تواند در مرزهای معمول عقیدتی و اعتقادی حلاجی شود. گروهی که بیش از همه انتظار می‌رفت به این مباحث وارد شود فمینیست‌ها بودند. اما متأسفانه آنچه در این کارزار بیش از همه چیز "به چشم خورد" غیبت آنها بود در وهله اول و، دوم پراکندگی‌ آشکاری که حکایت از آن داشت که این گسترده‌ترین جنبش مدنی ایران تا به‌دست آمدن یک گرایش غالب یا حتی تعداد معدودی گرایش تأثیرگذار که بتوانند سیاست مطالباتی‌ای را در جوار و به عنوان مکمل مطالبه سیاسی همگانی پیش ببرد فاصله زیادی دارد.>>>

فدوی از زمان تسلط برادران بر مقدرات ملت سابق ایران، همواره اساس را براین گذاشته که ایشان بحمدالله استعداد لازم را برای مدیریت بحران فزاینده دارا هستند چرا که در غیر اینصورت، نمی توانستند که در این چند دهه از دست ملت به ستوه آمده، جان سالم بدر ببرند؛ لکن اخیراً ملاحظه می کند که برادران پنداری در این راستا چندان هم موفق نبوده و آسیب های فراوانی را نیز در این ارتباط، نوش جان کرده اند که شرح آن در جراید شریفه دارالخُرافه پیش از این آمده و فدوی نیز عندالزوم بدان پرداخته است.>>>

چرا نقاشی نکشیدیم و خط ننوشتیم؟ اینقدر نقاشی نکشیدیم و خط ننوشتیم که حالا هرجا مداد رنگی می‌بینیم دل‌مان می‌خواهد از فرط هیجان جیغ بکشیم و بازهم نمی‌کشیم. چرا برای همه نمره‌های خوبی که می‌گرفتیم جایزه هم داشتیم اما هیچ وقت اجازه نداشتیم مثلا صدای‌مان را حتا برای همدیگر به معرض داوری بگذاریم؟ شاید اگر می‌توانستیم گاهی وقت‌ها و فقط گاهی وقت‌ها که دلمان خواست، فقط کمی آواز بخوانیم؛ الان در حلقه دوستان‌مان با بیش از یک "آیناز" با یک صدای رویائی روبرو بودیم. باز هم حتماً چون ما دختر بودیم و برای دخترها خیلی از کارهای عادی هم ممنوع بود و هست. کارهای ساده‌ای مثل دویدن، خندیدن، پریدن، رقصیدن و خواندن...>>>

کشورهای قدرتمند که پیشرفت خود را از جمله مدیون اصل جدایی دین از دولت به شکل سکولاریسم یا لائیسیته هستند، اصرار دارند کشورهای مسلمان‌ نشین دین را در حکومت و دولت خویش سهیم سازند و «دمکراسی» خویش را بر اساس احکام اسلامی و شریعت بنا نهند! این کشورها فکر می‌کنند از این راه می‌توانند بنیادگرایی و تروریسم اسلامی را توسط حکومت‌های خود آن کشورها مهار کنند و کُشت و کشتار آنها را بین خود کشورهای اسلامی تقسیم و به مرزهای آنها محدود کنند. در واقع، مالِ بد، بیخ ریش صاحب‌اش!>>>

بنظر میرسد گفتگو و توافق بر سر خواستهای معین سیاسی سهل ترین و کم هزینه ترین روش همکاری برای ایجادِ یک اتحّاد پایدار و یک نهاد اپوزیسیونال قدرتمند علیه نظام اسلامی حاکم بر کشورمان باشد. تجربیات همه جنبش های رهائیبخش در جهان و بویژه اتحّاد گروه های اپوزیسیونِ سکولار در خاورمیانه در دوران اخیر بیانگر این واقعیت است که هم پیمانی و عقد پیماننامه مشترک حول محورهای معین سیاسی مابین نیروهای مترقی، مسیر رسیدن به آزادی را هر چه سریعتر هموار خواهد کرد.>>>

حق ناحق!

