دو سال است که بخش دیکتاتور زده ای  از جهان در تب آزادی خواهی می سوزد؛ تبی که از ایران شروع شد و به کشورهای عربی رسید. اکنون مردمان اين کشور ها همچنان، در تب و تابی خستگی ناپذیر، دست از طلب برنداشته اند اما به نظر می آید که ایران ما در سکوت و سرمایی سنگین و سخت فرو رفته است. خیلی ها امید بریده اند. این طرف و آن طرف با کسانی روبرو می شویم که می گویند «تمام شد، هیچ امیدی نیست!» اما امیدوارها، که چون نگاهشان به تحولات تاریخی است و می دانند که جهان فراوان از این لحظه ها را تجربه کرده است، همچنان انتظار می کشند...>>>

کش نديد، کش بريد!

به گزارش خبرگزاری فرانسه، کميته نوبل در اسلو، ظهر روز پانزدهم مهرماه (هفتم اکتبر) جايزهء صلح نوبل را به "الن جانسون سرليف"، رئيس جمهور ليبريا، و دو فعال عرصه حقوق زنان: ليما گبمووی از ليبريا، و توکل کرمان از يمن، تقديم کرد. کميتهء نوبل در بيانيه خود اعلام کرد که اين سه زن را به‌خاطر "شرکت آنان در تأمين و حفظ صلح" از طريق "مبارزه غيرخشونت‌آميز آن‌ها برای امنيت و حقوق زنان" برگزيده است. کميتهء نوبل اظهار اميدواری کرد که اين جايزه "کمکی در راه پايان بخشيدن به مشکلاتی باشد که زنان در همه‌جای جهان با آن روبه‌رو هستند.">>>

در سال ‌های اخیر شاهد موج گسترده مهاجرت از ایران بوده‌ایم؛ ایرانیانی که به دلایل مختلف از جمله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و حضور در اقلیت‌های مذهبی، زندگی خود را در معرض خطر می‌بینند و به کشورهای غربی پناهنده می‌شوند. مهاجرت البته مختص ایرانی‌ها نیست و سالانه هزاران انسان، مرزهای جغرافیایی کشورها را طی می‌کنند تا به سرزمینی امن برسند و از حقوق شهروندی برخوردار شوند. روشن است روش خروج مردان و زنانی که در کشور خود تحت تعقیب و مورد آزار قرار گرفته‌اند، به راحتی سفرهای توریستی به کشورهای دیگر نیست...>>>

هرچند که قانون گذاری به خودی خود نمی تواند مشکلات را حل کند اما برخورداری از قانونی برابر یک مرحله بسیار مهم در به وجود آمدن تغییر در زندگی بسیاری از زنان است. حذف تبعیضات و محافظه کاری های اجتماعی علیه زنان کار بسیار سختی است و به زمان نیاز دارد. برخلاف سازمان های قدیمی زنان که به اصلاحات و برابری های جنسیتی در قانون قدیم جمهوری ترکیه راضی بودند، امروزه سازمان های فمینیستی نه تنها به خوبی به این امر واقفند که چه چیزهایی قبلاً در قانون ندیده گرفته شده و باید اعمال شود بلکه می خواهند این تغییرات قانونی را به گونه ای اعمال کنند که تمام زنان و نه تنها بخشی از آنان از مزایای قانون گذاری جدید بهره مند شوند.>>>

قبطی های مصر از ترس جان می گريزند

ريموند ابراهيم ـ در نشريهء اينرنتی فرونت پيج

در تاريخ، غير مسلمانانی که سرزمين شان به تصرف مسلمانان در می آمد سه گزينه در پيش رو داشتند: پذيرفتن اسلام، پرداخت ماليات ويژهء مذهبی به مسلمانان، و مرگ. امروزه اما گزينهء چهارمی هم بصورت گسترده در کار آمده است که پيشنيان از آن برخوردار نبودند: ترک وطن کردن و مهاجرت؛ گزينه ای که آخرين حاصل قدرت گرفتن اسلاميست ها است. يک گزارش جديد حاکی از آن است که، در واکنش به آنچه «بهار عربی» نام گرفته است،  شمار بی سابقه ای از قبطی ها، که ساکنان بومی و مسيحی سرزمين مصر بشمار می روند، از موطن خود مهاجرت می کنند.>>>

هیچ فردی ذاتا و فطرتا دارای مسئولیت برای فعالیت سیاسی به طور اعم و آلترناتیو سازی به صورت اخص نمی‌باشد، معهذا چنانچه بصورت خودآگاه و خودخواسته بار آنرا به دوش کشد، خودبه‌خود دارای مسئولیت و پاسخ‌گویی در قبال آن و در برابر مردم می‌گردد. از این رو امروز چه بخواهید و چه نخواهید باورمندان سکولار - دموکراسی از شما و همکاران‌تان انتظار دارند با درک محدودیت‌های زمانی و مقتضیات جامعه، پیش از آنکه ایده تشکیل کنگره ملی سکورلارها به دلیل برخورد با بن بست فکری از درون متلاشی گردد، آن را به مرحله عمل در آورید.>>>

