در آغاز دههء 1970 میلادی، بدهی دولت فدرال امریکا حدود دو میلیارد و هفتصد میلیون دلار بود که سرانهء بدهی با توجه به جمعیت آن زمان امریکا – حدود 150 میلیون نفر – برای هر نفر کمتر از 20 دلار و برای یک خانوادهء چهار نفره کمتر از 80 دلار می شد. اگر حداقل دستمزد در آن زمان را ساعتی یک دلار بگیریم و فرض کنیم که در خانوادهء چهار نفره تنها یک نفر کار می کرده، این شخص با 2000 دلار درآمد سالانه و حاصل 4 ساعت از کار سالانه اش می توانسته مالیات لازم برای پرداخت بهرهء بدهی فدرال را تأمین کند و این رقم تنها 2 در هزار درآمد سالانه اش بوده است. در اثر سیاست های شگفت انگیز دولت های شگفت انگیز کشور شگفت انگیز امریکا، امروز، 42 سال بعد، بدهی دولت فدرال امریکا بیش از 16 هزار میلیارد دلار است که تنها در 4 سال دورهء نخست ریاست جمهوری باراک اوباما بیش از 60 درصد افزایش یافته و از 10 هزار میلیارد دلار به 16 هزار میلیارد دلار رسیده است.>>>

اگر در بحث های مربوط به کشورهای استبداد زده بهنگام استفاده از عبارت «انتخابات آزاد» احتياط نکنيم لاجرم متوجه خطرات و خسران هائی که از اين غفلت ناشی می شود نيز نخواهيم بود، چرا که، بخصوص از منظر نيروهای سکولار دموکرات کشورمان، که واقعی ترين دموکراسی خواهان ايرانند، طرح فکر انتخابات آزاد بعنوان وسيله ای برای مبارزه با حکومتی استبدادی می تواند کل مبارزه را مخدوش سازد. اين توجه بخصوص از آن رو اهميت دارد که هم اکنون نوعی حرکت اجماعی در مورد گزينش «انتخابات آزاد» بعنوان «استراتژی مبارزه با حکومت اسلامی» در ميان اپوزيسيون اين حکومت قابل مشاهده است.>>>

اتحاد جمهوریخواهان، یک مصلحت، یا یک ضرورت؟

دنیز ایشچی

از آنجا که بنیانگزاران «اجا» هیچگاه در نظر ندارند تا این جریان به آلترناتیو جایگزین ولایت فقیه تبدیل بشود، لذا نخواهند گذاشت این جریان ساختار جبهه ای پیدا بکند... سیاست های محوری اجا در مهار کردن جنبش های دموکراتیک مردمی به چهارچوبهء قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و تمکین کردن آن به اصلاحات در قانون اساسی از یک طرف، و مقابلهء آن با جنبش های تحول گرانه و جنبش های خیابانی که خواهان ايجاد بنیانی کاملاً نوین می باشند (آن هم به این اتهام که چنین جنبش هایی در جامعه خشونت را دامن می زنند) ماهیت به اصطلاح تحولگرانهء سیاسی اجا را نشان می دهد. این واقعیت به نحو کاملاً آشکاری نشان می دهد که اجا با اتخاذ چنین دیدگاه ها و راهبردهایی نه فقط یک جریان همراه جنبش مردمی نبوده و نیست، بلکه منافع گروهبندی های ویژهء سیاسی و اجتماعی را نمایندگی می کند.>>>

دو پرسش دارم، آیا پاسخی دارید؟

سخنی با احزاب و گروه‌های سیاسی ایران

اگر احزاب و گروه‌های سیاسی ایران می‌خواهند از سوی مخاطبان جدی گرفته شوند، موظف‌اند، به این دو پرسش، پاسخ دهند. من به اندازه یک رأی خود، از آنها پاسخ می‌خواهم! با دریغ کردن این «رأی» باید به احزاب و گروه ‌های سیاسی آموخت در برابر جامعه و سرنوشت کشور مسؤولیت بپذیرند! «مبارزه انتخاباتی» واقعی نه پس از جمهوری اسلامی بلکه پیش از آن آغاز شده و میزان رأی فردای همهء مدعیان سیاست را تحلیل و برنامه امروزشان تعیین می‌کند!>>>

