=======================================================
شماره
338 ـ
يک شنبه 19 آبان 1387 ـ
9 نوامبر 2008
=======================================================
يک پرسش
آمده از ايران
>>>>
روز 20 ژانويه اوباما دست که را خواهد بوسيد؟
ساسان کمالیان
=======================================================
این
یعنی «آمریکا»!س
فرهاد جعفری
به
گمانم ازین پس، و با انتخاب اوباما، دیگر نباید بگوئیم «آزادی»؛
دیگر نباید بگوئیم «قانون»؛ دیگر نباید بگوئیم «شایستهسالاری»؛
دیگر نباید بگوئیم «دیگر پذیری»؛ دیگر نباید بگوئیم «تسامح و
تساحل»؛ دیگر نباید بگوئیم «چندگرایی»؛ دیگر نباید بگوئیم
«برابری»؛ دیگر نباید بگوئیم «حق رشد و ارتقاء اجتماعی». بلکه باید
خودمان را راحت کنیم و به شکلی خلاصه بگوئیم: «آمریکا»! به گمانم
باز هم جهان به «آمریکا» و دموکراسی بی نظیر آمریکائی باخت.
=======================================================
چند
سوال از طرفدران اردوگاه های آزادی!د
شهرام فريدونی
می شود از خانم ماجدی پرسید که آیا
بخاطر پیروزی های
درخشان کمونیسم و گرایش کشورها یکی پس از دیگری به
این مرام است که
دیگر کسی از کمونیسم حرفی نمی زند؟
و
آیا ایشان
ذره ای احتمال
این را
می دهند که شاید، خدای ناکرده، این بی لطفی و بی اهمیتی و حرف نزدن
از کمونیسم از آن جهت
شروع شده و ادامه دارد
که
این مرام تاریخ مصرفش تمام شده باشد، حساب خودش را سال ها پیش پس
داده باشد، و امروز اصولاً
دیگر مطرح نباشد؟ آیا احتمال
این هست که اتحاد جماهیر شوروی و اقمارش واقعاً ظهور کرده باشند،
آن
کارنامه را از خود بجای گذارده باشند،
از هم
فروپاشیده باشند
ـ
بدون اینکه
کسی
متوجه اين اتفاقات شده باشند؟
=======================================================
کار
شما تمام است!
شهباز نخعی
به نظر من، تنها عاملی که می تواند و باید شر این بختک افتاده به
جان ایران را کم کند مردم اند. دریغ و افسوس که جای این عامل در
عرصه سیاسی ـ اجتماعی ایران خالی است و "مردم همیشه در صحنه"
غایبان بزرگ صحنه اند. این غیبت تا حدی پررنگ است که حتی می توان
آن را به موافقت ـ دست کم ضمنی ـ مردم با نظام تعبیر کرد و آنان را
به نوعی همدست و همیار نظام پنداشت. بهانه هایی هم که در مورد شدت
سرکوب یا دنبال نان و تامین معاش دویدن مردم عنوان می شوند ابلهانه
و عذر بدتر از گناه اند. تاریخ نشان نمی دهد که هیچ حکومتی، هر قدر
هم بیرحم در سرکوبگری، توانسته باشد در برابر امواج یکپارچه مردم
به جان آمده از ظلم و زور دوام آورد.
=======================================================