=======================================================
شماره 258 ـ
جمعه 1 شهريور 1387 ـ
22 اوت 2008
امير کبير در زندان شيشه ای دارالفنون ويران
بدعت در روايات استوره ای از واقعيت
اسماعيل نوری علا
دين بازخوانی روايت ها، نوانديشی در مورد صحت و سقم آنها، و کوشش
برای بازگشت به واقعيت خردپذير رخداده ها را «بدعت» می خواند و با
اينگونه نوانديشی مبارزه می کند. در ساحت دين، روايات رخدادهای
گذشته روايت هائی متصلب و تغيير ناپذير و سنگواره تلقی می شوند که
قابل تحقيق و تجديد نظر و باز انديشی نيستند و هرکه در صحت آنها شک
کند و يا روايتی نوين را در مقابل روايات متصلب بگذارد اهل بدعت
خوانده شده، خارج از دين محسوب گشته، و مرتد و مجرم و مستحق مجازات
شناخته می شود.
(يک نظر)
=======================================================
ملی
مذهبی پیروز
داریوش همایون
اندکی از جمهوری اسلامی برنیامده، نویسندگانی "انقلاب شکوهمند" را
حمله دوم اعراب نامیدند و هر سال که از این بیست و نه سال گذشته
درستی نظر آنها را بیشتر نشان داده است. کارزار خستگی ناپذیر آخوند
های فرمانروا و هزاران و صد هزارانی که به خدمت آنها کمر بسته اند
بر ضد عنصر ایرانی ــ و بر ضد آنچه از زیبائی و والائی که دست شان
می رسد ــ یکی از زننده ترین جلوه های حکومت اسلامی است. انقلابی
که رنگ ملی مذهبی به آن داده بودند نمی توانست ناسازگاری آشکار این
بندبازی و تقلب ایدئولوژیک را تاب آورد. انقلاب، مذهبی بود و حکومت
آن هر چه بیشتر زائده های ملی را پس از مصرف بدور افکند.
=======================================================
حقوق
بشر جایی درحوالی باور ماست
آسیه امینی
جرم امروز عمادالدین
باقی، با آنچه او را بار قبل به پشت میله ها کشاند یکی نیست. آن
بار، او یک روزنامه نگار منتقد بخشی از حاکمیت بود. او سازنده بخشی
از نظام بود که بعدها منتقدش شد. اما امروز او یک فعال جامعه مدنی
است. فعالی که فقط در حوزهء اندیشه با مجازات اعدام مخالفت نمی
کند، بلکه در عمل، به خانواده های زندانیان اعدامی نزدیک می شود.
حرفشان را می شنود. برایشان وکیل می گیرد و در دفاع از آنها سینه
سپر می کند. این، آن چیزی است که بسیاری از روشنفکران ما از آن
دور مانده اند. حقوق مردم را نمی شود تنها در کتابها و در حوزهء
اندیشه جست و دنبال کرد.
=======================================================
مبانی
ِ
اخلاقی ِ حق جدایی طلبی یا طلاق سیاسی
آرش نراقی
در این نوشتار من پاره ای از مهمترین استدلال هایی را که له و علیه
حق جدایی طلبی ارائه شده است به اختصار بررسی خواهم کرد و در نهایت
نتیجه خواهم گرفت که از منظر اخلاقی حقی به نام حق جدایی طلبی یا
طلاق سیاسی وجود دارد. اگر چنان حقی بواقع اثبات گردد، در آن صورت
اخلاقاً باید امکان احقاق آن حق برای صاحبان آن تضمین شود. یعنی
باید شرایطی فراهم آورد که تحت آن واجدان حق جدایی طلبی در صورت
تمایل بتوانند بدون مانعی حق خود را احقاق نمایند. بنابراین،
اثبات این حق اخلاقی می تواند دلیل موجهی برای وضع قوانین مناسب
برای تضمین احقاق آن حق تلقی شود.
=======================================================
سکولاريسم
و مشکل روحانيت در ايران
(31 مرداد 87)
گفتگوی نوری علا با احمد رضا بهارلو در
برنامهء «ميزگردی با شما»
در
تلويزيون صدای آمريکا
=======================================================
