سال ها قبل گزارشی تلويزيونی در  مورد وضعيت و مقاومت زنان در افغانستان طی دوران طالبان ديدم؛ گزارشی تکان  دهنده. يکی از راه های مبارزه ی زنان افغانستان با طالبان، اين بود که در  خانه ای گرد هم می آمدند و پشت ديوار های بسته، به آرايش يکديگر می  پرداختند. يا در خانه ای گرد آمده و برای دختران کوچک کلاس درس برقرار کرده  و برای آنها تدريس می کردند. حال، در اين ويدئو، در رژيمی که سراسر به نوحه و ناله و غم  پراکنی می پردازد، پشت ديوارهای بسته در آباده، خانواده ای به شادی پراکنی می پردازد. ببينيد پرده های خانه را. ببينيد همه چيز در يک اتاق بسته صورت  گرفته، و اين نشان مقاومت يک ملت است. ما، از بزرگ و کوچک، به فرهنگ غم، ناله و  ندبه، گريه و نوحه خوانی تسليم نخواهيم شد.