در شرایطی که جنبش ملیت های تحت ستم از درون با بورژواری محلی
همراه است و در بیرون با بورژوازی حاکم و استبداد مذهبی دست و پنجه
نرم می کند و بورژوازی بین المللی نیز در راستای اهداف شوم خود
حاضر است به این جنبش کمک های گسترده ای ارائه دهد، خطر کشانده شدن
این جنبش به جنگ های فرقه ای و مذهبی و حتی دامن زدن به شعار تجزیه
طلبی روز به روز قوی تر می شود. در صورت تحقق چنین سناریوی شوم و
سیاهی، مصیبت خونباری سراسر کشور را فرا خواهد گرفت. در این جا
سئوال کلیدی این است که کدام نیرو می تواند در مقابل این سناریوی
شوم و سیاه در کنار جنبش ملی خلق های تحت ستم قرار گیرد و از
همبستگی انسانی کارگران و زحمتکشان و توده های ملیونی کشور دفاع
کند؟
«خواست ها»، به دلیل آنکه طبقات محروم جامعه در حال حاضر فاقد
نمایندگان سیاسی واقعی خود هستند، به صورت روشن بیان نمی شوند، اما
این خواست ها از ذات جامعه شناسی سیاسی و طبقاتی توده های محروم
بیرون می آید. تا روزی که باشند تشکل های برخاسته از میان این
طبقات که مطالبات اجتماعی آنها را به روشنی مشخص سازند. تا آن روز
اما وظیفه ی ما نیروهای مستقل و مردمی است که توضیح دهیم: قوم
گرایی و تجزیه طلبی زهر واقعی مبارزهء طبقاتی است، زیرا قوم و زبان
و مذهب را به جای طبقهء اجتماعی، که جبهه بندی اصلی جنگ خلق است،
قرار می دهد.
بر پا کردن نمایشگاه های
متعدد کتاب و دایر کردن فروشگاه های کتاب، در هر خیمه و سرپوشی و
در هر مکان و مناسبتی، با حجمی برابر با نود درصد کتاب های دعا و
معارف اسلامی و تفسیر و قصص قرآن و مزخرفات مذهبی، نشست های شعر
خوانی و قصه خوانی توسط عوام الشعرای درباری و قصه نویس های بی
مایه مذهبی، هر فرد صاحب ذوق و خردی را از کتاب و کتاب خوانی و
مطالعه بیزار و دلزده کرده است. همزمان با این هجمه، و این حجم از
عربده، تمامی کتابخانه های کشور را از هر کتاب و متن و اندیشهء
مستقلی که مغایر با اصول و فروع خردستیز مکتبِ تجاوز خود دیدند
خالی کرده اند.
این
پیام حامل اصولی ست که می تواند خواب کسانی که
می خواهند این جهان را با راه حل های هزاران ساله اداره کنند
آشفته می کند. مشکل آنها این است که هنوز نفهمیده اند که دین هم
تاریخ مصرف دارد. به هر حال سکولارها باید مطمئن باشند که بعد از
چمهوری اسلامی، هیچ حکومت دینی دیگری در ایران به قدرت نمی
رسد که بخواهند در برابر آن جبهه داشته باشند. چون از یک طرف
دیانت بهائی در پی اشغال هیچ قدرت سیاسی نیست و، از طرف دیگر
حکومت مذهبی ایران در این سه دهه سکولار ترین ملّت دنیا را خلق
کرده...