فدوی هر ترفندی را از برادران در قالب تیتر و خبر می بیند، می پندارد که، به قول عوام ،"that's it" و این دیگر آخری ست و به قول استاد سخن: حد همین است سخندانی و زیبائی را! و چیز دیگری وجود ندارد که به عقل برادران برسد تا از جیب ملت یک لاقبا پیرامونش معرکه گرفته و هزینه کنند؛ لکن چنین نیست و هر آینه از جعبه ی مارگیری مؤمنین، چیز دیگری بیرون می آید. این تیتر را ببینید: «سرود ملی قرآن تهیه می شود!»>>>

ضايعهء درگذشت دوست گرانقدرمان، دکتر مهرداد مشايخی را به همه اعضاء خانوادهء گرامی اش، دوستان و همفکرانش، جامعهء روشنفکری مبارز ايران، و همهء مردم بزرگ مان تسليت می گوئيم و يادش را برای هميشه گرامی می داريم.

اگر تصور کردن «احتمالاتی ديگر» در مورد گذشته حکم نوعی بازی تفريحی را داشته باشد، انديشيدن به آينده، و آماده سازی خود برای روياروئی با احتمالات ممکن آن، برای هر انسانی دارای اهميتی حياتی است. ما همگی، هنگامی که در آستانهء تصميم گيری برای انجام کاری قرار می گيريم، مشغول درگيری با «اگر»های مربوط به آن تصميم می شويم، احتمالات مختلف را می سنجيم، و می کوشيم تا از ميان احتمالات و ممکنات بهترين گزينه را انتخاب کنيم. هر کس که به هنگام تصميم گيری و، آنگاه، دست زدن به عمل، در اين نوع ارزيابی و سنجش شراکت نکند در واقع احتمال شکست و ناکامی خود را افزايش داده است.>>>

علاوه بر «الگوی ترکیه» گاهی «الگوی آلمان» نیز در زمینه سکولاریسم از سوی کسانی مطرح می‌شود که گسست عمومی‌شان از دین بیش از آن است که خواهان یک حکومت دینی باشند لیکن پیوند خصوصی‌شان با دین بیش از آن است که نقشی برای آن در کنار و دستگاه حکومت قائل نباشند! جمعه سپید فلسطینی‌ها نیز که در آن تقاضای عضویت سرزمین‌شان به سازمان ملل تقدیم شد، صرف نظر از اینکه چه پاسخی به آن داده شود، از هر سو با خطر و تحریکات کسانی روبروست که تلاش می‌کنند با دین، سد راهِ دولت آن کشور شوند.>>>

متهمانی که در جریان رسیدگی به پرونده "اختلاس سه هزار میلیارد تومانی" گذارشان به دادگاه های فرمایشی مقام عظمای ولایت می افتد، اگر دادگاه شان دادگر و بی طرف می بود – که نیست – موثرترین دفاعی که می توانستند از خود بکنند این بود که اگر سیّد علی خامنه ای با زیر پا نهادن قانون اساسی در مورد برگزاری همه پرسی، اصل 44 قانون اساسی را نقض و لغو نمی نمود و با این کار عملاً عمله و اکره خود را به نشستن بر سر سفرهء غارت و برداشتن لقمه های چرب و نرم دعوت نمی کرد، زمینهء ارتکاب جرم، دستکم در این ابعاد، فراهم نمی شد تا آنان به اختلاس تحریک و تشویق شوند و سر و کارشان با دادگاه و محاکمه بیفتد!>>> 

جهانی شدن، گسترش فرامرزی «اقتصاد بازار بنياد» است بر پايهء آزادی داد وستد و نيز رفت و آمد. جای شک نيست: پيوستن به بازار جهانی، به توسعهء اقتصادی و بهزيستی شهروندان می انجامد. هند و چين نمونه اند. پس از رويکرد به جهانی شدن، اقتصاد در هر دو کشور رشد کرد و فقر کاهش يافت. با وجود اين، مخالفت با جهانی شدن کماکان ادامه دارد ـ بيشتر از سر ايدئولوژی تا راست آزمايی. انتقاد به «اقتصاد فرامرزی» با حرف های فريبنده ای چون ملی گرايی، دگردوستی و همبستگی اجتماعی صورت می گيرد.>>>

بیش از سه دهه، کارگران افغانی دوش به دوش کارگران ایرانی کار و کوشش کردند و قربانیان زیادی نیز چه در جبهه های جنگ و چه در بمباران ها دادند. بخش اعظم آن، سنگ ها و آجرهایی که برای بازسازی ویرانه های جنگ و یا برای ساختمان ها و آپارتمان سازی های مدرن و لوکس پولداران، از دوره بازسازی پس از جنگ تاکنون به کار رفته اند، زنان و کودکان و مردان کارگر افغانی تولید کرده اند. کارگران افغانی، در زمین های کشاورزی، گاوداری ها، مرغ داری ها و غیره بخش اعظم سبزیجات، حبوبات، لبنیات، گوشت و...، مردم ایران را تولید کرده اند... اما سهم این شهروندان دل سوز و پرکار و کم ادعا، در ایران چیست؟ جز تحقیر و توهین، ضرب و شتم، زندان و اخراج به جهم افغانستان!>>>