=======================================================

خط و نقاشی از منصور خداوردی        

در آستانۀ 16 آذری ديگر

سام قندچی

هرچند که بخواهيم اگر روزي را بعنوان سمبل آغاز شکل گيري تشکلات جديد سکولار در ايران انتخاب کنيم، بنظر من 18 تير آن روز است، اما واقعيت آن است که دانشجويان ايران بيش از نيم قرن است که براي دموکراسي مبارزه کرده اند و گراميداشت هر سالهء دو روز 18 تير و 16 آذر نشان دهنده چالش آنان با دو رژيم ديکتاتوري است. اين امر نبايستي شگفت آور باشد چرا که آنها مي خواهند با برگزاری هر دو روز بر اين تأکيد کنند که قصد ندارند با سرنگونی رژيم کنونی به رژيم گذشته برگردند.

خودمان (تان) را گول نزنیم (نزنید)!

فرهاد جعفری

يعنی اين «فرمول طلائی» که آقای محصولی را ظرف ده سال به «يکی از ثروتمندترين افراد جامعۀ اسلامی و حکومت عدل علی» مبدل ساخته است، بی آنکه حليت و حلاليت اين ثروت را مخدوش کند، فرمولی نيست که بشود در اختيار همگان قرار داد تا همۀ آحاد ايرانيان، با اطلاع از اين فرمول طلائی، عم ثروت مشروعی برای خود و فرزندان شان تحيل کنند و هم از اين طريق، مشکل بيکاری هزاران نفر از شهروندان جويای کار مرتفع شود و هم «شکاف طبقاتی وحشتناک و بی نظير يک به چهل و سه»، که حتی در کاپيتاليست ترين کشورهای جهان نمونه ندار، کاهش يابد؟

=======================================================

مي خواهند، با توطئه عليه دولت، آرمان ظهور تامين نشود

محمدعلی رامين

تلاش هايي که احمدي نژاد در موضوع فناوري هسته يي انجام مي داد همزمان با گران شدن صيفي جات و گوجه فرنگي بود که در مجلس قبل يک نفر بلند شد و شعاري داد که آقاي احمدي نژاد ما از فناوري هسته يي صرف نظر مي کنيم، شما گوجه فرنگي مردم را تامين کن؛ که اينها همه مسائل جزيي ولي پيچيده يي است که نشان مي دهد اين مجموعه از توطئه ها مي خواهد آن آرمان، که زمينه ساز ظهور امام زمان است، تامين نشود.

=======================================================

پاسخی به گلایه آقای محمد امینی

کورش زعيم

سخنان من سیاسی است نه آکادمیک، و هدف این سیاست جلوگیری از پاشیدگی کشور در طول حکومت جمهوری اسلامی و نیز کاهش زمینه های پاشیدگی هنگام رفتن آن است. من نباید به شما بگویم که جهان سیاست با جهان آکادمی تفاوت دارد. برخی خود را فعال سیاسی می خوانند، ولی در مورد برخی مباحث مربوط به منافع ملی بجای مراجعه به خرد سیاسی خود به کتابخانه مراجعه می کنند، آنهم نه برای اینکه بهترین پاسخ را در راستای منافع ملی بیایند، بلکه برای اینکه نکته ای جهت انتقاد بیابند.