سال دوم ـ شماره 448 ـ جمعه 9 اسفند 1387 ـ  27 فوريه 2009

«جامعهء مدنی» يا «جامعهء سکولار»؟

اسماعيل نوری علا

اکنون که کشور ما ديگرباره در آستانهء بازگشت احتمالی «اصلاح طلبان خودی» قرار گرفته است، و شک نيست که در صورت حدوث چنين واقعه ای ديگر باره بازار طرح مفهوم «جامعهء مدنی» و ارتباط آن با «دموکراسی اسلامی» يا «مردمسالاری دينی» گرم خواهد شد، پرداختن صادقانه و علمی به اين مفهوم کليدی را در اين مرحله از تاريخ معاصرمان بی فايده نمی بينم.

=======================================================

چند روز پيش، ما گردانندگان سايت سکولاريسم نو، که با علاقه فعاليت های سياسی احزاب و سازمان های اپوزيسيون را تعقيب می کنيم، گزارش کوتاهی داشتيم از جلسه ای که دو هفته پيش در لندن انجام شد و طی آن آغاز کار اين «جنبش» اعلام گرديد. برخی از همکاران و نويسندگان سکولاريسم نو که بعنوان شخص خود و نه در ارتباط با سکولاريسم نو برای شرکت در آن جلسه دعوت شده بودند، خبر دادند که در بعد از ظهر آن روز آقای رضا پهلوی هم در جمع حاضر شده و در مورد نقش خود برای ساختن يک آلترناتيو دموکراتيک برای حضار سخن گفته اند. ما، برای آشنا کردن بيشتر خوانندگانمان با اين جريان، عين لوگو و اعلاميه ها و متن پتيشنی را که بوسيلهء سايت «خيزش نوين ايران» برای امضاء عموم تهيه شده بود کليشه و منتشر کرديم و اعلام داشتيم که نظرات خود در مورد اين حرکت را در روزهای آينده اعلام خواهيم داشت. امروز به ما اطلاع داده شد که برخی کسان (که ماهيت شان هنوز بر ما معلوم نيست) اين خبر رسانی ما را به معنای حمايت سکولاريسم نو از اين «خيزش» تلقی کرده و با استفاده از لوگوی سايت ما به دعوت ديگران برای امضاء پتيشن دست زده اند. ما بدينوسيله اعلام می کنيم که هيچگونه ارتباطی با اين «سازمان خيزش خواه و جايگزين ساز و سايت آن» نداشته و بهيچ روی اينگونه رفتارهای پنهان کارانه و ناشفاف را (که تاکنون آقای پهلوی هم از آن بيزاری می جسته اند) تأئييد نمی کنيم و اکنون در صدد بر آمده ايم تا گزارش کامل تری از آنچه در جلسهء آن روز گذشته تهيه نموده و پس از پی بردن به کم و کيف ماجرا مراتب را جهت اطلاع خوانندگانمان در سکولاريسم نو منعکس کنيم.

سردبير سکولاريسم نو ـ اسماعيل نوری علا

يا مثل ما شويد، يا کشورمان را ترک کنيد!

بخشی از پيام «کوين رود»، نخست وزير استراليا، به مهاجران مسلمان اين کشور

که خواستار برقراری قوانين شرعی اسلامی در مورد خود شده اند

اين مهاجران به کشور ما، و نه ما، هستند که بايد خود را با شرايط استراليا وفق دهند. يا اين امر بپذيريد يا کشور ما را ترک کنيد. من از اينکه مردم ما مرتباً نگران آن باشند که کارهاشان موجب ناراحتی افراد يا فرهنگ های ديگر شود خسته شده ام. بخصوص پس از عمليات تروريستی در «بالی» ما شاهد رشد احساسات ملی در استراليا بوده ايم. فرهنگ ما طی دو قرن و از طريق تلاش ها، آزمون ها و پيروزی های ميليون ها زن و مردی که در جستجوی آزادی برآمده بودن شکل گرفته است. زبان ما انگليسی است، نه اسپانيائی، نه لبنانی، نه عربی، نه چينی، نه ژاپنی، نه روسی و نه هيچ زبان ديگر. بنابراين، اگر کسانی بخواهند عضوی از جامعهء ما باشند بايد زبان ما را بياموزند! اکثريت استراليائی ها به وجود خداوند باور دارند. اين امر فقط به معدودی مسيحی دست راستی و افراطی مربوط نمی شود، بلکه اين کشور را زنان و مردانی مسيحی، بر اساس اصول مسيحيت پايه گزاری کرده اند و در اين مورد به اندازهء کافی سند وجود دارد. در نتيجه، اين امر کاملاً مجار است که مظاهر باورهای مذهبی ما بر ديوار مدارس مان وجود داشته باشند. اگر خدای ما شما را ناراحت می کند، من پيشنهاد می کنم که شما جای ديگری را برای زندگی انتخاب کنيد، چرا که خدای ما بخشی از فرهنگ ما است. ما وجود باورهای شما را می پذيريم و در مورد آنها با شما چون و چرا نمی کنيم. و تنها چيزی که از شما توقع داريم آن است که شما هم وجود باورهای ما را بپذيريد و در کنار ما زندگی خود را بصورتی همآهنگ و صلح آميز ادامه دهيد. اينجا کشورما، سرزمين ما و محل نمود شيوهء زندگی خاص ما است. و ما به شما اجازه می دهيم که از همهء اينها منتفع شويد. اما هرگاه که شما نسبت به پرچم ما، قسم خوردن ما به آن، باورهای مسيحی مان، و نوع زندگی مان شروع به اظهار عدم رضايت کرده، ايراد بگيريد و غر بزنيد، من مؤکداً شما را تشويق می کنم که از يکی ديگر از آزادی های بزرگ استراليا استفاده کنيد که «آزادی ترک سرزمين» نام دارد. اگر در کشور ما احساس خوشحالی نمی کنيد ترکش کنيد. ما شما را به زور به کشورمان نياورده ايم. شما خود خواستار زندگی در اينجا شده ايد. پس کشوری را که شما را پذيرفته همانگونه که هست بپذيريد.>>>>

 (آرشيو)