بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

آبان   1387 ـ   اکتبر  2008

گرامیداشت کورش  بزرگ و منشور او

اميل ايمانی

بار ديگر بيست و نهم اکتبر از راه رسيده است، و مردم آزادهء جهان خاطرۀ کورش بزرگ، آفرينندۀ مهمترين سند تاريخ و اولين منشور حقوق بشر را گرامی می دارند. اين پادشاه نيکخواه که تقريباً سه هزاره پيش، بر امپراتوری وسيعی با مردمانی گوناگون حکم می راند، در استوانه ای که به نام او را بر خود دارد، اصولی را که نگاهبان کرامت انسان هستند جاودانه کرده است.

بيش از چهار سال است که، در هر بيست و نهم اکتبر، کميتهء بين المللی نجات پاسارگاد سازمان دهندۀ جشن های بزرگی برای گراميداشت اين روز  در سراسر جهان بوده است. بويژه اينکه، در اين چهار ساله، مردم شجاع ايران در هر سالگشت در برابر آرامگاه کورش بزرگ گرد آمده و اين واقعۀ مهم جهانی را گرامی داشته اند، آنهم برغم انواع بيشمار تهديد و ارعابی که کارگزارن حکومت اسلامی نسبت به آنان روا می دارند.

برسميت شناختن بی شرط و حد حقوق بشر از جانب کورش بزرگ در پيشرفت اجتماعی و فرهنگی زندگانی مردمان گوناگونی که در گسترۀ امپراتوری او می زيستند نقشی کليد بازی کرده است. او، که به لحاظ قومی، از ميان قوم پارس برخاسته بود خويشتن را متعلق به همهء اقوام قلمروی حکومت خويش می دانست و «محلی گرائی» و «قوميت مرکزی» در تفکر اين پادشاه آينده نگر جائی نداشت.

بهمانگونه که کورش بزرگ همۀ مردمان را اعضاء يک خانوادۀ بشری می دانست، خانوادۀ کنونی بشريت نيز اين پيشگام حقوق بشر را عضوی از آن خود می داند. فلات گسترده ای که در حال حاضر سرزمين ايران را در بر می گيرد سکونتگاه مردمانی رنگارنگ تر از هر مکان ديگری بر روی زمين بوده است. اما، سرمشق قرار دادن اصول گرانقدری که کورش مطرح ساخت موجب گرديده که اين مردمان در تنوع بی شمار خود وحدتی ويژه بيابند و، با وفاداری به اين ميراث يگانه، وحدت خويش را به آرمانی بی همتا مبدل سازند. ايران کنونی شاهدی چشم گير از اين «با همباش» پارس و ترک و کرد و لر و ترکمن و بلوچ و عرب و ديگرانی است که مجموعاً همچون مردمی يکپارچه زندگی می کنند.

منشور حقوق بشر کورش نخستين سند نوشتاری است که در آن حقوق عام و تفکيک ناپذير انسان ـ فارغ از هرگونه ملاحظۀ مردمشناختی همچون قوميت، مليت و مذهب ـ بروشنی مطرح شده است.

اين پادشاه بزرگ خود نخستين مجری باورهای خويش نيز بود. او، مثلاً، دستور داد تا معبد سليمان را، که بدست پادشاهان بابل ويران شده بود، بازسازی کنند و يا بيش از چهل هزار يهودی را، که بوسيلهء بابلی ها به زندان افتاده و بعنوان برده به بيگاری واداشته شده بودند، آزاد ساخته و به آنان اجازه داد تا به موطن خويش بازگردند.

او، با آزادسازی اين مردمان از اسارت و بازگرداندن کرامت انسانی به آنان، پيوندی عميق را بين يهوديان و ايرانيان بوجود آورد و، در قدردانی از اين عمل کورش بزرگ، بود که با دريافت لقب «برگزيدۀ خداوند» در کتاب مقدس يهوديان جاودانه شد.

