=======================================================
شماره
343 ـ
جمعه 24 آبان 1387 ـ
14 نوامبر 2008
=======================================================
خانم ها، آقايان! در اين هولوکاست جديد شريک نشويد!
(نامه ای از ژنو)
>>>>>
اصلاحات،
مصلحت، ضرورت
اسماعيل نوری علا
بنظر من، قطعاً، جبهۀ مهم و قابل تقويتی از «اصلاح طلبان» وجود
دارد، متشکل از آن تعداد کم شمار تر کسانی که بجد و واقعاً
خواستار استقرار مجموعۀ «همۀ چيزهای خوب» در جامعۀ ايرانند و، در
عين حال، برای اين مجموعه ارزش «بالذات» قائل بوده و حاضر نيستند
آن را در راه «حفظ کيان جمهوری اسلامی» قربانی کنند بلکه، بر
عکس، می کوشند تا، با استقرار تدريجی اين مجموعه، «کيان جمهری
اسلامی» را منحل سازند؛ بی آنکه برای رسيدن به اين مقصد حدوث
انقلابی ديگر ضروری شود.
=====================================================
توضيح
در باره يک سند ادعائی مربوط به دکتر مصدق
منصور بيات زاده
مصدق طرفدار حاکميت قانون بود و يکی از موارد اختلاف او با محمدرضا
شاه در رابطه با اجرای قانون اساسی مشروطيت بود و در همان رابطه
بود که وی از شعار« شاه بايد سلطنت کند و نه حکومت» پشتيبانی می
کرد. قانون اساسی مشروطيت برای روحانيت شيعه، حقوق ويژه ای را
برسميت شناخته بود ، ازجمله حق وتوی قوانينی که از سوی نمايندگان
مجلس تصويب می شدند. تاريخ انقلاب مشروطيت بيانگر اين واقعيت است
که جناحهای مختلف روحانيت ، در« عرصه سياست» ايران حضور داشته اند!
=======================================================
فساد
قانون‌گذاری در جمهوری اسلامی ایران
حسين باقرزاده
قانون گذاران جمهوری اسلامی در دو چیز استادند. یكی وضع قانون
برای پایمال كردن حقوق شهروندان و اعمال سركوب و خشونت علیه آنان،
و دیگری ابهام نویسی در قانون برای باز گذاشتن جای هرگونه تفسیر و
تأویل. كمتر قانونی است كه از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشته باشد
و حق و حقوقی از مردم را سلب یا محدود نكرده باشد. تبعیض و خشونت
نیز از بند بند قانون مجازات اسلامی كه متن جدید آن هم اكنون در
دستور كار مجلس قرار دارد می‌بارد. افزایش جرایم مستوجب اعدام در
این قانون از اشتهای سیری‌ناپذیر حاكمیت برای خشونت خبر می‌دهد.
گویی كه مجلسیان جز افزایش سلطه حكومت بر جان و مال و آزادی مردم،
آن هم با خشونت بیشتر و بیشتر، فكر و ذكر دیگری ندارند.
=======================================================
چرا
دوربین‌ها تا این حد مهم شده‌اند؟!
د
فرهاد جعفری
اگر بپذیریم «سوم تیر» نوعی «تقسیم میتوز سیاسی» بود، به گونه ای
که «حکومت ائتلافی روحانیون - نظامیان» را به دو واحد مستقل از
یکدیگر تبدیل کرد که روحانیون را از برابر و بالای صحنه به پشت، به
پائین و به حاشیه‌ی آن هدایت کرد و متقابلاً نظامیان را به رو، به
بالا و به متن برکشید؛ و اگر بپذیریم سرعت تقسیمات در نتیجه‌ی شتاب
روزافزون تحولات بین‌المللی و افزایش خطر احتمال حمله‌ی نظامی به
کشور یا افزایش احتمال دستیابی ایران به تکنولوژی اتمی، دیگر از
مدل‌های پیشین تبعیت نمی‌کند و اکراهاً و اضطراراً سرعت بیشتری به
خود گرفته است؛ آنگاه باید بتوان نتیجه گرفت که:...
=======================================================
