 |
||
 |
||
|
دربارهء سکولاريسم | دربارۀ ما | تماس | آرشيو صفحه اول | جستجو | فيلترشکن | کوتاه و گويا | عکس و مکث | ويدئوها | کتابخانه | زنان | گروه ها | اسناد | نامه ها سال دوم ـ شماره 667 ـ دو شنبه 13 مهر 1388 ـ 5 اکتبر 2009 فهرست الفبائی نام نويسندگان فهرست کليهء مقالات English Section |
||
|
ازشون 1+5 ماه ديگه وقت بگير... ================ فقدان اقتدار حاکمیت و مذاکرات اول اکتبر
حکومت احمدی‌نژاد که در سطح ملی مشروعیت و اعتبار، و در نتیجه اقتدار، خود را از دست داده است اکنون در صحنه بین‌المللی نیز با موقعیتی مشابه با نمایندگان «پنج بعلاوهء يک» روبرو می‌شود. اگر کشورهای غربی خرده اعتمادی نسبت به جمهوری اسلامی داشتند حال با اعلام يا کشف تأسیسات غنی‌سازی هسته‌ای در کوه‌های نزدیک قم این اعتماد نیز بر باد رفته است. نمایندگان جمهوری اسلامی در روز اول اکتبر در شرایطی با کشورهای غربی (به اضافه روسیه و چین) روبرو شدند که انگشت اتهام به سوی رژیم ایران نشانه رفته است و به قول و قرارهای آن اعتمادی نمی‌توان کرد. کشورهای یادشده می‌دانند که با رژیمی روبرو هستند که در صحنه داخلی اعتبار و مشروعیتی ندارد. ================
تا چند سال پیش که هنوز توده ها نا اگاه بودند و رسانه های ارتباطی گسترش نیافته بود و رژیم تا این اندازه رسوا نشده و حد اقل در بین جناح حای تشکیل دهنده از اعتبار نسبی برخوردار بود، ممکن بود بخشی از مردم تحت تاثیر این اعترافات قرار گرفته و گمان کنند که این به اصطلاح «فریب خوردگان» پس از این که در مقابل برندگی منطق اسلام گرایان و اخلاق محمدی ان ها در زندانی که دانشگاه است قرار گرفته و هدایت شده اند و اینک از گناه خود نادم شده و دست عفو و رحمت خواهی به سوی مقام معظم رهبری دراز کرده اند! در چنان شرایطی ممکن بود رژیم بتواند از این پروژه ی اعترافگیری بهره ای ببرد. مثل کار هایی که در دهه ی شصت با مجاهدین انجام داد. اما نه آزادی خواهان کنونی مجاهدین دهه ی شصت هستند و نه مردم ما مردم آن روزگارند و نه این حکومت، حکومت آن زمانه است. ================
ظاهراً بناست نه تنها از تجربه های دیگران در دیگر کشورها بلکه از تجربه ی سال های نزدیک کشور و نظام خود نیز درس نیاموزیم. ثمره ی انقلاب فرهنگی چین و ایدئولوژیک کردن علوم انسانی و غیر انسانی در شوروی را به چشم خویش دیده ایم. هم فروپاشی شوروی و اضمحلال تئوریک دستگاه های شبه آکادمیک آن را شاهد بوده ایم و هم تغییر ذائقه ی نسل جدید چین را که سال ها پس از انقلاب فرهنگی حق و باطل را به هم آمیخته اند و، از بغض نظام تمامیت خواه کمونیستی، به خوب و بد غرب پناه برده اند. اتفاقی که در ایران خودمان نیز افتاده و همچنان خواهد افتاد.
اعلام کنندگان طرح وحدت ملي سکوت کنند و از وحدت دم نزنند سردار محمدعلي جعفري اعتماد- سردار محمدعلي جعفري بانيان طرح وحدت ملي را نشانه گرفت و خطاب به افرادي که اغلب از افراد موثر نظام محسوب مي شوند، اظهار داشت اين افراد بايد از ملت عذرخواهي کنند چون هرگز نمي توان با قانون شکنان و مخالفان آراي ملت طرح وحدت ريخت. به گزارش فارس فرمانده کل سپاه پاسداران هدف مطرح کنندگان طرح وحدت ملي را توقف روشنگري دانست و گفت؛ هرگز نمي توان با فردي که به آراي مردم تمکين نمي کند و به خاطر اشتباهاتش حاضر به عذرخواهي نيست به دنبال وحدت بود چون اين افراد بايد پاسخگوي همه خسارت هاي وارد شده به کشور باشند و اين نکته يي است که برخي از آقايان خودي به آن توجه نمي کنند. ======== چیز ترسناک شورای امنیت! پستچی کيهان لندن ما فکر می کردیم فقط باید نامه های «نواندیش دینی» آقای عبدالکریم سروش را یک بار دیگر به فارسی ترجمه کرد تا گیرنده اش آن را بفهمد. دیگر به این فکر نکرده بودیم که یک فکری هم باید به حال این خارجی های بیچاره کرد که زبان پر از ایما و اشاره زمامداران جمهوری اسلامی را نمی فهمند. ببینید یک جمله صاف و ساده علی لاریجانی را چطوری ترجمه کرده اند. (بقيه در آرشيو کوتاه و گويا)
فصل دوم ـ هزينهء گزاف انتخابات آزاد دولت تا زمانی می توانست اين وضع را ادامه دهد که «حزب جمهوری خواه مردم» انحصار قدرت را در دست داشت، مطبوعات سانسور می شدند، اعتصابات ممنوع بودند و انجمن ها و هر گونه تظاهراتی تحت کنترل شديد قرار داشت. البته اين واقعيت هم بود که ترکيه به حکومت استبدادی عادت داشت و اگرچه اغلب مردم از آن نفرت داشتند اما اندک کسانی پيدا می شدند که در مقابل آن بايستند. در قلمروی سياست، که مرکز آن در پايتخت قرار داشت، تنها مقاومت از جانب ناراضيانی به چشم می خورد که جزء حزب حاکمه بودند که ريشه ی مخالفتشان نيز اغلب دشمنی های شخصی بود و در درجهء اول متوجه رييس جمهور کشور، يعنی عصمت اينونو، می شد. در استانبول، که مخالفت با دستورات صادر شده از جانب آنکارا امری سنتی محسوب می شد، نخبگان تحصيل کرده، بازرگانان، مطبوعات، و متفکرين کشور همه در صدد آن بودند که کنترل های دولتی را براندازند. اما ناراضيان فقط در درخواست خود برای آزادی های بيشتر با يکديگر وحدت داشتند...
کند همجنس با همجنس پرواز... ================
|
j
دالائی لاما و نازنين افشين جم در جلوه ای از سکولاريسم؛ اين اولين گام در راه تحقق آزادی ها و حقوق بشر: آزادی مذاهب و عقايد، آزادی پوشش، تساوی حقوقی زن و مرد، و برافتادن مفهوم «اقليت»
متأسفانه، ما باورمندان به فرهنگ همه مذهبی و ملی ايران، در گستره ی فرهنگ طرفداران حکومت اسلامی جايي نداريم اما آن ها در فرهنگ ما، همان جا و حقوقی را دارند که دارندگان همه ی مذاهب و باورها و عقايد ديگر دارا هستند. آن ها فرهنگ ما را بدان خاطر که تک ساحتی نيست دوست ندارند، اما ما با آن ها دشمنی فرهنگی نداريم زيرا ما به رنگارنگی فرهنگی ملت مان باور داريم. ما باور داريم که در سايه ی همين فرهنگ همه مذهبی است که دارندگان عقيده ها، سليقه ها و مرام های مذهبی يا سياسی متفاوت، و يا افرادی که دارای هيچ مذهب يا مرام خاص سياسی نيستند، نيز امکان زندگی و تنفس پيدا می کنند و می توانند کنار هم، و کنار ملت های ديگر جهان با صلح و دوستی زندگی کنند.
اگر خامنه ای حتا بدان تقلب و بی حيايی آشکار هم دست نمی زد، باز هم رژيم ابتر او نمی توانست که بدين سبک و سياق به حکومت خود ادامه دهد. وليک رئيس جمهوری شدن موسوی و اندک دگرگونی های صوری که او در شيوه ی کشورداری بوجود می آورد، بی ترديد دستکم در هشت سال پيش رو هم، مردم ما را بدين منزلگه سياسی نمی رساند که اينک در پهن دشت آن لشگر آراسته اند. پس دستکم از اين حيث، آفرين به فقيه شهر که به حماقتی، يکباره چند سرمايه ی از کف رفته را يکجا به مردم ما بازگرداند. بويژه سرمايه هايی چون «بيداری»، «وفاق» و «انگيزه» که هم روشن ترين نشانه های خواست همگانی يک ملت برای دگرگون ساختن بنيادين سرنوشت خويش و دستيابی به سعادت و نيکبختی محسوب می شوند و هم اينکه اصلی ترين ابزار های ايجاد آن دگرگونی های ژرف و بزرگ در جامعه ی بومی خويش.
جنبش دانشجویی در سه دههء اخیر از چند گذرگاه عبور کرده است. نخست حاکمیت تکصدایی بر فضای دانشگاه را شکست. سپس با کنار نهادن پوستهء دانشگاه سعی کرد تا صداهای متفاوت را به گوش جامعه برساند. آنگاه به نظر رسید عزم خود را برای رهبری جنبش های اجتماعی جزم کرده است. سپس خوانش های خفته یا کم سوی سیاسی را در منظر عمومی بیدار و فروزان کرد. اما به نظر می رسد از هجده تیر امسال جنبش دانشجویی در شرف عبور از گذرگاه تازه ای است. درشرایطی که بیش از هر زمانی موقعیت برای پیشتازی جنبش دانشجویی فراهم بود این جنبش فراتر ازحرکت عمومی ظهور نیافت. در هجده تیر امسال دانشجویان و مردم دوشادوش هم درخیابان ها حضور یافتند، بدون آنکه دانشجویان، در شکل گیری یا ظهور اعتراضات، نقشی فراتر ازجنبش عمومی عهده دارگردند.
ملی کردن نفت، راهی برای گذر از استبداد بهمن زاهدی
يکی از ایراداتی که مخالفین و مُعاندین لعنتة علیهم اجمعین به اسلام عزیز به عنوان یک سیستم اجتماعی، سیاسی و ... می گیرند عدم عنایت و توجّه آن به مسائل اقتصادی جامعـه، و بـه تبع آن شهروندان است. ایـن ایراد، ناگفته پیداست که ابداً وارد نیست و نیازی به استدلال نیز ندارد و بـه ـز دسیسه ای آشکار از سوی استکبار جهانی و صهیونیزم بین الملل، به منظور ناکارآمد جلوه دادن این سیستم مترقی، چیز دیگری نیست؛ لکن فدوی، بـه عنوان یکی ازدوستداران قدیمی این شیوه ی شگفت انگیز و کسی که مراتب ارادت او به اسلام عزیز بر کسی پوشیده نیست، بر خود لازم می داند کـه ردّیه ای هرچند مختصر، در باب این ُشبهه، قلمی کند.
آرشيو روزانهء يک هفتهء گذشته: شماره 666 ـ يک شنبه 12 مهر 1388 ـ 4 اکتبر 2009 شماره 665 ـ شنبه 11 مهر 1388 ـ 3 اکتبر 2009 شماره 664 ـ جمعه 10 مهر 1388 ـ 2 اکتبر 2009 شماره 663 ـ پنج شنبه 9 مهر 1388 ـ 1 اکتبر 2009 شماره 662 ـ چهار شنبه 8 مهر 1388 ـ 30 ماه سپتامبر 2009 شماره 661 ـ سه شنبه 7 مهر 1388 ـ 29 ماه سپتامبر 2009
|
================ ================ ================ ================ ================ ================ ================ ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============ =========== =========== ========== ========== =========== ===========
=========== =========== ============= ============= ============= =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= ============= =========== =========== =========== =========== =========== مخالفان خود را بشناسيم
دولت نهم روند بسيار خطرناک غربزدگی و گرايش های سکولاريستی را که متأسفانه در حال نفوذ در بدنه مديريتی کشور بود، سد کرده است. ======
سکولارها در ایران جایگاهی ندارند! حضور پر شور ملت ایران در بيست و دوم بهمن عامل شکست کامل سکولارها در کشور است. ======
اسلام با فرهنگ لائيك و بى دينى مخالف است. دشمنان با استفاده از ترويج فرهنگ لائيك درصدند تا زنان را از خط عفاف و حجاب و كرامت منحرف كرده و سنت هاى اصيل اسلامى را از بين ببرند. ====== آيت‌الله مکارم شيرازی
نقش تلويزيون در ايجاد تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بسيار مهم است. هر چند که در ساليان اخير برنامه‌هاي ديني و مذهبي در تلويزيون گسترش يافته ولي کساني در آنجا لانه کرده‌اند تلويزيون را به سوي سکولاريسم سوق مي دهند». ======
====== ====== |
|
© 2009 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
وقت
اش درست هم اکنون است!