اما، همزمان با اينکه مردمان آزادۀ جهان اين چهرۀ برجستۀ تاريخی را شناخته و گرامی می دارند، غاصبين اسلاميستی که اکنون بر موطن او حکمروائی دارند مجدانه سرگرم از ميان برداشتن آثار ميراث درخشان او هستند. مثلاً، حکومت اسلامی ايران، تحت عنوان توسعۀ روستاها، سرگرم غرق کردن دشتی است که آرامگاه سنگی او در آن قرار دارد. اين حکومت از هرآنچه غير اسلامی است نفرت دارد و، بر اين اساس، اقدام به تخريب محوطه های باستانی پاسارگاد و تخت جمشيد، و بويژه آرامگاه کورش بزرگ، که هر يک نمونه ای از گرانبهاترين ميراث های بشری محسوب می شوند، زده است.

رفتار ملايان ايران بخشی از برنامه های آنان برای از ميان برداشتن بينش فراگيرندهء ايرانی و جانشين ساختن کج بينی خودی و غير خودی ساز اسلامی شان محسوب می شود. در چشم اين جانيان دستار برسر و عمال شان، همۀ غيرمسلمانان، بانضمام يهوديان و بهائيان و هر باورمند غير ديگری حق حيات ندارند. و بر بنياد همين روحيهء شرير و بی تحمل است که محمود احمدی نژاد، رئيس جمهور اين حکومت و کارگزار افراطی ترين بخش از دينکاران شيعه، برانداختن کشور اسرائيل را در صدر برنامه های خود قرار داده و، در راستای تحميل زهرآگين ترين قرائت از اسلام، هرآنچه را که در توان دارد بکار می برد تا به اسلحۀ اتمی دست يابد.

براستی دردناک است که پس از 2500 سال از صدور اولين منشور حقوق بشر، و در سرآغاز هزاره ای نو، ايرانيان بايد در گير مبارزه برای بازيافتن حقوقی باشند که بدست جمعی از افراطيون اسلاميست ضايع شده است.

و اکنون ضربۀ تحقيرکنندۀ ديگری نيز بر مردم ايران، به صورت اعلام اين خبر که استوانهء منشور کورش بزرگ از جانب موزۀ بريتانيا به حکومت اسلامی وام داده خواهد شد، وارد شده است. قرار دادن اين سند فراتر از هر بهائی، که به ملت ايران تعلق دارد، در دست دشمنان قسم خوردۀ ميراث تاريخی ايرانيان متضمن مخاطره ای غيرقابل قبول است و ضرورت دارد که گردانندگان موزۀ بريتانيا در تصميم خود تجديد نظر کرده و برای تضمين ايمنی و سلامت استوانۀ کورش همۀ اقدامات لازم را بعمل آورند و تنها زمانی آن را به ايران برگردانند که حکومت اسلامی منحل شده باشد.

در واقع، هنگامی که عدهء زيادی از ايرانيان عميقاً نگران آنند که اگر استوانهء کورش به دستان نالايق اسلاميست ها بيافتند چه بر سر آن خواهد آمد، موضوع را نمی توان کوچک دانست.

حکومت اسلامی پر از عناصر کله شقی است که هيچ چيز را بيشتر از دست زدن به اقدام شنيعی همچون تخريب مجسمه های بودا بوسيلهء طالبان افغانستان دوست نمی دارند. آنچه در استوانهء کورش مندرج است احترام بلا شرط به حقوق کامل همۀ مردمان جهان است و اين آن چيزی است که با اعتقادات اسلاميست های حاکم بر ايران در تضاد است.

مردم ايران، با دلنگرانی فراوان، نسبت به برنامۀ وام دادن اين گنج گرانبهای بشريت به ملايان قرون وسطائی سرشار از نفرت، به «آقای آندرو موری برنهام»، وزير امور فرهنگی بريتانيا، و نيز به امنای موزۀ بريتانيا اعلام خطر کرده اند.

بعلاوه، ضرورت حياتی دارد که استوانهء حاوی منشور حقوق بشر کورش بزرگ هرچه زودتر به ثبت سازمان حافظه جهانی وابسته به يونسکو برسد تا از اين طريق امنيت و سلامتی اين ميراث فرهنگی بشريت تضمين گردد.

اين متن ترجمهء برگرفته ای از سايت «کميتۀ نجات پاسارگاد» است:

http://www.savepasargad.com/oct.08/email%20imani.htm

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه