=======================================================

شماره 289 ـ  سه شنبه 2 مهر 1387 ـ  23 سپتامبر 2008

=======================================================

شب قدر امسال در حرم قم... تا چه زايد سحر!

به قلم لرد کين راس

فصل سی و نهم ـ  پيروزی نهائی

می شد در مصطفی کمالی که در هیبت سربازی اش ايستاده بود، هنرپيشه ای بزرگ را که نقش خود را بخوبی می داند مشاهده کرد. او، که قواعد بازی را با وقار هر چه تمامتر و دقت بسيار اجرا می کرد، نه به ظاهر و نه به بدکاری های ژنرال های يونانی اشاره ای کرد. تريکوپيس، ژنرال يونانی، در واقع حريف بازی او بود و اکنون، در برابر اين حريف مات شده، کمال هنر و ادب نظامی را به دقت هر چه تمامتر به نمايش گذاشته بود. او به گرمی با تيریکوپيس دست داد و طولانی تر از حد معمول دست او را فشرد و گفت: «بفرماييد بنشيند ژنرال، بايد خيلی خسته باشيد». بعد قوطی سيگارش را گشود و دستور قهوه داد. تيریکوپيس با شگفتی به او نگاه کرد و گفت: «ژنرال من فکر نمی کردم شما اين قدر جوان باشيد.

قدير به جای حجتيه: تحركات سياسی جديد آيت الله خزعلی

‏محبوبه نيك ‌نهاد

ابوالقاسم خزعلي كه از روحانيون شاخص محافظه‌كار جمهوري اسلامي است و پيش از اين عضو فقهاي شوراي ‏نگهبان بوده، در محافل سياسي به عنوان تنها عضو بلند پايه اي كه از تشكيلات موسوم به "انجمن حجتيه" باقي ‏مانده، شناخته مي‌شود.‏ اين گروه كه حدود نيم قرن پيش با هدف ترويج مهدويت و مقابله با بهائيت تشكيل شد، سه سال پس از پيروزي ‏انقلاب اسلامي، به دنبال انتقاد شديد بنيان‌گذار جمهوري اسلامي، منحل و آيت‌الله حلبي رئيس آن نيز تا سال 1376 ‏كه درگذشت، از عرصه‌هاي اجتماعي مطرود شد.‏ اما خزعلي كه تا پيش از انحلال انجمن حجتيه، همه‌جا خود را "رابط امام و انجمن" معرفي مي‌كرد، پس از آن ‏مقطع تنها عضو شناخته شده و بلندپايه انجمن حجتيه مهدويه بود كه در نهادهاي جمهوري اسلامي جاي پايي براي ‏خود باز كرد و براي دو دوره به عضويت شوراي نگهبان هم رسيد.‏

=======================================================

احمدي نژاد و مبارزه با روحانيت!؟

عيسي سحرخيز

در شرايطي كه طرفداران آيت الله خامنه اي حرف هاي ضد و نقيضي در خصوص چگونگي اعمال ولايت، ‏دامنه ي نفوذ و اقتدار رهبر ايران بر "روحانيت"، "اركان نظام"، "دولت احمدي نژاد" و ... مطرح مي كنند، ‏دوستان اصلاح طلبي فارغ از تعهد خويش به حمايت همه جانبه از "حقوق بشر" و "آزادي عقيده و بيان"، نقد ‏و اعتراض به جريان هاي اقتدارگرا بابت حمله و توهين به "مراجع" و "روحانيت" را عملي خطا و دور از ‏عقل سياسي مي دانند.‏ آنان چون ديگر باوري به شعار "ديانت ما عين سياست ما و سياست ما عين ديانت ماست" ندارند، در نهي ‏كامل آن به نفي تام "روحانيت" مي رسند و تفكيك "نهاد دين" از "نهاد حكومت" را تا حد "عدم دخالت ‏مسلمانان، به ويژه روحانيت، در امور سياسي" بسط و گسترش مي دهند.

=======================================================

=======================================================