سه شنبه ها

شماره 160 ـ  جمعه 27 ارديبهشت 1387 ـ  16 ماه مه 2008

پاريس، ماه مه 1968

=======================================================

چهل سال زندگی در ماه مه...

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

چهل سالی است که ماه مه فرنگی برايم بوی دانشجوئی گرفته؛ بوی آن ل

چهل سالی است که ماه مه فرنگی برايم بوی دانشجوئی گرفته؛ بوی آن لحظهء گريزانی از عمر که در آن آدمی ـ دلزده از بکن و نکن های بزرگ تر ها، نا آماده برای پذيرش وضع موجود، مشتاق هواهای تازه و افق های بکر ـ به «تغيير» می انديشد، همچون ببری به سوی ماه بر می جهد و ـ به سودای ناکجاآبادهائی نهفته در آرزو و تضمين ناگرفته از هيچ کس و هيچ کجا ـ بت می شکند بی آنکه بداند، اگر در جامعه اش عقل درستی حاکم نباشد، اغلب، بتخانهء خالی شده را تحويل خدايانی ديگر و دينکارانی ديگر خواهد داد.

======================================================

مه ۱۹۶۸؛ پاريس، قلب تپندهء اعتراض به «دنیای قدیم»

کیومرث روشن

شورش های ماه مه ۱۹۶۸فرانسه که امسال وارد چهلمین سالگرد خود شد، در زمان بروز، اثرات زیادی در جهان درگیر بحران ویتنام، اعتراض های مدنی در آمریکا، سرکوب قیام های آزادیخواهانه در بلوک شرق و بحران هویت جوانان بر جای گذاشت. بروز این شورش ها در حالی که ژنرال شارل دوگل، رییس جمهوری فرانسه و قهرمان جنگ، جهان را آبستن حوادث گسترده می دانست و نه فرانسه، ناگهان شوکی عظیم به طبقات حاکم بر دولت وارد کرد که از حیث خشونت و درگیری ها، پس از جنگ دوم جهانی بی سابقه بود.

======================================================= 

نمی خواستیم الیزه را اشغال کنیم!

گفتگو با شیدان وثیق

در خصوص حوادث ماه مه 1968

مهمترین خصوصیت جنبش مه 68، به باور من، خصلت «ضد فرمانبرداری»، «ضد قیمومیت سالاری» و «ضد سلسله مراتبی» آن بود که از این لحاظ آن را می توان جنبشی کانتی نامید، آنجا که کانت بر انسان بالغ تاکید می کند، انسانی که از حالت صغیر بودن خارج شده است. در آن یک ماه و اندی روز، دانشجویان و مردم وارد صحنه شده ی فرانسه می خواستند نشان دهند که بالغ هستند و به مرجع یا قیم نیازی ندارند و  از چیزی که نتوانند راجع به آن بحث و نقد داشته باشند اطاعت نخواهند کرد.

=======================================================

جنبش سوسیالیستی شکست خوردنی نیست

گفت و گو با دکتر حسین افشار

ما می بینیم که به خصوص در کشورهای جهان سوم وقتی از جنبش دانشجویی صحبت می شود، نگاه ها به سمت جنبش چپ می رود. حداقل به دو دلیل؛ اولا فعالان این جنبش را روشنفکران تشکیل می دهند و بنا به ماهیتی که دارند عمدتاً دانشجویند. ثانیاً در غالب کشورهای جهان سوم از آزادی های دموکراتیک خبری نیست یا اگر باشد خیلی محدود است. پس این جنبش می تواند به قولی چشم و چراغ حرکت های اقشار و طبقات دیگر باشد. همان طور که در ایران بود یا در مواقعی حتی در غرب دموکراتیک ضرورت پیدا می کند. مثل سال 68 که جنبش دانشجویی است که می­تواند حرکت کند و به اندازه کافی تأثیرگذار باشد.

 ======================================================