انگشت اشارهء «آقا» این بار نسرین را نشانه گرفت

شهرام سردار

مجموعه‌ای از وقایع، وضعیت نسرین ستوده را به طور مشخص به وضعیتی ویژه تبدیل می‌سازد. نسرین ستوده مستقل از جریانات سیاسی روز، اکنون به سمبل مقاومت و آزادگی برای بسیاری از مردم ایران تبدیل شده است. نام نسرین ستوده تداعی کننده روحیهء آزاده ای است که برای آرمان خود و آن چه به آن معتقد است چون کوه در برابر انسان‌های مسلح به انواع قدرت‌های ظاهری اما تهی از هرگونه قدرت واقعی ایستاده است. گرچه به ناحق اسیر دست زندانبانان گردیده است اما برای برقراری قانون در همان زندان هم با روی آوردن به اعتصاب غذا مبارزه می‌کند. به خاطر داریم زمانی که می‌خواستند چادر را به اجبار بر او تحمیل کنند، از حق ملاقات خود انصراف داد تا بگوید برای محقق شدن آنچه به آن اعتقاد دارد، درس ایثار را نیز به خوبی آموخته است. در فرصت کوتاه مدت ملاقات در دادگاه و در حالی که دستبند در دست دارد، با در آغوش کشیدن همسر خود به همه درس وفاداری و عشق می‌دهد...>>>

فراخوان برای مشارکت در روند شکل ‏دهی تشکل بزرگ چپ

سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران

سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)

شورای موقت سوسياليست‏های چپ ايران

امروز وجود تشکل بزرگ چپ برای دفاع از آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و سوسياليسم و حمايت از منافع و مطالبات کارگران و مزدبگيران کشور به يک امر ضرور تبديل شده است. چپ پراکنده نمی تواند به اين ضرورت پاسخ گويد. ما نيازمند چپی هستيم که امر آزادی و عدالت اجتماعی را به هم پيوند دهد، از حقوق بشر دفاع کند و اين باور را اشاعه دهد که سوسياليسم بدون دمکراسی شدنی نيست. سه جريان چپ ـ سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران، سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) و شورای موقت سوسياليست‏های چپ ايران ـ به سهم خود برای پاسخ به اين ضرورت، حدود چهار سال است که وارد روند گفتگو و همکاری شده اند تا گام  نخستين را برای “شکل دهی چپ بزرگ” بردارند و زمينه را برای مشارکت هرچه وسيعتر سازمان ها و فعالين چپ برای برداشتن گام های بعدی آماده سازند.>>>

در باب جعل یک واژه، و مباحث متعاقبِ آن

(عامه یا عرف؛ حقوق یا قانون)

حبیب فرحزادی

تا کنون اجماعی بین اندیشمندان حقوق بر سر ترجمه‌ی «کامن لا» نبوده است و گرچه بیشتر از آن به صورت‌‌ همان «کامن لا» استفاده شده ولی چندین عبارت مثل «حقوق مشترک» و «حقوق عرفی» برای آن پیشنهاد شده و گه‌گاه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. مسأله‌ی مهم در پرداختن به این عبارات این است که این اصطلاحات، به ویژه «حقوق عرفی»، نه تنها معنای «کامن لا» را به ذهن متبادر نمی‌کنند، بلکه ذهن مخاطب را کاملن از آن دور می‌کنند. به زعم من انتخاب چنین واژه‌هایی از آنجا سرچشمه می‌گیرد که کسانی که دست به این معادل ‌سازی‌ها زده‌اند، درک درستی از نظام «کامن لا» نداشته‌اند، و با توجه به دانسته‌های عمومی در این زمینه که از نقش عرف در آن نظام صحبت می‌کنند، ترجیح داده‌اند «کامن» را به «عرف» ترجمه کنند، در حالی که این ترجمه‌ی درستی نیست...>>>

کتاب «آلترناتيو»

بقلم اسماعيل نوری علا

بر روی اينترنت منتشر شد>>>