=======================================================
شماره
327 ـ
چهار شنبه 8 آبان 1387 ـ
29 اکتبر 2008
=======================================================
امسال 29 اکتبر به 8 آبان افتاد، پس همۀ
روزهاتان کورشی باد!
======================================================
گرامیداشت
کورش بزرگ و منشور او
اميل ايمانی
بار ديگر بيست و نهم اکتبر از راه رسيده است، و مردم آزادهء جهان
خاطرۀ کورش بزرگ، آفرينندۀ مهمترين سند تاريخ و اولين منشور حقوق
بشر را گرامی می دارند. اين پادشاه نيکخواه که تقريباً سه هزاره
پيش، بر امپراتوری وسيعی با مردمانی گوناگون حکم می راند، در
استوانه ای که به نام او را بر خود دارد، اصولی را که نگاهبان
کرامت انسان هستند جاودانه کرده است. بيش از چهار سال است که، در
هر بيست و نهم اکتبر، کميتهء بين المللی نجات پاسارگاد سازمان
دهندۀ جشن های بزرگی برای گراميداشت اين روز در سراسر جهان بوده
است. بويژه اينکه، در اين چهار ساله، مردم شجاع ايران در هر سالگشت
در برابر آرامگاه کورش بزرگ گرد آمده و اين واقعۀ مهم جهانی را
گرامی داشته اند، آنهم برغم انواع بيشمار تهديد و ارعابی که
کارگزارن حکومت اسلامی نسبت به آنان روا می دارند.
=======================================================
بی مصدق هم می شود ملی بود، بی کورش اما، نه!ه
اسماعيل نوری علا
امروز مردم ما، با ملی گرائی بدون کورش، و تنها با مصدق، يا هر
رهبر سياسی و اجتماعی معاصر ديگر، مردمی سخت فقير خواهند بود. ما
امروز، بی آنکه بخواهيم يا بتوانيم چيزی را در تاريخ اسلامی خود
منکر شويم، تنها با بازگشت به گذشتهء پيش از اسلام، بازگشت به سعهء
صدر کورشی، به کشورگردانی اعجاب آور داريوشی، و بازگشت به آن مهر
خورشيد واره ای که در نام يکايک اشکانيان موج می زند، می توانيم
سرفرازانه و با غرور روياروی جهان بايستيم و، با نشان دادن گوشه ای
از تالار ورودی شورای امنيت سازمان ملل، آنجا که نمونه ای از منشور
کورش هخامنشی در ويترين کنار در ورودی سالن شورا به نمايش گذاشته
شده ، بگوئيم: «ای مردم جهان! باور کنيد که ما را اوباشی همچون
احمدی نژاد نمايندگی نمی کنند...»
=======================================================
خاتمی
تر از خاتمی؟
محمد قوچانی
سردبير شهروند امروز، چاپ تهران
شهروند امروز نجوای نجيبانه گروهی - ولو اندک - از روزنامه نگاران
و نويسندگانی است که روزی سيدمحمد خاتمی اسطوره، قهرمان، آرمان و
ايده آل آنان بوده است. اما در گذر زمان اين اسطوره برجا نماند و
از خود عبور کرد و ما چون خواب زدگان عاشقی که اين عبور معشوق از
خويش را می ديديم گمان می کرديم که اين عصر با همه خوبی ها و بدی
هايش تمام شده است. لطف محدوديت ادوار رياست جمهوری به دو دوره
همين است که از تبديل اسطوره به تراژدی جلوگيری می کند و ما نيز به
خيال آن خاتمیِ اوليه روزگار را به غفلت می گذرانديم... ما خاتمی
را چون نلسون ماندلا خيال می کرديم که به هنگام از کرسی قدرت
برخاست و آن قدر قدرت داشت که در جامعه مدنی نقش تاريخی خود را
ادامه دهد اما اگر خاتمی قصد آن کند که بار ديگر نامزد رياست
جمهوری شود اين حق ماست که از خاتمی بپرسيم و اين وظيفه خاتمی است
که به اين پرسش ها جواب دهد...
=======================================================
یادداشتی
بر سخنرانی آقای علی عمویی
محمد امینی
خواننده ای که با تاریخ ایران آشنا نباشد و اسناد اینک موجود آن
دوران را در اختیار نداشته باشد، از خواندن متن سخنرانی آقای عمویی
و به اعتبار شهرتی که ایشان دارند، به این نتیجه می رسد که جز یک
خطای جزیی قابل گذشت، رفتار حزب توده در سال های مورد گفتگو، درست
و منطقی بوده است. در سیمای تاریخی که ایشان ترسیم می کنند، حزب
توده بانی و آغازگر جنبش ملی شدن صنعت نفت است و با این که بیشتر
پیرامونیان مصدق از وابستگان به «امپریالیسم متفوق پس از جنگ جهانی
دوم» بوده اند، این حزب در بزنگاه های مهم تاریخی، از پشتیبانی
گسترده از وی سرباز نزده است.
=======================================================
