در شرايط حساس كنونی كه كشورمان ايران با خطرات جدی روبروست، تنی چند از كنشگران و نيروهای سياسی ـ مدنی از  طیف ها و گرایش های مختلف برای برون رفت از اين بحران دهشتناك و خانمانسوز همگام با ملت يگانهء ايران، دست در دست هم داده تا با گذار دموکراتیک و به دور از خشونت از نظام مستبد جمهوری اسلامی، شرايط مناسب برای برگزاری انتخابات آزاد، سالم و عادلانه منطبق با موازین بین المللی، بمنظور انتخاب نمایندگان مردم در مجلس مؤسسان، جهت تدوین قانون اساسی نوین ایران و تعیین ساختار اداری کشور و در نهایت برگزاری همه پرسی برای تصویب قانون اساسی نوین را فراهم آورند. در همین راستا، پس از چندین ماه تلاش و رایزنی با فعالان و سازمان های مدنی ـ سیاسی، "كميته موقت هماهنگی برای تشكيل شورای ملی ايران"، جهت روشنگری و شفافيت اعلام می نمايد، که در طی روزهای آینده، "فراخوان ملی" بمنظور اعلام پيمان و همبستگی برای پشتیبانی از مبارزات و خواست های مردم ایران و دعوت از همگان، در وبگاه «فراخوان.اورگ» منتشر خواهد شد.

>>>

بایدها و نبایدهای رفراندوم

همایون نادری فر

آنچه که مهم است و این روزها موجب ایجاد اختلاف و شاید از نوع هدف دارآن، در میان گروه های خواستار اتحاد و همبستگی برای رسیدن به یک انتخابات آزاد و رفراندوم نوع نظام در کشور را فراهم کرده است، ایجاد شک و شبهه در زمینهء زمان برگزاری رفراندوم می باشد. افراد و گروه هایی با آگاهی کامل و بررسی تجربیات گذشته و برای جلوگیری از بروز مشکلات و ایرادات بعدی، بر این اعتقادند که برای برگزاری یک رفراندوم سالم در کشور، که بتوان برای همیشه از نتیجه آن دفاع کرد، یک مقطع زمانی از شش ماه تا یکسال پس از سرنگونی جمهوری اسلامی و تأسیس مجلس موسسان با حضور همهء افراد دارای دیدگاه های مختلف سیاسی برای ادارهء موقت کشور و اجرای نهایی رفراندوم لازم است. در این فاصله زمانی که کشور زیر نظر مجلس موسسان اداره می شود، همهء احزاب و گروه ها، چه جمهوری خواه از هر نوع آن و چه پادشاهی پارلمانی خواهان، با معرفی نوع نظام مورد علاقه خود و برنامه های اجرایی آن نظام، مردم را به سوی رفراندومی آگاهانه رهنمود می سازند.>>>

صورتی‌ در زیر دارد آنچه‌ در بالاستی‌

بهرام خراسانی

به ریشخند گرفتن ساده انگارانهء رویکرد به اصطلاح "همه با هم"، "پایان یافتن عمر جمهوری اسلامی"، "کنار گذاشتن نظام سلطنتی از سوی مردم در انقلاب 57" و سخنان همانند، بیش از هر چیز، گونه ای خودفریبی است. نه اینکه این گزاره ها نادرستند، بلکه می توانند دوباره سر بلند کنند. سال ها در شوروی از "برگشت ناپذیری سوسیالیسم" سخن می گفتند. اما سرمایه داری بازگشت، و روزی هم ممکن است دوباره سوسیالیسم بازگردد. این در گروی توازن قوای ملی، طبقاتی، و بین المللی است. تنها تا 6 ماه پیش از انقلاب 57، کمتر کسی بود که برای "قتله منصور" و "اصحاب ملاقه" ، یعنی اعضا و وابستگان حزب موتلفه و بخشی از رهبران بلندپایه کنونی ایران ـ جایگاهی در آیندهء کشور ایران پیش بینی کند. اینان در آن هنگام، هستی نمایانی نیز در جامعه نداشتند. چه در زندان ها، و چه در کارخانه ها. بسیاری از کنشگران آن روز، این گروه را مردگان سیاسی می پنداشتند. اما چنین نشد. امروز کسی نیست که اینها را نداند و از پیچیدگی جهان سیاست ناآگاه باشد و نداند که: چرخ‌ با این‌ اختران‌ نغز و خوش‌ و زیباستی / صــورتــی‌ در زیـر دارد آنـچـه‌ در بـالاسـتی...‌>>>

اين قسمتی از يک فيلم فدريکو فللينی نيست، مراسم فارغ التحصيلی دانشگاه است