کسانی که فکر می‌کنند با دین و ایسم‌های موجود می‌توانند به توضیح  رویدادهای جدید بپردازند، به اندیشه و بازتولید آن اعتقادی ندارند زیرا دیگران یک بار به جای آنها اندیشیده‌‌ و پاسخ‌های لازم را در اختیار آنان نهاده‌اند! این کاربرد مشترک دین و ایدئولوژی‌های سیاسی است. جهان اما همواره از نو زاده می‌شود و اندیشه‌های نو نیز به دنیا می‌آورد. جنبش‌های اجتماعی از الزامات این زایش هستند و از تابستان ایرانی و بهار عربی تا اعتراضات در غرب، بر یک بستر بروز می‌کنند: امنیت، عدالت، رفاه! بودن یا نبودنِ آزادی‌های قانونمند است که شکل آنها را متفاوت می‌سازد.>>>

واسلاوهاول و کیم جونگ ایل در دو سر طیفی قرار داشتند که، به گفتهء خردمندانه زرتشت، نظم جهان را اداره می کند: یکی نماد نیکی و خرد و خیرخواهی و دیگری نماد خودکامگی و ستمگری و پایمال کردن حقوق دیگران. چیره شدن یکی از این دو نماد بر دیگری سرنوشت جهان را رقم می زند.  سال 2011 که به پایان آن نزدیک می شویم می تواند این پیام دلخوش کننده را داشته باشد که از شمار خودکامگان به نحوی در خور توجه کاسته و این امید را پدید آورد که در سال پیش رو، با ادامهء روند سقوط دیکتاتورها، واسلاوهاول های بیشتر و کیم جونگ ایل های کمتری داشته باشیم!>>>

اگر سازمان های سیاسی ایران خود را در برابر مردم ایران پاسخگو می دانند، بهتر است که بیش از این روند مردمسالاری و آزادی ایران را از پیشرفت باز ندارند، و بجای آن همه، با هم دست در دست یکدیگر همآوا از دادگاهی کردن رهبر جمهوری اسلامی ایران پُشتیبانی نمایند، وگرنه فردا دیر است و پشیمانی آنها دیگر سودی نخواهد داشت. شایسته نیست که ما گواه درگیر شدن ایران در جنگ شویم یا تماشاگر باج دادن حکومت اسلامی به روسیه و چین برای چند روز بیشتر ماندن باشیم، و گواه زندانیان سیاسی بسیاری باشیم که زیر شدیدترین شکنجه های قرون وسطایی در سیاهچال ها گرفتار این رژیم دژخیم می باشند، ولی ما در درون و برونمرز تنها در اندیشهء سودهای شخصی و گروهی خودمان باشیم.>>>

چند نکته درباره‌ء شکايت آقای پهلوی

رضا نصری

از آنجا که دادگاه بين‌المللی کيفری با دادگاه‌های داخلی فرق دارد و در آن «شکايت شخصی» امکان‌پذير نيست، تاکيد افراد و رسانه‌های طرفدار آقای رضا پهلوی مبنی بر اينکه «آقای رضا پهلوی از آقای خامنه‌ی شکايت کرده است» کاملاً نادقيق، تبليغاتی و انحرافی است. آقای پهلوی فقط و فقط اعلام کرده است که قصد دارد شورای امنيت سازمان ملل را قانع کند تا با تصويب قطعنامه‌ای پرونده‌ی رهبر جمهوری اسلامی را به آن دادگاه ارجاع دهد. بنده معتقدم که چنين ادعای بزرگ و بعيدی نه با امکانات و ميزان نفوذ ايشان در صحنه‌ی بين‌المللی همخوانی دارد و نه با توجه به رويه‌ی شورای امنيت امکان پذير است. اين ميزان تبليغات پيرامون يک وعده‌‌ی بعيد (يا طرح دور از دسترس) برای کسانی که با مناسبات حقوق بين‌الملل آشنا هستند کاملاً تعجب برانگيز است.>>>

در ليبی، همچون در مصر و تونس، زنان می‌پرسند "بهار عربی" چه نتايجی برای آنان به ‌همراه خواهد آورد؟.. سارا بوروين، دختر 23 ساله که با دست زدن در انتظار آمدن عروس است از آرزوی زنان ليبی پس از حکومت سرهنگ قذافی می‌گويد. اين دانشجوی رشته مهندسی می‌گويد: "من برابری زنان را می‌خواهم. زمان ما نيز فرارسيده است. من می‌خواهم زنان هم حق داشته باشند کاری را که دوست دارند انجام دهند." از زمانی که حکومت‌های اين کشورها سرنگون شدند بسياری، به‌ويژه در غرب از به‌قدرت رسيدن گروه‌های اسلامی که اهداف‌شان می‌تواند برخلاف حقوق زنان باشد، ابراز نگرانی کرده‌اند.>>>