چندی پیش محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام کرد که درخواست عضویت کامل کشور فلسطین را به مجمع عمومی سازمان ملل، که این هفته در نیویورک برگزار می شود، ارائه خواهد کرد.  با اعلام خبر این درخواست، که به نظر می آید با موافقت اکثریت کشورهای عضو سازمان ملل – 120 تا 160 کشور – روبرو شود، اسراییل مخالفت خود را با آن اعلام کرد و ایالات متحده هم به شیوه ناپسند همیشگی خود که پشتیبانی بی چون و چرا از اسراییل است، اعلام نمود که با استفاده از حق وتو راه را بر موجودیت کشور مستقل فلسطین خوهد بست>>> 

ایران در تمام این مدت که خیزش‌های مردمی، همسایگان عربش را به هم ریخت ساکت و خاموش نگاه کرد. حتی شش ماه خیزش خونین در نزدیکترین کشور دوست ایران یعنی سوریه نتوانست مخالفان نظام را به صف‌آرایی توده‌ای علیه رژیم بسیج کند. نیروهای تا بن دندان مسلح امنیتی ایران هر گونه کوشش هواداران جنبش سبز را برای سازمان دادن به تظاهرات گسترده به شیوه تظاهرکنندگان مصری ماه مارس گذشته سخت سرکوب کردند. اکنون اما مخالفان رژیم تهران احساس می‌کنند که سرانجام راه موثر مبارزه با حکومت را پیدا کرده‌اند که همانا نافرمانی مدنی است.>>>

سکولاريسم نو: اين مقاله در سايت آفتاب چاپ شده و بالطبع دارای نوعی مثبت انديشی ناگزير نسبت به عقايد متفکران اسلامی است. اما، انتخاب آن برای انتشار در سکولاريسم نو بدان جهت است که نويسنده به خوبی نشان می دهد که چگونه و چرا بين عقايد متفکران غربی و متفکران اسلامی (دکتر شريعتی و مرتضی مطهری) تفاوتی عميق وجود دارد. متفکر غربی ايدئولوژی را تعريف می کند، بدان نظری تحقيری دارد و آن را مفهومی علمی نمی داند و کارکردش را در جوامع انسانی منفی ارزيابی می کند؛ حال آنکه نوشته های متفکران اسلامی پر از تحسين و تکريم ايدئولوژی است. و در ست بدين خاطر هم هست که علمای مذهبی فرقه شيعهء اثنی عشری مانعی در ايدئولوژی خواندن مذهب خود نمی بينند و برای هر کاری دست به برگزاری «آزمون ايدئولوژی» می زنند.>>>

نابودی حیا در کافی شاپ‌های دنج شهر تهران

گزارش جهان به نقل از فارس

کافی شاپ‌های سطح شهر تهران امروزه به پاتوقی دنج و خلوت برای حضور دختران و پسران تبدیل شده‌اند و در گرمای تابستان و سرمای زمستان میزبان آنهاست. وقتی از در کافی شاپ داخل می‌شوی انبوهی از دختران و پسران جوانی را مشاهده می‌کنی که گاه دسته جمعی و گاهی دو نفری با یکدیگر پشت میز نشسته‌ و غرق در یکدیگرند. با نگاهی به اطراف بالاخره موفق می‌شوی تا جایی را برای نشستن پیدا کنی و سفارشت را می‌دهی و تا حاضر شدن آن اطراف را برانداز می‌کنی. شال‌های عقب رفته، آرایش‌های تند، دست‌های گره خورده به هم و گاهی روابط فراتر از آن و خنده‌های مستانه را در چهره افراد حاضر در این مکان به وضوح می‌توان مشاهده کرد. سفارشت حاضر شده، مشغول خوردن می‌شوی که ناگهان جمله‌ای بر روی دیوار کافی شاپ توجهت را به خود جلب می‌کند «رعایت شئونات اسلامی در این مکان الزامی است» با دیدن این جمله مبهوت می‌شوی در این مکان تنها چیزی که نمی‌توان مشاهده کرد رعایت شئونات اسلامی است. روابط نادرست دختر و پسر را در این مکان پشت اکثر میزها می‌توان مشاهده کرد گویی صاحب کافی شاپ از روی ناچاری مجبور شده است این جمله را بر روی دیوار نصب کند و خودش هم به آن هیچ اعتقادی ندارد. صدای موسیقی در فضای کافی شاپ کاملاً به گوش می‌رسد و روابط دوستانه جوانان حاضر در این مکان را پررنگ‌تر می‌کند، شیشه‌های ماتی که مانع از دیده شدن داخل کافی شاپ می‌شود فضای مناسبی را برای حرمت شکنی و ارتباط خارج از عرف و شرع فراهم کرده است...

بقيه در آرشيو