اين هفته:
فصل بيست و
چهارم ـ
حرکت به آنگورا (آنکارای بعدی)
کمال، سوار بر اتومبيل بنز کهنه ای که بعدها هميشه تعريف می کرد که
لاستيک های مستعملش را با تکه پارچه پر کرده بودند، از انتهای راه
ظاهر شد و پس از پياده شدن همراه با دوستانش به سوی شهر «آنگورا»
براه افتاد. ارتش نامنظم متشکل از هزاران سواره نظام و توپخانه چی
که لباس های رنگين محلی به تن داشتند و اسلحه های کهنه شان در
آفتاب برق می زد به استقبال آنها شتافتند و همچنان که پرچم های خود
را در اهتزاز در می آوردند به رقص و پايکوپی مشغول شدند و صدای
کوفتن طبل ها و زنگ ها و دايره ها، همراه با نوای فلوت ها، در
خيابان های پر شيب و باريک شهر پيچيد. در پی اين گروه اصناف
گوناگون شهر نيز رژه رفتند.
در حکومت های دموکراتیک و مردم‌سالار این تنها آزادی و احترام ِ
اکثریت نیست که وجه ممیزه‌ی این نظام ها و نظام های دیکتاتوری و
یکه سالار است، بل‌که آزادی اقلیت ها برای تبدیل به اکثریت عامل
مهم تمیز نظام های دموکراتیک و غیر دموکراتیک است. در نظامی که
اقلیت ها از کرامت و ارزشمندی برخوردار نیستند و حق آزادی آنها به
رسمیت شناخته نمی شود – هر چند که "اکثریت" مردم ِ آن در آزادی به
سر برند ـ نمی توان آن را یک نظام دموکراتیک نامید.
روند بررسي صلاحيت کانديداهاي انتخابات طي سال هاي گذشته به تدريج
به جرياني براي حذف صداهاي قانوني کشور مبدل شد، اين روند اگرچه
امسال و در انتخابات مجلس، با توصيه ها و رايزني ها، کمي از سوي
شوراي نگهبان تعديل شد اما ابعاد تازه اي به خود گرفت و مسوولان
نظارتي انتخابات اين بار بحث صلاحيت ها را از کانديداها به مردم
انتخاب کننده کشاندند و در برخي اظهارات خود، مردم را در انتخاب
اصلح ناتوان معرفي کردند.
