بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

آبان   1387 ـ نوامبر 2008  ـ

حبل المتین ما و حبل المتین دیگران

روز 20 ژانويه اوباما دست که را خواهد بوسيد؟

ساسان کمالیان

با سلام، می دانم که اگر يک آدم عادی مثل من برای شما مقاله بنویسد حتماً منتشرش نمی کنید . چون نه توانسته ام ثابت کنم طرفدار مصدقم و نه تا حالا وابسته به هیچ سازمان وگروهی بوده ام.  اما دلم خواست به عنوان یک نفرکه تو ایرانه و هیچ وقتم فرنگ رو به چشم ندیده این مقاله را برایتون بفرستم هر چندکه میدانم منتشرش نمی کنید.

با تشکر ساسان کمالیان

*****

رالی انتخابات آمریکا به اتمام رسید و پیروز این میدان کسی نبود جز آقای اوباما، سیاهپوستی فرزند یک مهاجر آفریقائی تبار.

     به قدرت رسیدن اوباما در واقع تحقق یک آرزوی بزرگ ازسوی ملت آمریکا بود. اما چگونه شد که ملت آمریکا این انتخاب را کرد؟ چرا اینطور شد؟ آیا بحران اقتصادی موجب این انتخاب شد؟ آیا آمریکائیان از دروغ های دولتمردان سرخورده بودند؟ آیا مبارزه با تروریسم ملت آمریکا را خسته کرده بود؟ یا عدم توفیق در دستگیری و سرکوب بن لادن و القاعده؟ .....

ده ها سئوال دیگر از این دست میتوان پرسید، اماچیزی که مهم است این است که مردم آمریکا لزوم تغییر را حس کرده بود.در واقع اوباما می آیدکه خیلی چیزها را در آمریکا تغییر بدهد،شاید باید حداقل 4 سال صبر کرد تا تاثیر و نتیجه تغییراتی را که اوباما وعده داده دید، امابرای دیدن نتیجۀ تصمیم مردم آمریکا احتیاجی به این مدت زمان نیست.

      این مردم، مردمی بودندکه در هنگام لزوم و آنگاه که لازم دیدند تغییربزرگ را در کشورشان رقم زدند و آنرا انجام دادند، باتمسک به حبل المتینی به نام دموکراسی که دست برقضا در هیچ آسمانی برای آن مردم بافته نشده است، بلکه حاصل زحمت و تلاش مردان بزرگی چون تامس جفرسون، بنجامین فرانکلین و جرج واشینگتن است؛ آن هم نه در قرن بیستم و بیست و یکم، که بیش از 200 سال پیش.

       در واقع، ملت آمریکا باز هم مثل همیشه ثابت کرد که در گذر از گردنه های پر خطر تاریخ کشورشان وسیله ای مطمئن تر از قطب نمای دموکراسی ندارند و برای منی که همیشه در ایران زندگی کرده بسیار تعجب آمیز است که عجب این قطب نما همیشه خوب کار می کند و چراغ راهنمای آنها در گذر از همه بحرانهابوده است.

       اما برای من و امثال منی که در ایران زندگی می کنیم این سئوال پیش می آیدکه چه درسی از این انتخابات می توان برای کشورخودمان بگیریم؟

       بیائید به ریسمانی که ما ایرانیان حداقل در 200 سال گذشته به آن آویزان شده ایم بنگریم. به نظرم انقدر این ریسمان پوسیده و مندرس و به درد نخور بوده که پس از1400 سال هنوز نتوانسته که یک انسان را ازته یک چاه بیرون بیاورد. هزاران کیلومتر از اراضی کشورمان را هم از دستمان ربوده، در دو جنگ بزرگ موجب شکستمان شده و موجب اشغال کشورمان هم شده است.

       سه شنبه گذشته در واقع مردم آمریکا انقلاب کردند. اما متعجبم که چرا ازخون هیچ یک ازجوانان آن وطن لاله ندمید؟ چرا هیچ انسانی به جرم دگراندیشی اعدام نشد؟ در هیچ زندانی در آمریکا بند 209 درست نشد؟ از همه مهمتر اینکه راکب توسن قدرت هم به فرد پیروز تبریک گفت.

       سه شنبه مردم آمریکا انقلاب کردند اما هیچ بانک و سینما و دیسکوئی آتش نگرفت و هیچ گاز اشک آور و تیر هوائی شلیک نشد. چرا؟

       به نظرم پاسخ این سئوال آن است که تمام بازیگران در صحنۀ سیاست در آمریکا قاعده بازی را پذیرفته اند. حالا میفهمم که آمریکا مثل کشور من نیست که ساکنین قلعه قدرت دروازه ها را برای ورود همه ـ حتی آحاد مردمی که آنان را به داخل فرستاده اند ـ ببندند.

      و در آخر یک سئوال دیگر:

      به نظر شما روز 20 ژانویه، قبل از آنکه آقای اوباما سوگندریاست جمهوری بخورد،حکم ریاست جمهوریش را کدام ولی فقیه و نائب ریسمان تنفیذمی کند؟ و به نظر شما با وجود داشتن رای ملت آمریکا دست که را خواهد بوسید؟

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه