 |
||
 |
||
|
دربارهء سکولاريسم | دربارۀ ما | تماس | آرشيو صفحه اول | جستجو | فيلترشکن | کوتاه و گويا | عکس و مکث | ويدئوها | کتابخانه | زنان | گروه ها | اسناد | نامه ها سال دوم ـ شماره 657 ـ جمعه 3 مهر 1388 ـ 25 سپتامبر 2009 فهرست الفبائی نام نويسندگان فهرست کليهء مقالات English Section |
||
تبديل به احسن گفتآوردی از خمينی بر ديواری از تهران ================
حکومت سرکوبگر در عین آن که خود می ترسد، می کوشد از دانشجو به عنوان ابزار پراکندن وحشت استفاده کند. یعنی توی سر دانشجو می زند تا از مردم عادی زهر چشم بگیرد و آنها را مرعوب کند. شوربختانه، در سال های گذشته این تاکتیک تا حدودی موفقیت آمیز بوده است. مهم ترین نمونه آنرا می توان در سرکوب وحشیانه پس از 18 تیر 1378 سراغ کرد. پس از 22 خرداد امسال، حکومت یکبار دیگر کوشید در 25 خرداد نسخه 18 تیر را با بالا بردن عیار وحشیگری و جنایت تکرار کند و کرد، امّا به دلیل شکسته شدن دیوار ترس، در گرفتن نتیجهء دلخواه شکست خورد. نتیجه آن که در معادلهء "ترسیدن و ترساندن" آنچه که اهمیت بسیار دارد، درک مکانیزم و عملکرد رابطه معکوس بین این دو است به این معنا که هرچه بر میزان "ترسیدن" افزوده شود، از مقدار "ترساندن" کاسته می شود... ================
امید من اما این است که روشنفکران و کنشگران سیاسی مسلمانی مانند آقایان موسوی و کدیور در این روی آوری ارزشمندشان به ارزش های شهروندی و برداشت های کمرنگ از دولت غیر دینی به آن جایی برسند که در نقد به ولایت فقیه آقای خامنه ای را، که دامنهء خودکامگی اش گریبان «خودی» ها و پایه گذران و پشتیبانان انقلاب اسلامی و ولایت آقای خمینی را هم گرفته است، به جای نقد به رفتار ولی فقیه، به نقد اندیشه ای بپردازند که آمیزش دین و دولت، پیدایش دولت دینی ولایت فقیه و سرانجام چیرگی همان ولایت دولتی شده را بر دین ممکن ساخته است... ================ جدايی کشورداری و دين یعنی چهآرامش دوستدار |
طعم تهران در نيويورک...
چند روزی از آخرين مکاتبهء بين مهندس ميرحسين موسوی و آيت الله حسينعلی منتظری می گذرد؛ مکاتبه ای که ديده ام بسياری از ناظران آن را تحولی بزرگ بسوی دموکراتيزه شدن حکومت اسلامی در ايران خوانده اند. اما من هرچه در اين مکاتبه می کاوم بيشتر می بينم که بين رابطه ای که ميان يک مدعی رياست جمهوری کشور و يک «آيت الله العظمی» برقرار است و رابطه ای که ميان رئيس جمهور فعلی (به تقلبی بودن و نبودنش کاری ندارم) و آيت الله خامنه ای وجود دارد، از لحاظ کارکردهای ساختاری حاکميت سياسی تفاوت مشهودی نيست....
ملتی که امروز می بینیم سال ها ست که دارد تمرین می کند چگونه بی دولت زندگی کند. حالا دیگر حوصله اش سر رفته است. نمی تواند ببیند که همه عده و عده کشور با همین ملت سبز است و دولت غاصبانه او را نادیده می گیرد. تمام سی سال تبعیض و توهین و تحقیر در همین ادعای دروغ جمع است که معترضان اندک بودند و چند صد تنی بیش نبودند. این شاهد آن است که آنها ما را نمی بینند. اما مساله این است که اگر تا دیروز فکر می کردند نباید ببینند چون حق با آنها ست و روح انقلاب جهانی در آنها دمیده و ایشان برگزیده های خداوند قهارند، امروز که همه پر-و-پوش شان ریخته و چیزی جز اسکله های قاچاق برایشان نمانده و حلقهء متقلبان و حمایت آزادی ستیزانی چون روسیه و چین، به دروغ وا می نمایند که نمی بینند.
همه و همه اين تاکتيک ها که از ستاد فرماندهی کودتا صادر می شد، به انواع مشخص به شکست منتهی شد و جز بی آبرويی، دستاوردی برای نظام در بر نداشت. اکنون اما استراتژيست های حاکميت دريافته اند که اگر هم کارت های محدودی بر بازی کردن در دست نظام باشد (که البته به عقيده اين حقير کارتی ديگر برای بازی وجود ندارد)، مهمترينش سرمايه گزاری بر روی شريان هايی از حرکت اعتراضي ست که استعداد تن داد به نوعی سازش، مصالحه و آشتی را داشته باشند. در حقيقت اعمال اين سياست از سوی نظام از آنروست که به خوبی دريافته اند ابتکار عمل از دست نظام به دست جنبش افتاده و اين طبعاً از ديد آنان خطری جدي ست که هويت نظام را با چالش مواجه می سازد. اما اين شريان ها کدامند، و افرادي که بدان متصل اند، کيستند؟
در آستانه سفر احمدی نژاد به نیویورک، موسسه آمریکائی معروف و با نفوذ «افکار عموی جهانی» نتیجهء آخرین نظر سنجی خود از مردم ایران را منتشر نمود. به ادعای این موسسه، هشتاد و يک درصد از سوال شوندگان گفته اند که احمدی نژاد رئیس جمهور مشروع ایران است. اکثریت افراد گفته اند که انتخاب ولی فقیه با اصول دموکراسی مطابقت دارد و شصت درصد اظهار داشته اند که با افزایش قدرت ولی فقیه موافقند. نتایج این نظرسنجی که به گفته مسئولان موسسه مزبور به شیوه ای کاملا علمی انجام شده، بیشتر به یک معجزه از نوع هاله نور شبیه است. این نظرسنجی که یک توهین آشکار به شعور و حیثیت ایرانیان است، توسط موسسه ای انجام میشود که در گذشته نیز چنین شاهکارهای "علمی" را در اختیار صاحب نظران قرار داده بود.
سخنرانی در سازمان ملل پيام
آرشيو روزانهء يک هفتهء گذشته: شماره 656 ـ پنج شنبه 2 شهريور 1388 ـ 24 ماه سپتامبر 2009 شماره 655 ـ چهار شنبه 1 شهريور 1388 ـ 23 ماه سپتامبر 2009 شماره 654 ـ سه شنبه 31 شهريور 1388 ـ 22 ماه سپتامبر 2009 شماره 653 ـ دو شنبه 30 شهريور 1388 ـ 21 ماه سپتامبر 2009 شماره 652 ـ يک شنبه 29 شهريور 1388 ـ 20 ماه سپتامبر 2009 شماره 651 ـ شنبه 28 شهريور 1388 ـ 19 ماه سپتامبر 2009
|
================ ================ ================ ================ ================ ================ ================ ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============= ============ =========== =========== ========== ========== =========== ===========
=========== =========== ============= ============= ============= =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= ============= =========== =========== =========== =========== =========== مخالفان خود را بشناسيم
دولت نهم روند بسيار خطرناک غربزدگی و گرايش های سکولاريستی را که متأسفانه در حال نفوذ در بدنه مديريتی کشور بود، سد کرده است. ======
سکولارها در ایران جایگاهی ندارند! حضور پر شور ملت ایران در بيست و دوم بهمن عامل شکست کامل سکولارها در کشور است. ======
اسلام با فرهنگ لائيك و بى دينى مخالف است. دشمنان با استفاده از ترويج فرهنگ لائيك درصدند تا زنان را از خط عفاف و حجاب و كرامت منحرف كرده و سنت هاى اصيل اسلامى را از بين ببرند. ====== آيت‌الله مکارم شيرازی
نقش تلويزيون در ايجاد تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بسيار مهم است. هر چند که در ساليان اخير برنامه‌هاي ديني و مذهبي در تلويزيون گسترش يافته ولي کساني در آنجا لانه کرده‌اند تلويزيون را به سوي سکولاريسم سوق مي دهند». ======
====== ====== |
|
© 2009 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
سخنرانیِ
آقای احمدی نژاد در شصت و چهارمین نشستِ مجمع عمومی سازمان ملل بار
دیگر ضرورت شرط تحصیلات یک رئیس جمهور در رشتۀ علوم سیاسی و روابط
بین الملل را بیش از پیش نشان داد. من که به عنوان یک دانشجوی علوم
سیاسی سخنان ایشان را با دقت و ظرافت گوش کردم، به صورت کاملاً
آشکار و البته دردآور، متوجه این موضوع مهم شدم که ایشان و مشاورین
شان هیچ آگاهی و تصور درستی از مناسبات و اصول روابط بین الملل
ندارند. ایشان پس از خواندن دعای فرج و پرداختن به سخنان تکراری و
خسته کنندۀ گذشته که موجب شد هیئت های نمایندگیِ اکثر کشورهای
جهان، مجمع را ترک کنند، تنها سخن جدیدی که با خود در این سفر
همراه آورده بود جمله ای بود که در آن به صورت کاملاً بچگانه سعی
کرد مشروعیت خود و دولت برآمده از انتخابات جنجالیِ ریاست جمهوریِ
اخیرِ ایران را توجیه نماید (که صد البته نه تنها نتیجۀ معکوس دارد
و به لحاظ روانشناختی موجب تشکیک بیشتر می شود، بلکه امری
حقیرکننده نیز به حساب می آید). ایشان همچون گذشته، پیامبرانه،
بارها از اخلاق سخن گفت و در پایان از خود نقشی که برجای گذاشت نقش
یک سیاست مدار با تجربه نبود بلکه از این رو که ساده لوحانه سعی
کرد درس اخلاق به دنیا بدهد، جایگاه خود را در حد یک معلم پرورشی
تنزل داد. و جالب آن است که کسی از اخلاق سخن گفت که از سوی ملت
سرزمین خودش به بی اخلاقی متهم است. افسوس که آبروی یک ملت و کشور،
بازیچۀ اعتقادات و باورهای شخصیِ یک نفر (یا یک جریان) می شود.
