شماره 228 ـ  چهار شنبه 2 مرداد 1387 ـ  23 ژوئيه 2008

در ايران کيست که خط کشی ها را رعايت نمی کند؟

بودن در جهان سیاست يعنی در معرض قضاوت همگان قرار داشتن

                              کورش زعیم

در گفتگو با اسماعيل نوری علا

اين هفته: بخش های اول و دوم

در آن روزگار، چندین نفر از دانشجویان برکلی وابسته به جبههء ملی، از جمله برادر من، چمران و دو سه نفر دیگر، برای آموزش چریکی به فلسطین رفتند. از نیویورک هم کسانی که با گرایش چپ به جبهه ملی پیوسته بودند، به عراق و سوریه رفتند تا در اردوی فلسطینیان به آموزش چریکی بپردازد.  این برای من چندش آور بود و آن را خیانت به آرمان های جبههء ملی می دانستم .البته امثال چمران و برادرم اینقدر عزت نفس و شهامت داشتند که دیگر خود را از پيوستگان به جبههء ملی نخوانند و راهشان را از جبههء ملی جدا کنند. ولی این قاعده شامل همهء جوانانی که خود را وابسته به جبهه ملی معرفی می کردند نمی شد...

بند نسوان زندان اوين چه تغييری می کرد، اگر...

نامه محبوبه کرمی از زندان اوين

به اشرف می گويم اگر قوانين تبعيض آميز روزی در کشور ما عوض شوند، جای امثال تو اين جا نخواهد بود. اشرف می گويد بايد به بند سه بيايی تا قصه زندگی زنانی مثل من را بشنوی. من اما به سرنوشت خودم می انديشم که تنها به جرم تلاش برای تغيير قوانينی که زندگی هزاران زن را به بن بست کشانده است، در گوشه ای از زندان اوين نگران مادری بيمار و پدری سالمند هستم که هر دو نيازمند حضور منند. قوانينی که اگر کمی انسانی تر بودند، بند نسوان زنان اوين شکلی ديگر داشت.

   چرا «چپ نو» زاييدهء سركوب نيست ؟

یاسر عزیزی

صرف نظر از پاره ای تند روی ها که در میان بخش هایی از جنبش چپ وجود دارد و البته صدور چنین رفتاری تنها از حیث آسیب رساندن به خود این نیروها مورد سوال قرار می گیرد، در شرایط کنونی تنها جنبش رادیکال و موثر ِ سیاسی که می تواند هم در نتایج و هم در تاثیرات،گشایش هایی را در بافت خشن کنونی ایجاد کند ، جنبش چپ می باشد و هم از این روست که هم برای فلسفی هایی که رکود و سکون را مجال بهتری برای فلسفیدن ِ رخوت آلود خود می یابند و هم برای سیاسیونی که بافت نامتکثر کنونی را - که فرصت هر نوع منفعت اندیشی کثیف را برای هم کاسه های دیرپا فراهم می کند- ایده آل می بینند، توان تحمل چنین جنبش مستقل و رادیکالی وجود ندارد...

در فردای 18 تیرها

نقش ایرانیان برون مرز در مبارزات درون ایران

محمد پروین

هجدهم تیر نموداری از خواست اکثریت ملت ایران برای جامعه ای سکولار و دموکراتیک بود. نشان داد که در سیستم اسلامی حاکم بر جامعه ما، سزای کسی که پیرهن خونینی را بر سر دست به جهانیان نشان میدهد ۹ سال زندان است و شکنجه و سزای اَنانکه تن به قوانین واپس گرایش ندهند مرگ است. پیامد های 18 تیر، چهره واقعی اصلاح طلبان درون رژیم را اَشکارتر ساخت و امکان داد که مبارزات اَزادی خواهانه از خطر تسلط جناح اصلاح طلب رژیم و ظاهر سازی ها و فریب های اَن رها شود و تداوم یابد. در پرتو این واقعه تاریخی، لازم است نگاهی به شرایط موجود در ایران بیافکنیم تا بیشتر دریابیم که بدعت و پیام 18 تیر را چگونه میتوان هر روز به صحنه های وسیعتری بسط و گسترش داد و نقش ما برون مرزیان در این رابطه چه هست.

بمناسبت هشتمين سالگرد سفر جاودانهء شاعر آزادی