يک
حماقت بزرگ ديگر از فقيه شهر، و
تاملی
بر تعامل جنبش دانشجویی وجنبش عام
بر
خلاف آنچه در تصور اکثریت ایرانیان پرورش داده شده است، صنعت نفت
در ایران ملی نیست بلکه دولتیست. درآمد حاصله از منابع طبیعی ایران
برای بودجه سالانه دولت مصرف می‌شود. دولت وابسته به مردم و
جوابگوی آنان نیست. دولت های دموکراتیک مخارج دولت خود را از طریق
کسب مالیات تامین می‌کنند و در هر شرایطی پاسخگو به شهروندان خود
هستند و در صورت عدم رسیدن به خواست های شهروندی مردم در انتخابات
آزاد برکنار می‌‌شوند. زمانی که این وابستگی ما بین دولت و مردم
وجود نداشته باشد و دولت مخارج خود را از تاراج منابع ملی کشور
تامین کند به استبداد دولتی و جدائی مردم و دولت می‌رسیم که در
ایران مُشاهده می‌شود. در کشورهای که به دموکراسی رسیده‌اند و صادر
کننده نفت هم می‌باشند در آمد حاصله از فروش نفت در صندوق پشتوانه
ملی پس‌انداز می‌شود و درصد اندکی از آن برای تولید صنایع مادر و
یا برنامه‌های بلند‌مدت عمرانی و اجتماعی به مصرف می‌رسد. دسترسی
مستقیم دولت به این سرمایه ملی غیر ممکن و تابع قوانین مدنی جامعه
و نظر‌خواهی مستقیم از مردم است. در صورت ملی شدن نفت ایران از
فشار و دخالت دولت بر بازار آزاد هم کاسته شده و بازار می‌تواند
مطابق قوانین از مجلس گذشته، رشد اقتصادی کشور را هماهنگ کند. دولت
به نقش اصلی خود در جامعه بازگشت می‌کند و کنترل کننده جامعه مطابق
با قوانین اساسی کشور خواهد شد. زمانی که دولت مسئولیت‌پذیر در
مقابل جامعه نباشد و درآمد فروش نفت را بدون اجازه مردم به مصرف
برساند (مانند دولت کنونی ایران) می‌تواند پُروژهای را به ثمر
برساند که مردم با آن مخالفند و یا نیازی در آن نمی‌بینند. چند
مثال برای روشن کردن این مسئله کافیست! آیا مردم خواستار از
استفاده از نیروی اتمی هستند؟ اگر هستند هزینه و حد زمانی رسیدن به
بهربرداری را چه کسی به تصویب رسانده و اُرگان کنترل کننده این
پُروژه گزارش خود به چه کسی تحویل می‌دهد؟ آیا مردم خواستار
کمک‌رسانی به حزب‌الله در لبنان و حماس در غزه هستند؟ تا کنون چه
مقدار کمک مالی به آنان شده است؟ و حاصل این کمک‌ها چه میباشد؟
آیا مردم خواستار قدرت موشکی شدن ایران هستند؟ رابطه این پُروژه
موشکی با صنایع اتمی کشور در کجاست؟ و چرا بعد از هر اقدام و یا
پیشرفت اتمی، پیشرفت در صنایع موشکی بهمراه آن به نمایش گذاشته
می‌شود؟ زمانی که نفت ملی شود دولت برای انجام هر پُروژهای بایستی
از مردم ( نمایندگان مردم در مجلس و نه نمایندگان دیکتاتور در مجلس
) اجازه بگیرد و احزاب برای گرفتن رای مردم از بهره‌ها و کاستی‌ها
پُروژه‌ها مردم را آگاه خواهند کرد. رسانه‌های آزاد هم با مسئولیت
ملی خود هر اقدام دولت را گام به گم برای مردم ترشیح کرده و جامعه
مدنی را آگاه و تقویت می‌کنند. بهترین راه برای گُذر ار استبداد،
ملی کردن منابع طبیعی کشور میباشد تا تعادل ما بین دولت و مردم
برقرار و پاینده بماند. (ششم مهر 88)
